Markus 5
1 En zij kwamen over op de andere zijde der zee, in het land der Gadarenen.
Askal avile pe aver rig katar o jezero, ando gerasinsko krajo.
2 En zo Hij uit het schip gegaan was, terstond ontmoette Hem, uit de graven, een mens met een onreinen geest;
Thaj samo so o Isus inkljisto andar e lađica, odma angle leste avilo andar e limorja jek manuš ande savo sas o bilačho duho.
3 Dewelke zijn woning in de graven had, en niemand kon hem binden, ook zelfs niet met ketenen.
Akava manuš trajilas ande limorja thaj khonik majbut našti phandelas les čak ni ande lancurja.
4 Want hij was menigmaal met boeien en ketenen gebonden geweest, en de ketenen waren van hem in stukken getrokken, en de boeien verbrijzeld, en niemand was machtig om hem te temmen.
But drom phandenas lešće vas thaj lešće pungre ande lancurja, ali vo trgolas e lancurja thaj phađelas e okurja pe pešće pungre, thaj khonik nas gaći zuralo te inćarel les.
5 En hij was altijd, nacht en dag, op de bergen en in de graven, roepende en slaande zichzelven met stenen.
Stalno, e đesenca thaj e raćenca lutilas pe limorja thaj pe bregurja, rknjilas thaj pećelas korkoro pes e barenca.
6 Als hij nu Jezus van verre zag, liep hij toe, en aanbad Hem.
Kana dadural dikhla e Isuse, prastaja dži leste thaj pelo angle leste pe pešće koča,
7 En met een grote stem roepende, zeide hij: Wat heb ik met U te doen, Jezus, Gij Zone Gods, des Allerhoogsten? Ik bezweer U bij God, dat Gij mij niet pijnigt!
thaj andar o sa glaso e rknjimava phendas: “So kames mandar, Isuse, Čhaveja e Majbare Devlesko? Dav tut solah e Devleja te na mučis man!”
8 (Want Hij zeide tot hem: Gij onreine geest, ga uit van den mens!)
Kaj, o Isus već phendas lešće: “Bilačho duhona, inklji andar o manuš!”
9 En Hij vraagde hem: Welke is uw naam? En hij antwoordde, zeggende: Mijn naam is Legio; want wij zijn velen.
Askal phučla les: “Sar bučhos?” A vo phendas lešće: “Mungro alav si legija kaj sam but duhurja ande akava manuš sago vojska.”
10 En hij bad Hem zeer, dat Hij hen buiten het land niet wegzond.
Thaj uporno molilas e Isuse te na tradel len andar godova krajo.
11 En aldaar aan de bergen was een grote kudde zwijnen, weidende.
A okote po brego čarjolas o baro krdo bale,
12 En al de duivelen baden Hem, zeggende: Zend ons in die zwijnen, opdat wij in dezelve mogen varen.
thaj e bilačhe duhurja zamolisardine e Isuse: “Bičhal amen ande okola bale, te das ande lende.”
13 En Jezus liet het hun terstond toe. En de onreine geesten, uitgevaren zijnde, voeren in de zwijnen; en de kudde stortte van de steilte af in de zee (daar waren er nu omtrent twee duizend), en versmoorden in de zee.
O Isus mukhla len thaj e bilačhe duhurja inkljistine andar o manuš thaj dine ande bale. Pe godova o sasto krdo varekaj katar duj milje bale, prastajine e bregostar ando more thaj tasadile.
14 En die de zwijnen weidden zijn gevlucht, en boodschapten zulks in de stad en op het land. En zij gingen uit, om te zien, wat het was, dat er geschied was.
Pe godova e manuša kaj lenas sama pe bale našline ande pašutne gava thaj pe okolne thana thaj phendine pale akava so dikhline, thaj o them avelas te dićel so sas godova.
15 En zij kwamen tot Jezus, en zagen den bezetene zittende, en gekleed, en wel bij zijn verstand, namelijk die het legioen gehad had, en zij werden bevreesd.
Kana avile ko Isus, dikhline e manušes ande savo sas vojska benga, sar bešel furjardo ande drze thaj sar si sasto ande gođi. E dar askal dija pe lende.
16 En die het gezien hadden, vertelden hun, wat den bezetene geschied was, en ook van de zwijnen.
A okola kaj lenas sama pe bale phendine lenđe sa so dogodisajlo e manušesa thaj e balenca,
17 En zij begonnen Hem te bidden, dat Hij van hun landpalen wegging.
thaj e manuša askal zamolisardine e Isuse te džaltar andar lengo krajo.
18 En als Hij in het schip ging, bad Hem degene, die bezeten was geweest, dat hij met Hem mocht zijn.
Kana o Isus delas ande lađica, okova manuš ande savo sas e bilačhe duhurja zamolisarda e Isuse te mućel les te džal lesa.
19 Doch Jezus liet hem dat niet toe, maar zeide tot hem: Ga heen naar uw huis tot de uwen, en boodschap hun, wat grote dingen u de Heere gedaan heeft, en hoe Hij Zich uwer ontfermd heeft.
Ali o Isus či mukhla les, nego phendas lešće: “Bolde tut ćhere ke ćiri familija thaj phen lenđe so ćerda tuće o Gospod, thaj sošći bari milost dija tut.”
20 En hij ging heen, en begon te verkondigen in het land van Dekapolis, wat grote dingen hem Jezus gedaan had; en zij verwonderden zich allen.
O manuš đelotar thaj ačhilo te ćerel svato po Dekapolis e themešće sa so o Isus ćerda lešće. Thaj savora sas zadivime.
21 En als Jezus wederom in het schip overgevaren was aan de andere zijde, vergaderde een grote schare bij Hem; en Hij was bij de zee.
Kana o Isus palem nakhlas e lađicava pe aver rig e jezerošći, oko leste ćida pes o but them. Thaj dok sas vo još pašo jezero,
22 En ziet, er kwam een van de oversten der synagoge, met name Jairus; en Hem ziende, viel hij aan Zijn voeten,
avilo leste jek vođa e sinagogako alavesa Jair, thaj kana dikhla e Isuse, pelo pe pešće koča angle lešće pungre e mujesa dži ke phuv
23 En bad Hem zeer, zeggende: Mijn dochtertje is in haar uiterste; ik bid U, dat Gij komt en de handen op haar legt, opdat zij behouden worde, en zij zal leven.
thaj zurale molilas les: “Mungri čhejori si po meripe. Av thaj čho ćire vas pe late, te sastol thaj te trajil.”
24 En Hij ging met hem; en een grote schare volgde Hem, en zij verdrongen Hem.
O Isus đelo lesa. A palo Isus teljardas vi okova but them, savo spidelas pe oko leste.
25 En een zekere vrouw, die twaalf jaren den vloed des bloeds gehad had,
A sas okote maškar lende vi jek nasvali manušnji savi dešuduj brš patilas katar o ratvalipe.
26 En veel geleden had van vele medicijnmeesters, en al het hare daaraan ten koste gelegd en geen baat gevonden had, maar met welke het veeleer erger geworden was;
But patisajli dok phirelas pe but doktorja, thaj potrošisardas sa so sas lat, ali khanči či pomognisardas laće, nego sas laće sa majgore.
27 Deze van Jezus horende, kwam onder de schare van achteren, en raakte Zijn kleed aan;
Kana ašundas palo Isus, nakhli maškar o them thaj avili leste katar lešće dume thaj dotaknisarda lesko ogrtači,
28 Want zij zeide: Indien ik maar Zijn klederen mag aanraken, zal ik gezond worden.
kaj phendas ande peste: “Te dotaknisardem samo lešće drze, avava sasti!”
29 En terstond is de fontein haars bloeds opgedroogd, en zij gevoelde aan haar lichaam, dat zij van die kwaal genezen was.
Thaj isto časo o ratvalipe ačhilo latar, a voj haćarda ande pesko telo kaj sastili katar piro baro nasvalipe.
30 En terstond Jezus, bekennende in Zichzelven de kracht, die van Hem uitgegaan was, keerde Zich om in de schare, en zeide: Wie heeft Mijn klederen aangeraakt?
O Isus odma haćarda kaj e sila inkljisti andar leste, thaj bolda pe ko them thaj phučlas: “Ko dirda e drze pe mande?”
31 En Zijn discipelen zeiden tot Hem: Gij ziet, dat de schare U verdringt, en zegt Gij: Wie heeft Mij aangeraakt?
Lešće učenikurja phendine lešće: “Dićhes kaj o them spidel pe oko tute, a tu phučes ko dirda man?”
32 En Hij zag rondom om haar te zien, die dat gedaan had.
Ali o Isus dićhelas oko peste te dićel ko ćerda godova.
33 En de vrouw, vrezende en bevende, wetende, wat aan haar geschied was, kwam en viel voor Hem neder, en zeide Hem al de waarheid.
A e manušnji, izdralas e daratar kaj džangla kaj sastili, avili angle leste thaj peli pe koča e mujesa dži ke phuv thaj phendas lešće sa o čačipe.
34 En Hij zeide tot haar: Dochter, uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede, en zijt genezen van deze uw kwaal.
A vo phendas laće: “Čhorije ćiro paćipe sastarda tut. Dža ando miro thaj av sasti katar ćiro baro nasvalipe!”
35 Terwijl Hij nog sprak, kwamen enigen van het huis des oversten der synagoge, zeggende: Uw dochter is gestorven; wat zijt gij den Meester nog moeilijk?
Dok o Isus još godova motholas, avile varesave manuša andar e Jairesko ćher thaj phendine: “Ćiri čhej muli. Sostar majbut mučis e učitelje?”
36 En Jezus, terstond gehoord hebbende het woord, dat er gesproken werd, zeide tot den overste der synagoge: Vrees niet; geloof alleenlijk.
Ali o Isus či marilas pale lenđe alava, nego phendas e Jairošće: “Na dara! Samo paća!”
37 En Hij liet niemand toe Hem te volgen, dan Petrus, en Jakobus, en Johannes, den broeder van Jakobus;
Thaj či mukla khonikas te džal pale leste osim e Petar, e Jakove thaj e Jovane e phrale e Jakovešće.
38 En kwam in het huis des oversten der synagoge; en zag de beroerte en degenen, die zeer weenden en huilden.
Kana aresline ando ćher e sinagogaće vođasko, o Isus dikhla kaj o them rknil, rovel thaj kukil ando baro muj,
39 En ingegaan zijnde, zeide Hij tot hen: Wat maakt gij beroerte, en wat weent gij? Het kind is niet gestorven, maar het slaapt.
dija andre thaj phendas lenđe: “Sostar gaći kukin thaj roven? E čhori či muli, samo sovel.”
40 En zij belachten Hem; maar Hij, als Hij hen allen had uitgedreven, nam bij Zich den vader en de moeder des kinds, en degenen die met Hem waren, en ging binnen, waar het kind lag.
A von asanas lestar. O Isus sa trada len avri, lija pesa samo e čhoraće dade, thaj laće deja thaj okole trin učenikonen kaj sas lesa, thaj dija andre okote kaj pašljolas e čhori.
41 En Hij vatte de hand des kinds, en zeide tot haar: Talitha kumi! hetwelk is, zijnde overgezet: Gij dochtertje (Ik zeg u), sta op.
Askal astarda e čhora palo vas thaj phendas laće: “Talita kum!” so značil: “Čhejorije, tuće phenav, ušti!”
42 En terstond stond het dochtertje op, en wandelde; want het was twaalf jaren oud; en zij ontzetten zich met grote ontzetting.
E čhori odma uštili thaj ačhili te phirel (sas lat dešuduj brš) a von zaprepastisajle katar o čudo.
43 En Hij gebood hun zeer, dat niemand datzelve zou weten; en zeide, dat men haar zou te eten geven.
Askal o Isus zurale zapovedisarda lenđe te na mothon khonikašće pale akava, thaj phendas lenđe te den e čhora te hal.
