Markus 4
1 En Hij begon wederom te leren omtrent de zee; en er vergaderde een grote schare bij Hem, alzo dat Hij, in het schip gegaan zijnde, nederzat op de zee; en de gehele schare was op het land aan de zee.
ಅನನ್ತರಂ ಸ ಸಮುದ್ರತಟೇ ಪುನರುಪದೇಷ್ಟುಂ ಪ್ರಾರೇಭೇ, ತತಸ್ತತ್ರ ಬಹುಜನಾನಾಂ ಸಮಾಗಮಾತ್ ಸ ಸಾಗರೋಪರಿ ನೌಕಾಮಾರುಹ್ಯ ಸಮುಪವಿಷ್ಟಃ; ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾಃ ಸಮುದ್ರಕೂಲೇ ತಸ್ಥುಃ|
2 En Hij leerde hun veel dingen door gelijkenissen, en Hij zeide in Zijn lering tot hen:
ತದಾ ಸ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಭಿ ರ್ಬಹೂಪದಿಷ್ಟವಾನ್ ಉಪದಿಶಂಶ್ಚ ಕಥಿತವಾನ್,
3 Hoort toe: ziet, een zaaier ging uit om te zaaien.
ಅವಧಾನಂ ಕುರುತ, ಏಕೋ ಬೀಜವಪ್ತಾ ಬೀಜಾನಿ ವಪ್ತುಂ ಗತಃ;
4 En het geschiedde in het zaaien, dat het ene deel zaads viel bij den weg; en de vogelen des hemels kwamen, en aten het op.
ವಪನಕಾಲೇ ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ಮಾರ್ಗಪಾಶ್ವೇ ಪತಿತಾನಿ, ತತ ಆಕಾಶೀಯಪಕ್ಷಿಣ ಏತ್ಯ ತಾನಿ ಚಖಾದುಃ|
5 En het andere viel op het steenachtige, waar het niet veel aarde had; en het ging terstond op, omdat het geen diepte van aarde had.
ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ಸ್ವಲ್ಪಮೃತ್ತಿಕಾವತ್ಪಾಷಾಣಭೂಮೌ ಪತಿತಾನಿ ತಾನಿ ಮೃದೋಲ್ಪತ್ವಾತ್ ಶೀಘ್ರಮಙ್ಕುರಿತಾನಿ;
6 Maar als de zon opgegaan was, zo is het verbrand geworden, en omdat het geen wortel had, zo is het verdord.
ಕಿನ್ತೂದಿತೇ ಸೂರ್ಯ್ಯೇ ದಗ್ಧಾನಿ ತಥಾ ಮೂಲಾನೋ ನಾಧೋಗತತ್ವಾತ್ ಶುಷ್ಕಾಣಿ ಚ|
7 En het andere viel in de doornen, en de doornen wiesen op, en verstikten hetzelve, en het gaf geen vrucht.
ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ಕಣ್ಟಕಿವನಮಧ್ಯೇ ಪತಿತಾನಿ ತತಃ ಕಣ್ಟಕಾನಿ ಸಂವೃದ್ವ್ಯ ತಾನಿ ಜಗ್ರಸುಸ್ತಾನಿ ನ ಚ ಫಲಿತಾನಿ|
8 En het andere viel in de goede aarde, en gaf vrucht, die opging en wies; en het ene droeg dertig-, en het andere zestig-, en het andere honderdvoud.
ತಥಾ ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನ್ಯುತ್ತಮಭೂಮೌ ಪತಿತಾನಿ ತಾನಿ ಸಂವೃದ್ವ್ಯ ಫಲಾನ್ಯುತ್ಪಾದಿತಾನಿ ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ತ್ರಿಂಶದ್ಗುಣಾನಿ ಕಿಯನ್ತಿ ಷಷ್ಟಿಗುಣಾನಿ ಕಿಯನ್ತಿ ಶತಗುಣಾನಿ ಫಲಾನಿ ಫಲಿತವನ್ತಿ|
9 En Hij zeide tot hen: Wie oren heeft om te horen, die hore.
ಅಥ ಸ ತಾನವದತ್ ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಕರ್ಣೌ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|
10 En als Hij nu alleen was, vraagden Hem degenen, die omtrent Hem waren, met de twaalven, naar de gelijkenis.
ತದನನ್ತರಂ ನಿರ್ಜನಸಮಯೇ ತತ್ಸಙ್ಗಿನೋ ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯಾಶ್ಚ ತಂ ತದ್ದೃಷ್ಟಾನ್ತವಾಕ್ಯಸ್ಯಾರ್ಥಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ|
11 En Hij zeide tot hen: Het is u gegeven te verstaan de verborgenheid van het Koninkrijk Gods; maar dengenen, die buiten zijn, geschieden al deze dingen door gelijkenissen;
ತದಾ ಸ ತಾನುದಿತವಾನ್ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಸ್ಯ ನಿಗೂಢವಾಕ್ಯಂ ಬೋದ್ಧುಂ ಯುಷ್ಮಾಕಮಧಿಕಾರೋಽಸ್ತಿ;
12 Opdat zij ziende zien, en niet bemerken, en horende horen, en niet verstaan; opdat zij zich niet te eniger tijd, bekeren en hun de zonden vergeven worden.
ಕಿನ್ತು ಯೇ ವಹಿರ್ಭೂತಾಃ "ತೇ ಪಶ್ಯನ್ತಃ ಪಶ್ಯನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ನ ಜಾನನ್ತಿ, ಶೃಣ್ವನ್ತಃ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ನ ಬುಧ್ಯನ್ತೇ, ಚೇತ್ತೈ ರ್ಮನಃಸು ಕದಾಪಿ ಪರಿವರ್ತ್ತಿತೇಷು ತೇಷಾಂ ಪಾಪಾನ್ಯಮೋಚಯಿಷ್ಯನ್ತ," ಅತೋಹೇತೋಸ್ತಾನ್ ಪ್ರತಿ ದೃಷ್ಟಾನ್ತೈರೇವ ತಾನಿ ಮಯಾ ಕಥಿತಾನಿ|
13 En Hij zeide tot hen: Weet gij deze gelijkenis niet, en hoe zult gij al de gelijkenissen verstaan?
ಅಥ ಸ ಕಥಿತವಾನ್ ಯೂಯಂ ಕಿಮೇತದ್ ದೃಷ್ಟಾನ್ತವಾಕ್ಯಂ ನ ಬುಧ್ಯಧ್ವೇ? ತರ್ಹಿ ಕಥಂ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಾನ ಭೋತ್ಸ್ಯಧ್ವೇ?
14 De zaaier is, die het Woord zaait.
ಬೀಜವಪ್ತಾ ವಾಕ್ಯರೂಪಾಣಿ ಬೀಜಾನಿ ವಪತಿ;
15 En dezen zijn, die bij den weg bezaaid worden, waarin het Woord gezaaid wordt; en als zij het gehoord hebben, zo komt de satan terstond, en neemt het Woord weg, hetwelk in hun harten gezaaid was.
ತತ್ರ ಯೇ ಯೇ ಲೋಕಾ ವಾಕ್ಯಂ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ, ಕಿನ್ತು ಶ್ರುತಮಾತ್ರಾತ್ ಶೈತಾನ್ ಶೀಘ್ರಮಾಗತ್ಯ ತೇಷಾಂ ಮನಃಸೂಪ್ತಾನಿ ತಾನಿ ವಾಕ್ಯರೂಪಾಣಿ ಬೀಜಾನ್ಯಪನಯತಿ ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜಮಾರ್ಗಪಾರ್ಶ್ವೇಸ್ವರೂಪಾಃ|
16 En dezen zijn desgelijks, die op de steenachtige plaatsen bezaaid worden; welke, als zij het Woord gehoord hebben, terstond hetzelve met vreugde ontvangen.
ಯೇ ಜನಾ ವಾಕ್ಯಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಸಹಸಾ ಪರಮಾನನ್ದೇನ ಗೃಹ್ಲನ್ತಿ, ಕಿನ್ತು ಹೃದಿ ಸ್ಥೈರ್ಯ್ಯಾಭಾವಾತ್ ಕಿಞ್ಚಿತ್ ಕಾಲಮಾತ್ರಂ ತಿಷ್ಠನ್ತಿ ತತ್ಪಶ್ಚಾತ್ ತದ್ವಾಕ್ಯಹೇತೋಃ
17 En hebben geen wortel in zichzelven, maar zijn voor een tijd; daarna, als verdrukking of vervolging komt om des Woords wil, zo worden zij terstond geergerd.
ಕುತ್ರಚಿತ್ ಕ್ಲೇಶೇ ಉಪದ್ರವೇ ವಾ ಸಮುಪಸ್ಥಿತೇ ತದೈವ ವಿಘ್ನಂ ಪ್ರಾಪ್ನುವನ್ತಿ ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜಪಾಷಾಣಭೂಮಿಸ್ವರೂಪಾಃ|
18 En dezen zijn, die in de doornen bezaaid worden; namelijk degenen, die het Woord horen;
ಯೇ ಜನಾಃ ಕಥಾಂ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ಸಾಂಸಾರಿಕೀ ಚಿನ್ತಾ ಧನಭ್ರಾನ್ತಿ ರ್ವಿಷಯಲೋಭಶ್ಚ ಏತೇ ಸರ್ವ್ವೇ ಉಪಸ್ಥಾಯ ತಾಂ ಕಥಾಂ ಗ್ರಸನ್ತಿ ತತಃ ಮಾ ವಿಫಲಾ ಭವತಿ (aiōn g165)
19 En de zorgvuldigheden dezer wereld, en de verleiding des rijkdoms en de begeerlijkheden omtrent de andere dingen, inkomende, verstikken het Woord, en het wordt onvruchtbaar. (aiōn g165)
ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜಸಕಣ್ಟಕಭೂಮಿಸ್ವರೂಪಾಃ|
20 En dezen zijn, die in de goede aarde bezaaid zijn, welke het Woord horen en aannemen, en dragen vruchten, het ene dertig-, en het andere zestig-, en het andere honderdvoud.
ಯೇ ಜನಾ ವಾಕ್ಯಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಗೃಹ್ಲನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಕಸ್ಯ ವಾ ತ್ರಿಂಶದ್ಗುಣಾನಿ ಕಸ್ಯ ವಾ ಷಷ್ಟಿಗುಣಾನಿ ಕಸ್ಯ ವಾ ಶತಗುಣಾನಿ ಫಲಾನಿ ಭವನ್ತಿ ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜೋರ್ವ್ವರಭೂಮಿಸ್ವರೂಪಾಃ|
21 En Hij zeide tot hen: Komt ook de kaars, opdat zij onder de koornmaat of onder het bed gezet worde? Is het niet, opdat zij op den kandelaar gezet worde?
ತದಾ ಸೋಽಪರಮಪಿ ಕಥಿತವಾನ್ ಕೋಪಿ ಜನೋ ದೀಪಾಧಾರಂ ಪರಿತ್ಯಜ್ಯ ದ್ರೋಣಸ್ಯಾಧಃ ಖಟ್ವಾಯಾ ಅಧೇ ವಾ ಸ್ಥಾಪಯಿತುಂ ದೀಪಮಾನಯತಿ ಕಿಂ?
22 Want er is niets verborgen, dat niet geopenbaard zal worden; en er is niets geschied, om verborgen te zijn, maar opdat het in het openbaar zou komen.
ಅತೋಹೇತೋ ರ್ಯನ್ನ ಪ್ರಕಾಶಯಿಷ್ಯತೇ ತಾದೃಗ್ ಲುಕ್ಕಾಯಿತಂ ಕಿಮಪಿ ವಸ್ತು ನಾಸ್ತಿ; ಯದ್ ವ್ಯಕ್ತಂ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ ತಾದೃಶಂ ಗುಪ್ತಂ ಕಿಮಪಿ ವಸ್ತು ನಾಸ್ತಿ|
23 Zo iemand oren heeft om te horen, die hore.
ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಕರ್ಣೌ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|
24 En Hij zeide tot hen: Ziet, wat gij hoort. Met wat mate gij meet, zal u gemeten worden, en u, die hoort, zal meer toegelegd worden.
ಅಪರಮಪಿ ಕಥಿತವಾನ್ ಯೂಯಂ ಯದ್ ಯದ್ ವಾಕ್ಯಂ ಶೃಣುಥ ತತ್ರ ಸಾವಧಾನಾ ಭವತ, ಯತೋ ಯೂಯಂ ಯೇನ ಪರಿಮಾಣೇನ ಪರಿಮಾಥ ತೇನೈವ ಪರಿಮಾಣೇನ ಯುಷ್ಮದರ್ಥಮಪಿ ಪರಿಮಾಸ್ಯತೇ; ಶ್ರೋತಾರೋ ಯೂಯಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಧಿಕಂ ದಾಸ್ಯತೇ|
25 Want zo wie heeft, dien zal gegeven worden; en wie niet heeft, van dien zal genomen worden, ook dat hij heeft.
ಯಸ್ಯಾಶ್ರಯೇ ವರ್ದ್ಧತೇ ತಸ್ಮೈ ಅಪರಮಪಿ ದಾಸ್ಯತೇ, ಕಿನ್ತು ಯಸ್ಯಾಶ್ರಯೇ ನ ವರ್ದ್ಧತೇ ತಸ್ಯ ಯತ್ ಕಿಞ್ಚಿದಸ್ತಿ ತದಪಿ ತಸ್ಮಾನ್ ನೇಷ್ಯತೇ|
26 En Hij zeide: Alzo is het Koninkrijk Gods, gelijk of een mens het zaad in de aarde wierp;
ಅನನ್ತರಂ ಸ ಕಥಿತವಾನ್ ಏಕೋ ಲೋಕಃ ಕ್ಷೇತ್ರೇ ಬೀಜಾನ್ಯುಪ್ತ್ವಾ
27 En voorts sliep, en opstond, nacht en dag; en het zaad uitsproot en lang werd, dat hij zelf niet wist, hoe.
ಜಾಗರಣನಿದ್ರಾಭ್ಯಾಂ ದಿವಾನಿಶಂ ಗಮಯತಿ, ಪರನ್ತು ತದ್ವೀಜಂ ತಸ್ಯಾಜ್ಞಾತರೂಪೇಣಾಙ್ಕುರಯತಿ ವರ್ದ್ಧತೇ ಚ;
28 Want de aarde brengt van zelve vruchten voort: eerst het kruid, daarna de aar, daarna het volle koren in de aar.
ಯತೋಹೇತೋಃ ಪ್ರಥಮತಃ ಪತ್ರಾಣಿ ತತಃ ಪರಂ ಕಣಿಶಾನಿ ತತ್ಪಶ್ಚಾತ್ ಕಣಿಶಪೂರ್ಣಾನಿ ಶಸ್ಯಾನಿ ಭೂಮಿಃ ಸ್ವಯಮುತ್ಪಾದಯತಿ;
29 En als de vrucht zich voordoet, terstond zendt hij de sikkel daarin, omdat de oogst daar is.
ಕಿನ್ತು ಫಲೇಷು ಪಕ್ಕೇಷು ಶಸ್ಯಚ್ಛೇದನಕಾಲಂ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಸ ತತ್ಕ್ಷಣಂ ಶಸ್ಯಾನಿ ಛಿನತ್ತಿ, ಅನೇನ ತುಲ್ಯಮೀಶ್ವರರಾಜ್ಯಂ|
30 En Hij zeide: Waarbij zullen wij het Koninkrijk Gods vergelijken, of met wat gelijkenis zullen wij hetzelve vergelijken?
ಪುನಃ ಸೋಽಕಥಯದ್ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಂ ಕೇನ ಸಮಂ? ಕೇನ ವಸ್ತುನಾ ಸಹ ವಾ ತದುಪಮಾಸ್ಯಾಮಿ?
31 Namelijk bij een mosterdzaad, hetwelk, wanneer het in de aarde gezaaid wordt, het minste is van al de zaden, die op de aarde zijn.
ತತ್ ಸರ್ಷಪೈಕೇನ ತುಲ್ಯಂ ಯತೋ ಮೃದಿ ವಪನಕಾಲೇ ಸರ್ಷಪಬೀಜಂ ಸರ್ವ್ವಪೃಥಿವೀಸ್ಥಬೀಜಾತ್ ಕ್ಷುದ್ರಂ
32 En wanneer het gezaaid is, gaat het op, en wordt het meeste van al de moeskruiden, en maakt grote takken, alzo dat de vogelen des hemels onder zijn schaduw kunnen nestelen.
ಕಿನ್ತು ವಪನಾತ್ ಪರಮ್ ಅಙ್ಕುರಯಿತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವಶಾಕಾದ್ ಬೃಹದ್ ಭವತಿ, ತಸ್ಯ ಬೃಹತ್ಯಃ ಶಾಖಾಶ್ಚ ಜಾಯನ್ತೇ ತತಸ್ತಚ್ಛಾಯಾಂ ಪಕ್ಷಿಣ ಆಶ್ರಯನ್ತೇ|
33 En door vele zulke gelijkenissen sprak Hij tot hen het Woord, naardat zij het horen konden.
ಇತ್ಥಂ ತೇಷಾಂ ಬೋಧಾನುರೂಪಂ ಸೋಽನೇಕದೃಷ್ಟಾನ್ತೈಸ್ತಾನುಪದಿಷ್ಟವಾನ್,
34 En zonder gelijkenis sprak Hij tot hen niet; maar Hij verklaarde alles Zijn discipelen in het bijzonder.
ದೃಷ್ಟಾನ್ತಂ ವಿನಾ ಕಾಮಪಿ ಕಥಾಂ ತೇಭ್ಯೋ ನ ಕಥಿತವಾನ್ ಪಶ್ಚಾನ್ ನಿರ್ಜನೇ ಸ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಸರ್ವ್ವದೃಷ್ಟಾನ್ತಾರ್ಥಂ ಬೋಧಿತವಾನ್|
35 En op denzelfden dag, als het nu avond geworden was, zeide Hij tot hen: Laat ons overvaren aan de andere zijde.
ತದ್ದಿನಸ್ಯ ಸನ್ಧ್ಯಾಯಾಂ ಸ ತೇಭ್ಯೋಽಕಥಯದ್ ಆಗಚ್ಛತ ವಯಂ ಪಾರಂ ಯಾಮ|
36 En zij, de schare gelaten hebbende, namen Hem mede, gelijk Hij in het schip was; en er waren nog andere scheepjes met Hem.
ತದಾ ತೇ ಲೋಕಾನ್ ವಿಸೃಜ್ಯ ತಮವಿಲಮ್ಬಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ನೌಕಯಾ ಪ್ರತಸ್ಥಿರೇ; ಅಪರಾ ಅಪಿ ನಾವಸ್ತಯಾ ಸಹ ಸ್ಥಿತಾಃ|
37 En er werd een grote storm van wind, en de baren sloegen over in het schip, alzo dat het nu vol werd.
ತತಃ ಪರಂ ಮಹಾಝಞ್ಭ್ಶಗಮಾತ್ ನೌ ರ್ದೋಲಾಯಮಾನಾ ತರಙ್ಗೇಣ ಜಲೈಃ ಪೂರ್ಣಾಭವಚ್ಚ|
38 En Hij was in het achterschip, slapende op een oorkussen; en zij wekten Hem op, en zeiden tot Hem: Meester, bekommert het U niet, dat wij vergaan?
ತದಾ ಸ ನೌಕಾಚಶ್ಚಾದ್ಭಾಗೇ ಉಪಧಾನೇ ಶಿರೋ ನಿಧಾಯ ನಿದ್ರಿತ ಆಸೀತ್ ತತಸ್ತೇ ತಂ ಜಾಗರಯಿತ್ವಾ ಜಗದುಃ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಾಣಾ ಯಾನ್ತಿ ಕಿಮತ್ರ ಭವತಶ್ಚಿನ್ತಾ ನಾಸ್ತಿ?
39 En Hij opgewekt zijnde, bestrafte den wind, en zeide tot de zee: Zwijg, wees stil! En de wind ging liggen, en er werd grote stilte.
ತದಾ ಸ ಉತ್ಥಾಯ ವಾಯುಂ ತರ್ಜಿತವಾನ್ ಸಮುದ್ರಞ್ಚೋಕ್ತವಾನ್ ಶಾನ್ತಃ ಸುಸ್ಥಿರಶ್ಚ ಭವ; ತತೋ ವಾಯೌ ನಿವೃತ್ತೇಽಬ್ಧಿರ್ನಿಸ್ತರಙ್ಗೋಭೂತ್|
40 En Hij zeide tot hen: Wat zijt gij zo vreesachtig? Hebt gij geen geloof?
ತದಾ ಸ ತಾನುವಾಚ ಯೂಯಂ ಕುತ ಏತಾದೃಕ್ಶಙ್ಕಾಕುಲಾ ಭವತ? ಕಿಂ ವೋ ವಿಶ್ವಾಸೋ ನಾಸ್ತಿ?
41 En zij vreesden met grote vreze, en zeiden tot elkander: Wie is toch Deze, dat ook de wind en de zee Hem gehoorzaam zijn?
ತಸ್ಮಾತ್ತೇಽತೀವಭೀತಾಃ ಪರಸ್ಪರಂ ವಕ್ತುಮಾರೇಭಿರೇ, ಅಹೋ ವಾಯುಃ ಸಿನ್ಧುಶ್ಚಾಸ್ಯ ನಿದೇಶಗ್ರಾಹಿಣೌ ಕೀದೃಗಯಂ ಮನುಜಃ|
