Markus 2
1 En na sommige dagen is Hij wederom binnen Kapernaum gekomen; en het werd gehoord, dat Hij in huis was.
തദനന്തരം യീശൈ കതിപയദിനാനി വിലമ്ബ്യ പുനഃ കഫർനാഹൂമ്നഗരം പ്രവിഷ്ടേ സ ഗൃഹ ആസ്ത ഇതി കിംവദന്ത്യാ തത്ക്ഷണം തത്സമീപം ബഹവോ ലോകാ ആഗത്യ സമുപതസ്ഥുഃ,
2 En terstond vergaderden daar velen, alzo dat ook zelfs de plaatsen omtrent de deur hen niet meer konden bevatten; en Hij sprak het woord tot hen.
തസ്മാദ് ഗൃഹമധ്യേ സർവ്വേഷാം കൃതേ സ്ഥാനം നാഭവദ് ദ്വാരസ്യ ചതുർദിക്ഷ്വപി നാഭവത്, തത്കാലേ സ താൻ പ്രതി കഥാം പ്രചാരയാഞ്ചക്രേ|
3 En er kwamen sommigen tot Hem, brengende een geraakte, die van vier gedragen werd.
തതഃ പരം ലോകാശ്ചതുർഭി ർമാനവൈരേകം പക്ഷാഘാതിനം വാഹയിത്വാ തത്സമീപമ് ആനിന്യുഃ|
4 En niet kunnende tot Hem genaken, overmits de schare, ontdekten zij het dak, waar Hij was; en dat opgebroken hebbende, lieten zij het beddeken neder, daar de geraakte op lag.
കിന്തു ജനാനാം ബഹുത്വാത് തം യീശോഃ സമ്മുഖമാനേതും ന ശക്നുവന്തോ യസ്മിൻ സ്ഥാനേ സ ആസ്തേ തദുപരിഗൃഹപൃഷ്ഠം ഖനിത്വാ ഛിദ്രം കൃത്വാ തേന മാർഗേണ സശയ്യം പക്ഷാഘാതിനമ് അവരോഹയാമാസുഃ|
5 En Jezus, hun geloof ziende, zeide tot den geraakte: Zoon, uw zonden zijn u vergeven.
തതോ യീശുസ്തേഷാം വിശ്വാസം ദൃഷ്ട്വാ തം പക്ഷാഘാതിനം ബഭാഷേ ഹേ വത്സ തവ പാപാനാം മാർജനം ഭവതു|
6 En sommigen van de Schriftgeleerden zaten aldaar, en overdachten in hun harten:
തദാ കിയന്തോഽധ്യാപകാസ്തത്രോപവിശന്തോ മനോഭി ർവിതർകയാഞ്ചക്രുഃ, ഏഷ മനുഷ്യ ഏതാദൃശീമീശ്വരനിന്ദാം കഥാം കുതഃ കഥയതി?
7 Wat spreekt Deze aldus gods lasteringen? Wie kan de zonden vergeven, dan alleen God?
ഈശ്വരം വിനാ പാപാനി മാർഷ്ടും കസ്യ സാമർഥ്യമ് ആസ്തേ?
8 En Jezus, terstond in Zijn geest bekennende, dat zij alzo in zichzelven overdachten, zeide tot hen: Wat overdenkt gij deze dingen in uw harten?
ഇത്ഥം തേ വിതർകയന്തി യീശുസ്തത്ക്ഷണം മനസാ തദ് ബുദ്വ്വാ താനവദദ് യൂയമന്തഃകരണൈഃ കുത ഏതാനി വിതർകയഥ?
9 Wat is lichter, te zeggen tot den geraakte: De zonden zijn u vergeven, of te zeggen: Sta op, en neem uw beddeken op, en wandel?
തദനന്തരം യീശുസ്തത്സ്ഥാനാത് പുനഃ സമുദ്രതടം യയൗ; ലോകനിവഹേ തത്സമീപമാഗതേ സ താൻ സമുപദിദേശ|
10 Doch opdat gij moogt weten, dat de Zoon des mensen macht heeft, om de zonden op de aarde te vergeven (zeide Hij tot den geraakte):
കിന്തു പൃഥിവ്യാം പാപാനി മാർഷ്ടും മനുഷ്യപുത്രസ്യ സാമർഥ്യമസ്തി, ഏതദ് യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയിതും (സ തസ്മൈ പക്ഷാഘാതിനേ കഥയാമാസ)
11 Ik zeg u: Sta op, en neem uw beddeken op, en ga heen naar uw huis.
ഉത്തിഷ്ഠ തവ ശയ്യാം ഗൃഹീത്വാ സ്വഗൃഹം യാഹി, അഹം ത്വാമിദമ് ആജ്ഞാപയാമി|
12 En terstond stond hij op, en het beddeken opgenomen hebbende, ging hij uit in aller tegenwoordigheid; zodat zij zich allen ontzetten en verheerlijkten God, zeggende: Wij hebben nooit zulks gezien!
തതഃ സ തത്ക്ഷണമ് ഉത്ഥായ ശയ്യാം ഗൃഹീത്വാ സർവ്വേഷാം സാക്ഷാത് ജഗാമ; സർവ്വേ വിസ്മിതാ ഏതാദൃശം കർമ്മ വയമ് കദാപി നാപശ്യാമ, ഇമാം കഥാം കഥയിത്വേശ്വരം ധന്യമബ്രുവൻ|
13 En Hij ging wederom uit naar de zee; en de gehele schare kwam tot Hem, en Hij leerde hen.
തദനന്തരം യീശുസ്തത്സ്ഥാനാത് പുനഃ സമുദ്രതടം യയൗ; ലോകനിവഹേ തത്സമീപമാഗതേ സ താൻ സമുപദിദേശ|
14 En voorbijgaande zag Hij Levi, den zoon van Alfeus zitten in het tolhuis, en zeide tot hem: Volg Mij. En hij opstaande, volgde Hem.
അഥ ഗച്ഛൻ കരസഞ്ചയഗൃഹ ഉപവിഷ്ടമ് ആൽഫീയപുത്രം ലേവിം ദൃഷ്ട്വാ തമാഹൂയ കഥിതവാൻ മത്പശ്ചാത് ത്വാമാമച്ഛ തതഃ സ ഉത്ഥായ തത്പശ്ചാദ് യയൗ|
15 En het geschiedde, als Hij aanzat in deszelfs huis, dat ook vele tollenaren en zondaren aanzaten met Jezus en Zijn discipelen; want zij waren velen, en waren Hem gevolgd.
അനന്തരം യീശൗ തസ്യ ഗൃഹേ ഭോക്തുമ് ഉപവിഷ്ടേ ബഹവഃ കരമഞ്ചായിനഃ പാപിനശ്ച തേന തച്ഛിഷ്യൈശ്ച സഹോപവിവിശുഃ, യതോ ബഹവസ്തത്പശ്ചാദാജഗ്മുഃ|
16 En de Schriftgeleerden en de Farizeen, ziende Hem eten met de tollenaren en zondaren, zeiden tot Zijn discipelen: Wat is het, dat Hij met de tollenaren en zondaren eet en drinkt?
തദാ സ കരമഞ്ചായിഭിഃ പാപിഭിശ്ച സഹ ഖാദതി, തദ് ദൃഷ്ട്വാധ്യാപകാഃ ഫിരൂശിനശ്ച തസ്യ ശിഷ്യാനൂചുഃ കരമഞ്ചായിഭിഃ പാപിഭിശ്ച സഹായം കുതോ ഭുംക്തേ പിവതി ച?
17 En Jezus, dat horende, zeide tot hen: Die gezond zijn, hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn. Ik ben niet gekomen, om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering.
തദ്വാക്യം ശ്രുത്വാ യീശുഃ പ്രത്യുവാച, അരോഗിലോകാനാം ചികിത്സകേന പ്രയോജനം നാസ്തി, കിന്തു രോഗിണാമേവ; അഹം ധാർമ്മികാനാഹ്വാതും നാഗതഃ കിന്തു മനോ വ്യാവർത്തയിതും പാപിന ഏവ|
18 En de discipelen van Johannes en der Farizeen vastten; en zij kwamen en zeiden tot Hem: Waarom vasten de discipelen van Johannes en der Farizeen, en Uw discipelen vasten niet?
തതഃ പരം യോഹനഃ ഫിരൂശിനാഞ്ചോപവാസാചാരിശിഷ്യാ യീശോഃ സമീപമ് ആഗത്യ കഥയാമാസുഃ, യോഹനഃ ഫിരൂശിനാഞ്ച ശിഷ്യാ ഉപവസന്തി കിന്തു ഭവതഃ ശിഷ്യാ നോപവസന്തി കിം കാരണമസ്യ?
19 En Jezus zeide tot hen: Kunnen ook de bruiloftskinderen vasten, terwijl de Bruidegom bij hen is? Zo langen tijd zij den Bruidegom bij zich hebben, kunnen zij niet vasten.
തദാ യീശുസ്താൻ ബഭാഷേ യാവത് കാലം സഖിഭിഃ സഹ കന്യായാ വരസ്തിഷ്ഠതി താവത്കാലം തേ കിമുപവസ്തും ശക്നുവന്തി? യാവത്കാലം വരസ്തൈഃ സഹ തിഷ്ഠതി താവത്കാലം ത ഉപവസ്തും ന ശക്നുവന്തി|
20 Maar de dagen zullen komen, wanneer de Bruidegom van hen zal weggenomen zijn, en alsdan zullen zij vasten in dezelve dagen.
യസ്മിൻ കാലേ തേഭ്യഃ സകാശാദ് വരോ നേഷ്യതേ സ കാല ആഗച്ഛതി, തസ്മിൻ കാലേ തേ ജനാ ഉപവത്സ്യന്തി|
21 En niemand naait een lap ongevold laken op een oud kleed; anders scheurt deszelfs nieuwe aangenaaide lap iets af van het oude kleed, en er wordt een ergere scheur.
കോപി ജനഃ പുരാതനവസ്ത്രേ നൂതനവസ്ത്രം ന സീവ്യതി, യതോ നൂതനവസ്ത്രേണ സഹ സേവനേ കൃതേ ജീർണം വസ്ത്രം ഛിദ്യതേ തസ്മാത് പുന ർമഹത് ഛിദ്രം ജായതേ|
22 En niemand doet nieuwen wijn in oude lederzakken; anders doet de nieuwe wijn de leder zakken bersten en de wijn wordt uitgestort, en de leder zakken verderven; maar nieuwen wijn moet men in nieuwe leder zakken doen.
കോപി ജനഃ പുരാതനകുതൂഷു നൂതനം ദ്രാക്ഷാരസം ന സ്ഥാപയതി, യതോ നൂതനദ്രാക്ഷാരസസ്യ തേജസാ താഃ കുത്വോ വിദീര്യ്യന്തേ തതോ ദ്രാക്ഷാരസശ്ച പതതി കുത്വശ്ച നശ്യന്തി, അതഏവ നൂതനദ്രാക്ഷാരസോ നൂതനകുതൂഷു സ്ഥാപനീയഃ|
23 En het geschiedde, dat Hij op een sabbatdag door het gezaaide ging, en Zijn discipelen begonnen, al gaande, aren te plukken.
തദനന്തരം യീശു ര്യദാ വിശ്രാമവാരേ ശസ്യക്ഷേത്രേണ ഗച്ഛതി തദാ തസ്യ ശിഷ്യാ ഗച്ഛന്തഃ ശസ്യമഞ്ജരീശ്ഛേത്തും പ്രവൃത്താഃ|
24 En de Farizeen zeiden tot Hem: Zie, waarom doen zij op den sabbatdag, wat niet geoorloofd is?
അതഃ ഫിരൂശിനോ യീശവേ കഥയാമാസുഃ പശ്യതു വിശ്രാമവാസരേ യത് കർമ്മ ന കർത്തവ്യം തദ് ഇമേ കുതഃ കുർവ്വന്തി?
25 En Hij zeide tot hen: Hebt gij nooit gelezen, wat David gedaan heeft, als hij nood had, en hem hongerde, en dengenen, die met hem waren?
തദാ സ തേഭ്യോഽകഥയത് ദായൂദ് തത്സംങ്ഗിനശ്ച ഭക്ഷ്യാഭാവാത് ക്ഷുധിതാഃ സന്തോ യത് കർമ്മ കൃതവന്തസ്തത് കിം യുഷ്മാഭി ർന പഠിതമ്?
26 Hoe hij ingegaan is in het huis Gods, ten tijde van Abjathar, den hogepriester, en de toonbroden gegeten heeft, die niemand zijn geoorloofd te eten, dan den priesteren, en ook gegeven heeft dengenen, die met hem waren?
അബിയാഥർനാമകേ മഹായാജകതാം കുർവ്വതി സ കഥമീശ്വരസ്യാവാസം പ്രവിശ്യ യേ ദർശനീയപൂപാ യാജകാൻ വിനാന്യസ്യ കസ്യാപി ന ഭക്ഷ്യാസ്താനേവ ബുഭുജേ സങ്ഗിലോകേഭ്യോഽപി ദദൗ|
27 En Hij zeide tot hen: De sabbat is gemaakt om den mens, niet de mens om den sabbat.
സോഽപരമപി ജഗാദ, വിശ്രാമവാരോ മനുഷ്യാർഥമേവ നിരൂപിതോഽസ്തി കിന്തു മനുഷ്യോ വിശ്രാമവാരാർഥം നൈവ|
28 Zo is dan de Zoon des mensen een Heere ook van den sabbat.
മനുഷ്യപുത്രോ വിശ്രാമവാരസ്യാപി പ്രഭുരാസ്തേ|
