Markus 11
1 En toen zij Jeruzalem genaakten, te Beth-fage en Bethanie, aan den Olijfberg, zond Hij twee van Zijn discipelen uit,
Kana o Isus thaj lešće učenikurja avile majpaše dži ko Jerusalim thaj aresle paše ke gava Vitfaga thaj ke Vitanija, pe maslinsko gora, bičhalda pire duje učenikonen anglal.
2 En zeide tot hen: Gaat heen in het vlek, dat tegen u over is; en terstond als gij in hetzelve komt, zult gij vinden een veulen gebonden, op hetwelk geen mens gezeten heeft, ontbindt het, en brengt het.
Phendas lenđe: “Džan ando gav savo si angle tumende. Sar den ande leste, araćhena e phangle magare pe savo khonik či jašisarda. Putaren e magare thaj anen les akaringal.
3 En indien iemand tot u zegt: Waarom doet gij dat? Zo zegt, dat de Heere hetzelve van node heeft; en hij zal het terstond herwaarts zenden.
A ako vareko phučel tumen: ‘sostar godova ćeren?’, tumen phenen: ‘Trubul e Gospodešće, ali vo sigo boldela les.’”
4 En zij gingen heen, en vonden het veulen gebonden bij de deur, buiten aan de wegscheiding, en zij ontbonden hetzelve.
E učenikurja đele thaj arakhline e phangle magare pale kapija, avri po sokako, thaj putardine les.
5 En sommigen van degenen, die aldaar stonden, zeiden tot hen: Wat doet gij, dat gij het veulen ontbindt?
A varesošće manuša save okote ačhenas phučline len: “Sostar putren e magare?”
6 Doch zij zeiden tot hen, gelijk Jezus bevolen had; en zij lieten ze gaan.
A e učenikurja phendine lenđe gajda sar o Isus phendas lenđe te mothon, thaj e manuša mukline len po miro.
7 En zij brachten het veulen tot Jezus, en wierpen hun klederen daarop; en Hij zat op hetzelve.
Askal andine ko Isus e magare, thaj čhutine prekal leste pire ogrtača, a o Isus bešlo pe leste.
8 En velen spreidden hun klederen op den weg, en anderen hieuwen meien van de bomen, en spreidden ze op den weg.
But manuša buljarenas pire ogrtača po drom, a varesave katar e manuša buljarenas zelene krandže save čhindine ando polje.
9 En die voorgingen en die volgden riepen, zeggende: Hosanna! gezegend is Hij, Die komt in den Naam des Heeren!
E manuša save džanas anglo Isus thaj pale leste čhonas muj: “‘Hosana! Blagoslovime okova savo avel ando alav e Gospodesko!’
10 Gezegend zij het Koninkrijk van onzen vader David, hetwelk komt in den Naam des Heeren! Hosanna in de hoogste hemelen!
Blagoslovime si o carstvo amare pradadesko e Davidesko savo avel! ‘Hosana e Devlešće ande visina!’”
11 En Jezus kwam binnen Jeruzalem, en in den tempel; en als Hij alles rondom bezien had, en het nu avondstond was, ging Hij uit naar Bethanie met de twaalven.
Gajda o Isus dijas ando Jerusalim thaj đelo ando Hramo thaj sa razgledilas, ali sar sas već kasno, đelotar e dešuduje apostolenca ande Vitanija.
12 En des anderen daags, als zij uit Bethanie gingen, hongerde Hem.
Thejara o đes teljardine andar e Vitanija, a o Isus bokhajlo.
13 En ziende van verre een vijgeboom, die bladeren had, ging Hij om te zien, of Hij ook iets op denzelven zou vinden; en daarbij gekomen zijnde, vond Hij niet dan bladeren; want het was de tijd der vijgen niet.
Dadural dikhla jećhe smokva savi sas sa ande patrja thaj đelo dži late te araćhel vareso pe late te hal. Ali kana avilo late, či arakhlas pe late khanči osim laće patrja, kaj još nas e vrjama te e smokva bijanel pesko plodo.
14 En Jezus, antwoordende, zeide tot denzelven: Niemand ete enige vrucht meer van u in der eeuwigheid! En Zijn discipelen hoorden het. (aiōn g165)
Askal o Isus phendas e smokvaće: “Dži ko veko neka khonik majbut či hal ćiro plodo tutar!” A godova ašundine vi lešće učenikurja. (aiōn g165)
15 En zij kwamen te Jeruzalem; en Jezus, in den tempel gegaan zijnde, begon degenen, die in den tempel verkochten en kochten, uit te drijven; en de tafelen der wisselaars, en de zitstoelen dergenen, die de duiven verkochten, keerde Hij om;
Kana avile palem ando Jerusalim, o Isus dijas ande avlija e Hramošći thaj ačhilo te tradel avri andar o Hramo savoren save okote ćinenas thaj bićinenas thaj delas mujal e sinije kolenđe kaj phađenas e love, a kolenđe kaj bićinenas e golubonen haravelas lenđe klupe.
16 En liet niet toe, dat iemand enig vat door den tempel droeg.
Thaj khonikašće či mukla te inđarel vareso kroz e Hramošći avlija te bićinel.
17 En Hij leerde, zeggende tot hen: Is er niet geschreven: Mijn huis zal een huis des gebeds genaamd worden allen volken? Maar gij hebt dat tot een kuil der moordenaren gemaakt.
Askal lijas te sikavel len: “Naj li ramome ando Sveto lil: ‘Mungro ćher akhardola molitveno ćher pale sa o them?’ A tumen ćerdine lestar than kaj ćiden pe e razbojnikurja!”
18 En de Schriftgeleerden en de overpriesters hoorden dat, en zochten, hoe zij Hem doden zouden; want zij vreesden Hem, omdat de ganse schare ontzet was over Zijn leer.
A kana ašundine pale godova e šorvale rašaja thaj e učitelja e Mojsiješće zakonestar, ačhile te roden način sar te mudaren e Isuse, kaj daranas lestar andar godova kaj sa o them divilas pe lešće sikavipešće.
19 En als het nu laat geworden was, ging Hij uit buiten de stad.
Kana peli e rjat, o Isus thaj lešće učenikurja inkljistine andar o gav.
20 En des morgens vroeg voorbijgaande, zagen zij, dat de vijgeboom verdord was, van de wortelen af.
Kana o Isus thaj lešće učenikurja aver detharin naćhenas paše okoja smokva, line sama kaj e smokva šućili andar o koreno.
21 En Petrus, zulks indachtig geworden zijnde, zeide tot Hem: Rabbi! zie, de vijgeboom, dien Gij vervloekt hebt, is verdord.
A o Petar askal dija pe gođi thaj phendas e Isusešće: “Dik učiteljina! Šućili e smokva savja dijan romaja!”
22 En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Hebt geloof op God.
O Isus phendas lenđe: “Nek avel tumen paćipe ando Del.
23 Want voorwaar zeg Ik u, dat, zo wie tot dezen berg zal zeggen: Word opgeheven en in de zee geworpen; en niet zal twijfelen in zijn hart, maar zal geloven, dat hetgeen hij zegt, geschieden zal, het zal hem geworden, zo wat hij zegt.
Vi čače phenav tumenđe, ko god phenel akale goraće: ‘Vazde tut thaj čhude tut ando more!’ thaj či sumnjil ande piro ilo, nego paćal kaj avela gajda sar phendas – gajda avela lešće.
24 Daarom zeg Ik u: Alle dingen, die gij biddende begeert, gelooft, dat gij ze ontvangen zult, en zij zullen u geworden.
Andar godova phenav tumenđe: sa so roden ande tumare molitve, paćan kaj primina, thaj avela tumenđe dino.
25 En wanneer gij staat om te bidden, vergeeft, indien gij iets hebt tegen iemand; opdat ook uw Vader, Die in de hemelen is, ulieden uw misdaden vergeve.
Thaj kana len te molin tumen, jartosaren te si tumen vareso protiv varekaste, te vi tumenđe tumaro nebesko Dad jartol tumare bezeha.”
26 Maar indien gij niet vergeeft, zo zal uw Vader, Die in de hemelen is, ook uw misdaden niet vergeven.
[A te tumen či jarton averenđe, askal ni tumaro nebesko Dad či jartola tumenđe.]
27 En zij kwamen wederom te Jeruzalem. En als Hij in den tempel wandelde, kwamen tot Hem de overpriesters, en de Schriftgeleerden, en de ouderlingen.
Thaj palem o Isus thaj lešće učenikurja avile ando Jerusalim. Kana o Isus phiravelas pes pe avlija e Hramošći, avile dži leste e šorvale rašaja, e učitelja e Mojsiješće zakonestar thaj e starešine,
28 En zeiden tot Hem: Door wat macht doet Gij deze dingen? En wie heeft U deze macht gegeven, dat Gij deze dingen doen zoudt?
thaj phučline les: “Ande kašći vlasti ćeres akava? Ko dija tut vlast te ćeres kasave stvarja?”
29 Maar Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Ik zal u ook een woord vragen; antwoordt Mij ook, en zo zal Ik u zeggen, door wat macht Ik deze dingen doe:
A o Isus phendas lenđe: “Vi me phučava vareso tumen, te tumen mothodine manđe. Vi me mothava tumenđe ande kašći vlast ćerav akava.
30 De doop van Johannes, was die uit den hemel, of uit de mensen? Antwoordt Mij.
Dali o Del phendas e Jovanošće te bolel e manušen, ili e manuša phendine lešće te ćerel godova? Phenen manđe akava!”
31 En zij overlegden onder zich, zeggende: Indien wij zeggen: Uit den hemel, zo zal Hij zeggen: Waarom hebt gij hem dan niet geloofd?
A von ačhile maškar peste te raspravin: “Te phendam ‘o Del phendas lešće’, phučela men ‘Sostar askal či paćajine lešće?’
32 Maar indien wij zeggen: Uit de mensen; zo vrezen wij het volk; want zij hielden allen van Johannes, dat hij waarlijk een profeet was.
A či kamas te phenas kaj e manuša phendine lešće. Ipak daranas katar o them, kaj savora inćarenas kaj o Jovano sas čačo proroko.”
33 En, antwoordende, zeiden zij tot Jezus: Wij weten het niet. En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Zo zeg Ik u ook niet, door wat macht Ik deze dingen doe.
Andar godova phendine e Isusešće: “Či džanas.” Askal o Isus phendas lenđe: “Ni me askal či phenava tumenđe ande kašći vlast ćerav akava!”
