< Lukas 5 >

1 En het geschiedde, als de schare op Hem aandrong, om het Woord Gods te horen, dat Hij stond bij het meer Gennesareth.
Екхвар Исусо тэрдёлас пашай лэн Генисаретско, бут мануша стидэпэ и стасавэнас Лэс всаворэ ригэндар тэ ашунэ Лав Дэвлэско.
2 En Hij zag twee schepen aan den oever van het meer liggende, en de vissers waren daaruit gegaan, en spoelden de netten.
Исусо удикхля пашав бэрэго дуй чёвноря и мащярэн, савэ выжыле андай чёвноря и выхалавэнас пэстирэ сетки.
3 En Hij ging in een van die schepen, hetwelk van Simon was, en bad hem, dat hij een weinig van het land afstak; en nederzittende, leerde Hij de scharen uit het schip.
Вов зажыля андо чёвно лэ Симоноско, мангля лэс тэ отплывисарэл найдур бэрэгостар и бэшля, кай тэ сытярэл манушэн пав чёвно.
4 En als Hij afliet van spreken, zeide Hij tot Simon: Steek af naar de diepte, en werp uw netten uit om te vangen.
Кала Исусо пэрэашыля тэ сытярэл, пхэндя Симоности: — Плывисар майдур, кай майбут паи, и шув сетки тумарэ, кай тэ астарэн мащё.
5 En Simon antwoordde en zeide tot Hem: Meester, wij hebben den gehelen nacht over gearbeid, en niet gevangen; doch op Uw woord zal ik het net uitwerpen.
Симоно пхэндя: — Сытяримари амаро! Амэ всавори рят бут терасас и нисо на астардэ. Но сар Ту пхэнэс, тунчи шава сетки.
6 En als zij dat gedaan hadden, besloten zij een grote menigte vissen, en hun net scheurde.
Онэ стердэ кадя и астардэ фартэ бут мащё, кай сетки линэ тэ шындён.
7 En zij wenkten hun medegenoten, die in het andere schip waren, dat zij hen zouden komen helpen. En zij kwamen, en vulden beide de schepen, zodat zij bijna zonken.
Акхардэ вастэнца аврэн мащярэн, савэ сас андэ авэр чёвно, кай кола тэ поджан тай тэ поможысарэн лэнди. Онэ авиле и екхэтанэ стидэ мащен андэ лэдуй чёвноря скачи, со чёвноря линэ тэ тасон.
8 En Simon Petrus, dat ziende, viel neder aan de knieen van Jezus, zeggende: Heere! ga uit van mij; want ik ben een zondig mens.
Симоно Пэтро дикхля када, пэля кай пэрнэ лэ Исусостирэ и пхэндя: — Выжа мандар, Рай, колэстар со мэ мануш бэзэхало!
9 Want verbaasdheid had hem bevangen, en allen, die met hem waren, over de vangst der vissen, die zij gevangen hadden;
Важ кода со пэ лэстэ и пэ лэстирэ амала, авиля бари дар, сар дикхле, со кадя бут астардэ мащё.
10 En desgelijks ook Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeus, die medegenoten van Simon waren. En Jezus zeide tot Simon: Vrees niet; van nu aan zult gij mensen vangen.
Кадя и пэ Иаково лэ Иоаноса, шавэн Зэведеёстирэн, савэ сас амала Симоностирэ пай бути. Исусо пхэндя Симоности: — На дара! Кала вряматар авэса тэ астарэс манушэн.
11 En als zij de schepen aan land gestuurd hadden, verlieten zij alles, en volgden Hem.
Онэ выцырдэ чёвноря по бэрэго, ашадэ вся и жыле пала Лэстэ.
12 En het geschiedde, als Hij in een dier steden was, ziet, er was een man vol melaatsheid; en Jezus ziende, viel hij op het aangezicht, en bad Hem, zeggende: Heere! zo Gij wilt, Gij kunt mij reinigen.
Кала Исусо сас андэ екх форо, авиля Лэстэ мануш всаворо андэ проказа. Удикхля Исусос, пэля кай Лэстирэ пэрнэ и фартэ мангля: — Рай! Сар Ту камэс, Тутэ исин зор тэ жужарэс ман!
13 En Hij, de hand uitstrekkende, raakte hem aan; en zeide: Ik wil, word gereinigd! En terstond ging de melaatsheid van hem.
Исусо процырдя васт, ляпэ калэ манушэстэ и пхэндя: — Камав, ав жужо! Проказа андэ кодья вряма ужыля манушэстар.
14 En Hij gebood hem, dat hij het niemand zeggen zou; maar ga heen, zeide Hij, vertoon uzelven den priester, en offer voor uw reiniging, gelijk Mozes geboden heeft, hun tot een getuigenis.
Исусо припхэндя лэсти: — Никасти на роспхэн пала када, жа сикавпэ рашаести и ан жэртва пала пэско жужаримос, сар пхэндя Моисеё. Мэк онэ када удикхэна.
15 Maar het gerucht van Hem ging te meer voort; en vele scharen kwamen samen om Hem te horen, en door Hem genezen te worden van hun krankheden.
Нэ инке майбут розжаласпэ дума палав Исусо, фартэ бут мануша авэнас Лэстэ тэ ашунэн и тэ састярэнпэ насвалимастар.
16 Maar Hij vertrok in de woestijnen, en bad aldaar.
Но Исусо жалас андэ биманушэндирэ тхана и мангэласпэ Дэвлэс.
17 En het geschiedde in een dier dagen, dat Hij leerde, en er zaten Farizeen en leraars der wet, die van alle vlekken van Galilea, en Judea, en Jeruzalem gekomen waren; en de kracht des Heeren was er om hen te genezen.
Екхвар, кала Исусо сытярэлас, котэ бэшэнас фарисеёря, сытяримаря Законостирэ, савэ авиле андай бут тхана андэ Галилея, Иудея и андав Иерусалимо. Зор Рае Дэвлэстири авэлас Исусоса тэ састярэл насвалэн.
18 En ziet, enige mannen brachten op een bed een mens, die geraakt was, en zochten hem in te brengen, en voor Hem te leggen.
Акэ, авиле мануша, савэ андярэнас насвалэс пэрнэнца по паринд, камэнас тэ заандярэн андо чер, кай тэ тховэн англав Исусо.
19 En niet vindende, waardoor zij hem inbrengen mochten, overmits de schare, zo klommen zij op het dak, en lieten hem door de tichelen neder met het beddeken, in het midden, voor Jezus.
Нащи сас тэ проандярэн лэс, колэстар со бут мануша сас котэ. Загульдэ по чер, розлинэ ушарди пав чер, змукле по паринд насвалэс машкар о чер, англав Исусо.
20 En Hij ziende hun geloof, zeide tot hem: Mens, uw zonden zijn u vergeven.
Исусо дикхля лэнго патимос и пхэндя колэсти манушэсти: — Эртисарэнпэ тути тирэ бэзэха!
21 En de Schriftgeleerden en de Farizeen begonnen te overdenken, zeggende: Wie is Deze, Die gods lastering spreekt? Wie kan de zonden vergeven, dan God alleen?
Фарисеёря и сытяримаря Законостирэ гындонас пэсти: «Ко Кала Мануш, Саво дэл думэл бэзэхалэ лава? Со, на екх о Дэл эртисарэл бэзэха?»
22 Maar Jezus, hun overdenkingen bekennende, antwoordde en zeide tot hen: Wat overdenkt gij in uw harten?
Исусо поля, со онэ гындон, тай пхэндя лэнди: — Со тумэ гындосарэн андэ тумарэ водя?
23 Wat is lichter te zeggen: Uw zonden zijn u vergeven, of te zeggen: Sta op en wandel?
Со майлокхо: тэ пхэнэ: «Эртисарав тути тирэ бэзэха», — чи тэ пхэнэ: «Вщи и пхир»?
24 Doch opdat gij moogt weten, dat de Zoon des mensen macht heeft op de aarde, de zonde te vergeven (zeide Hij tot den geraakte): Ik zeg u, sta op, en neem uw beddeken op, en ga heen naar uw huis.
Кай тумэ тэ жанэн, со кав Шаво Манушыкано исин зор пэ пхув тэ эртисарэл бэзэха. Тунчи пхэндя насвалэсти манушэсти: — Пхэнав тути: вщи, лэ пэско паринд и жа черэ.
25 En hij, terstond voor Hem opstaande, en opgenomen hebbende hetgeen, daar hij op gelegen had, ging heen naar zijn huis, God verheerlijkende.
Андэ кодья ж вряма вов вщиля англай лэндэ, ля пэр со пашлёлас, тай жыля пэстэ черэ, лашарэлас лэ Дэвлэс.
26 En ontzetting heeft hen allen bevangen, en zij verheerlijkten God, en werden vervuld met vreze, zeggende: Wij hebben heden ongelofelijke dingen gezien.
И всаворэ дивосавэнас, лашарэнас лэ Дэвлэс и дараса пхэнэнас: — Адес амэ дикхлям кода, со никала на сас.
27 En na dezen ging Hij uit, en zag een tollenaar, met name Levi, zitten in het tolhuis, en zeide tot hem: Volg Mij.
Сар выжыля андав чер, Исусо удикхля стидэмарес налогонэндирэс, савэс акхарэнас Левиё. Вов бэшэлас по тхан, кай стидэнас налогоря. — Жа пала Мандэ, — пхэндя лэсти Исусо.
28 En hij, alles verlatende, stond op en volgde Hem.
Вов вщиля, ашадя вся и жыля пала Лэстэ.
29 En Levi richtte Hem een groten maaltijd aan, in zijn huis; en er was een grote schare van tollenaren, en van anderen, die met hen aanzaten.
Тунчи Левиё тховдя пэстэ черэ бари мэсали хамаса важ о Исусо. Котэ бут стидэмаря налогонэндирэ тай авэр мануша, сас палай мэсали лэ Исусоса.
30 En hun Schriftgeleerden en de Farizeen murmureerden tegen Zijn discipelen, zeggende: Waarom eet en drinkt gij met tollenaren en zondaren?
Фарисеёря и сытяримаря Законостирэ пушэнас найлашымаса Исусостирэ сытярнэндар: — Состар тумэ хан и пэн стидэмаренца налогонэндирэ и бэзэхалэ манушэнца?
31 En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Die gezond zijn, hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.
Исусо пхэндя лэнди: — На састэ манушэнди трэбуй врачё, ай насвалэнди.
32 Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaren tot bekering.
Мэ авилем тэ акхарав на жужэн манушэн, а бэзэхалэн, кай тэ каисавэн андэ пэстирэ бэзэха.
33 En zij zeiden tot Hem: Waarom vasten de discipelen van Johannes dikmaals, en doen gebeden, desgelijks ook de discipelen der Farizeen, maar de Uwe eten en drinken?
Тунчи онэ пхэндэ Лэсти: — Иоаностирэ и фарисеёнэндирэ сытярнэ бут молоря терэн мангимос лэ постоса, а Тирэ сытярнэ хан и пэн!
34 Doch Hij zeide tot hen: Kunt gij de bruiloftskinderen, terwijl de Bruidegom bij hen is, doen vasten?
Исусо пхэндя лэнди: — Чи мишто тэ мангэ манушэн пэ бьяв тэ авэн андо посто кала тэрно паша лэндэ?
35 Maar de dagen zullen komen, wanneer de Bruidegom van hen zal weggenomen zijn, dan zullen zij vasten in die dagen.
Но авэна деса, кала залэлапэ лэндар тэрно. Тунчи андэ кола деса авэна тэ терэн посто.
36 En Hij zeide ook tot hen een gelijkenis: Niemand zet een lap van een nieuw kleed op een oud kleed; anders zo scheurt ook dat nieuwe het oude, en de lap van het nieuwe komt met het oude niet overeen.
Вов роспхэндя лэнди кацави дума: — Нико на отшынэл котор нэвя йидатар, важ кода, кай тэ присувэл кай пураи. Сар вов када терэла, то и нэви йида хасавэла, и кай пураи йида кодва котор на поджала.
37 En niemand doet nieuwen wijn in oude leder zakken; anders zo zal de nieuwe wijn de leder zakken doen bersten, en de wijn zal uitgestort worden, en de leder zakken zullen verderven.
Нико на шол тэрни мол андэ пхуранэ морцянэ гонэ, колэстар со тэрни мол росшынэла лэн и вышолапэ, ай гонэ хасавэна.
38 Maar nieuwen wijn moet men in nieuwe leder zakken doen, en zij worden beide te zamen behouden.
Най, тэрно мол шон андэ нэвэ морцянэ гонэ.
39 En niemand, die ouden drinkt, begeert terstond nieuwen; want hij zegt: De oude is beter.
И нико, ко пэл пхурано мол, на закамэла тэ пэл тэрно, колэстар со пхэнэла: «Пхурано мол фэдэр».

< Lukas 5 >