< Lukas 24 >

1 En op den eersten dag der week, zeer vroeg in den morgenstond, gingen zij naar het graf, dragende de specerijen, die zij bereid hadden, en sommigen met haar.
Ай дэнзор андо курко жувля линэ гытосардэ мастина и жыле кав склэпо.
2 En zij vonden den steen afgewenteld van het graf.
Онэ дикхле, со бар сас отшуто лэ склэпостар.
3 En ingegaan zijnde, vonden zij het lichaam van den Heere Jezus niet.
Кала зажыле, онэ на аракхле тило лэ Раеско Исусоско.
4 En het geschiedde, als zij daarover twijfelmoedig waren, zie, twee mannen stonden bij haar in blinkende klederen.
Онэ на полэнас, со тердяпэ, и акэ, сикадэпэ лэнди дуй мурша андэ йида, сави свэтосавэлас, сар молния.
5 En als zij zeer bevreesd werden, en het aangezicht naar de aarde neigden, zeiden zij tot haar: Wat zoekt gij den Levende bij de doden?
Даратар жувля обмэкле пэстирэ муя тэлэ, нэ кола пхэндэ лэнди: — Со тумэ родэн жундэс машкар мулэ?
6 Hij is hier niet, maar Hij is opgestaan. Gedenkt, hoe Hij tot u gesproken heeft, als Hij nog in Galilea was,
Лэс катэ нинай, Вов жундиля! Тумэ сэрэн, со Вов пхэнэлас тумэнди, кала сас инке андэ Галилея:
7 Zeggende: De Zoon des mensen moet overgeleverd worden in de handen der zondige mensen, en gekruisigd worden, en ten derden dage wederopstaan.
«Шавэс Манушыканэс трэбуй сас тэ отдэн андэ васта бэзэхалэ манушэнди, тэ примарэн кав трушул. Нэ по трито дес Вов жундёла».
8 En zij werden indachtig Zijner woorden.
Тунчи онэ сэрдэ Лэстирэ лава.
9 En wedergekeerd zijnde van het graf, boodschapten zij al deze dingen aan de elven, en aan al de anderen.
Онэ рисайле лэ склэпостар и роспхэндэ пала вся када дэшуекхэ апостолонэнди и аврэнди, ко сас лэнца.
10 En deze waren Maria Magdalena, en Johanna, en Maria, de moeder van Jakobus, en de andere met haar, die dit tot de apostelen zeiden.
Када сас Мария Магдалина, Иоана, дэй Иаковостири, савя кадя ж акхарэнас Мария и авэр жувля, савэ сас лэнца. Онэ роспхэндэ вся када апостолонэнди,
11 En haar woorden schenen voor hen als ijdel geklap, en zij geloofden haar niet.
нэ апостолоря на патяйле лэнди. Лэнди сикадяпэ, со када качи шушэ лава.
12 Doch Petrus opstaande, liep tot het graf, en nederbukkende, zag hij de linnen doeken, liggende alleen, en ging weg, zich verwonderende bij zichzelven van hetgeen geschied was.
Ай Пэтро вщиля и прастая кав склэпо. Вов тэлиля и задикхля андрэ, нэ удикхля качи материя. Вов рисайля пэстэ, дивосайля всаворэсти, со тердяпэ.
13 En zie, twee van hen gingen op denzelfden dag naar een vlek, dat zestig stadien van Jeruzalem was, welks naam was Emmaus;
Андэ кодва ж дес дуй андай сытярнэ жанас андо гав Эмаусо, саво сас варикай дэшудуй километроря лэ Иерусалимостар.
14 En zij spraken samen onder elkander van al deze dingen, die er gebeurd waren.
Онэ дэнас дума машкар пэстэ пала вся, со тердяпэ.
15 En het geschiedde, terwijl zij samen spraken, en elkander ondervraagden, dat Jezus Zelf bij hen kwam, en met hen ging.
И кала онэ дэнас дума и роспушэнас екх екхэстар, Ежэно Исусо поджыля и жыля лэнца.
16 En hun ogen werden gehouden, dat zij Hem niet kenden.
Нэ лэндирэ якха сас затердэ, и вонэ на ужангле Лэс.
17 En Hij zeide tot hen: Wat redenen zijn dit, die gij, wandelende, onder elkander verhandelt, en waarom ziet gij droevig?
Исусо пушля лэндар: — Пала со када тумэ дэн дума машкар пэстэ, сар жан пав дром? Онэ тэрдиле, и муя лэндэ сас грыжомэ.
18 En de een, wiens naam was Kleopas, antwoordende, zeide tot Hem: Zijt Gij alleen een vreemdeling te Jeruzalem, en weet niet de dingen, die deze dagen daarin geschied zijn?
Екх лэндар, савэс акхарэнас Клеопа, пхэндя: — Ту, душол, авилян андо Иерусалимо и екх, саво на жанэл пала кода, со тердяпэ андэ кала деса?
19 En Hij zeide tot hen: Welke? En zij zeiden tot Hem: De dingen aangaande Jezus den Nazarener, Welke een Profeet was, krachtig in werken en woorden, voor God en al het volk.
— Пала со? — пушля Иисусо. — Со тердяпэ Исусоса андав Назарето, — пхэндэ онэ. — Вов сас пророкоса, зорало англав Дэл и англай всаворэ мануша андэ лава и рындоря.
20 En hoe onze overpriesters en oversten Denzelven overgeleverd hebben tot het oordeel des doods, en Hem gekruisigd hebben.
Амарэ барэ рашая и пхурэдэра сындосардэ Лэс по миримос и примардэ кав трушул.
21 En wij hoopten, dat Hij was Degene, Die Israel verlossen zou. Doch ook, benevens dit alles, is het heden de derde dag, van dat deze dingen geschied zijn.
Ай амэ ажутярасас, со Вов исин Кодва, Саво трэбуй сас тэ фэрисарэл лэ Израилёс. Нэ акэ, трито дес, сар вся када тердяпэ.
22 Maar ook sommige vrouwen uit ons hebben ons ontsteld, die vroeg in den morgenstond aan het graf geweest zijn;
Нэ коисавэ андай амарэ жувля дивосардэ амэн: онэ жыле дэнзор кав склэпо
23 En Zijn lichaam niet vindende, kwamen zij en zeiden, dat zij ook een gezicht van engelen gezien hadden, die zeggen, dat Hij leeft.
и на аракхле котэ Лэско тило, рисайле и роспхэндэ амэнди, со онэ дикхле ангелон, савэ пхэндэ, кай Вов жундо.
24 En sommigen dergenen, die met ons zijn, gingen heen tot het graf, en bevonden het alzo, gelijk ook de vrouwen gezegd hadden; maar Hem zagen zij niet.
Тунчи коисавэ андар амарэ жыле кав склэпо и удикхле котэ вся, сар роспхэндэ жувля, но Лэс онэ на дикхле.
25 En Hij zeide tot hen: O onverstandigen en tragen van hart, om te geloven al hetgeen de profeten gesproken hebben!
Вов пхэндя лэнди: — Савэ тумэ бигодятирэ и сар тумэ найсыго патян всаворэсти, со пхэнэнас пророкоря!
26 Moest de Christus niet deze dingen lijden, en alzo in Zijn heerlijkheid ingaan?
Чи на трэбуй сас лэ Христости тэ грыжолпэ и тэ зажал андэ Пэстири слава?
27 En begonnen hebbende van Mozes en van al de profeten, legde Hij hun uit, in al de Schriften, hetgeen van Hem geschreven was.
И ля лэ Моисеёстар и всаворэ пророконэндар тэ роспхэнэл лэнди, со пхэнэласпэ пала Лэстэ андэ всаворо Пистросаримос.
28 En zij kwamen nabij het vlek, daar zij naar toegingen; en Hij hield Zich, alsof Hij verder gaan zou.
Кала онэ поджыле гавэстэ, каринг онэ жанас, Исусо сикадя, кай камэл тэ жал майдур,
29 En zij dwongen Hem, zeggende: Blijf met ons; want het is bij den avond, en de dag is gedaald. En Hij ging in, om met hen te blijven.
нэ онэ фартэ мангэнас Лэс: — Ашпэ амэнца. Поджал рят, дес прожыля. И Вов зажыля андо чер и ашыляпэ лэнца.
30 En het geschiedde, als Hij met hen aanzat, nam Hij het brood, en zegende het, en als Hij het gebroken had, gaf Hij het hun.
Кала Исусо бэшэлас лэнца палай мэсали, Вов ля марно, наисардя Дэвлэс, пэрэпхагля и дя лэнди.
31 En hun ogen werden geopend, en zij kenden Hem; en Hij kwam weg uit hun gezicht.
Тунчи лэндирэ якха отпхэрнадэпэ, и онэ гатярдэ Лэс. Нэ Вов ашыля важ лэнди надикхло.
32 En zij zeiden tot elkander: Was ons hart niet brandende in ons, als Hij tot ons sprak op den weg, en als Hij ons de Schriften opende?
Онэ линэ тэ пхэнэн екх екхэсти: — Чи на пхабонас андэ амэндэ водя, кала Вов дэлас дума амэнца пав дром и отпхэрнавэлас амэнди Пистросаримос?
33 En zij, opstaande ter zelfder ure, keerden weder naar Jeruzalem, en vonden de elven samenvergaderd, en die met hen waren;
Андэ кодья ж вряма онэ вщиле и жыле палпалэ андо Иерусалимо. Котэ онэ аракхле дэшуекх апостолон и колэн, ко сас лэнца.
34 Welke zeiden: De Heere is waarlijk opgestaan, en is van Simon gezien.
Кола пхэндэ лэнди, со о Рай чячес жундиля и сикадиля лэ Симоности.
35 En zij vertelden, hetgeen op den weg geschied was, en hoe Hij hun bekend was geworden in het breken des broods.
Тунчи кала дуй роспхэндэ вся, со сас лэнца пав дром, сар онэ ужангле Исусос, кала Вов пхагэлас о марно.
36 En als zij van deze dingen spraken, stond Jezus Zelf in het midden van hen, en zeide tot hen: Vrede zij ulieden!
Онэ инке дэнас дума, сар Ежэно Исусо ашыля машкар лэндэ и пхэндя: — Миро тумэнди!
37 En zij verschrikt en zeer bevreesd geworden zijnde, meenden, dat zij een geest zagen.
Онэ замуле даратар, гындонас, со дикхэн духос.
38 En Hij zeide tot hen: Wat zijt gij ontroerd, en waarom klimmen zulke overleggingen in uw harten?
Вов пхэндя лэнди: — Состар тумэ даран? Состар тумэ на састэс патян?
39 Ziet Mijn handen en Mijn voeten; want Ik ben het Zelf; tast Mij aan, en ziet; want een geest heeft geen vlees en benen, gelijk gij ziet, dat Ik heb.
Подикхэн пэ Мэрнэ васта и пэрнэ. Када ж Мэ! Лэнпэ Мандэ и роздикхэн. Кав духо нинай тило и кокаля, ай Мандэ, сар дикхэн, исин.
40 En als Hij dit zeide, toonde Hij hun de handen en de voeten.
Вов пхэндя када и сикадя лэнди Пэстирэ васта и пэрнэ.
41 En toen zij het van blijdschap nog niet geloofden, en zich verwonderden, zeide Hij tot hen: Hebt gij hier iets om te eten?
Нэ онэ лошатар инке на патянас и дивосавэнас. Тунчи Исусо пушля лэндар: — Тумэндэ катэ исин варисо тэ хан?
42 En zij gaven Hem een stuk van een gebraden vis, en van honigraten.
Онэ подинэ Лэсти котор пэко мащё.
43 En Hij nam het, en at het voor hun ogen.
Вов ля и халас англай лэндэ.
44 En Hij zeide tot hen: Dit zijn de woorden, die Ik tot u sprak, als Ik nog met u was, namelijk dat het alles moest vervuld worden, wat van Mij geschreven is in de Wet van Mozes, en de Profeten, en Psalmen.
— Пала када Мэ пхэнавас тумэнди, кала сымас инке тумэнца, — пхэндя Вов. — Вся, со запистросардо пала Мандэ андо Законо Моисеёско, кай пророкоря и андэ псалморя трэбуй тэ терэлпэ.
45 Toen opende Hij hun verstand, opdat zij de Schriften verstonden.
Тунчи Вов лэнди отпхэрнадя годи, кай онэ тэ полэн Пистросаримос.
46 En zeide tot hen: Alzo is er geschreven, en alzo moest de Christus lijden, en van de doden opstaan ten derden dage.
— Пистросардо, со сас лэ Христости тэ грыжолпэ и по трито дес тэ жундёл андай мулэ, — пхэндя Вов.
47 En in Zijn Naam gepredikt worden bekering en vergeving der zonden, onder alle volken, beginnende van Jeruzalem.
— Важ Алав Лэско всаворэнди манушэнди, майанглал Иерусалимостар, тунчи пай всаворэ пхувья, авэла роспхэндо, кай онэ тэ каисавэн и тунчи простисарэнапэ лэндирэ бэзэха.
48 En gij zijt getuigen van deze dingen.
Тумэ авэна пала вся када тэ роспхэнэн.
49 En ziet, Ik zende de belofte Mijns Vaders op u; maar blijft gij in de stad Jeruzalem, totdat gij zult aangedaan zijn met kracht uit de hoogte.
Акэ, Мэ бишалава тумэнди кода, пала со дя лав Мэрно Дад, нэ тумэ ашэнпэ андо форо Иерусалимо, жы кала прилэна зор упралимастар.
50 En Hij leidde hen buiten tot aan Bethanie, en Zijn handen opheffende, zegende Hij hen.
Тунчи Вов выандярдя лэн андав форо кай Вифания, вазгля васта и бахталисардя лэн.
51 En het geschiedde, als Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde, en werd opgenomen in den hemel.
Андэ кодья вряма, кала Вов бахталисарэлас лэн, Вов ля тэ отжал лэндар и тэ ваздёл по болыбэн.
52 En zij aanbaden Hem, en keerden weder naar Jeruzalem met grote blijdschap.
Сытярнэ тэлинэ Лэсти и баря лошаса рисайле андо Иерусалимо.
53 En zij waren allen tijd in den tempel, lovende en dankende God. Amen.
Онэ сас всавори вряма андо храмо и лашарэнас лэ Дэвлэс.

< Lukas 24 >