Lukas 20
1 En het geschiedde in een van die dagen, als Hij in den tempel het volk leerde, en het Evangelie verkondigde, dat de overpriesters, en Schriftgeleerden, met de ouderlingen daarover kwamen,
ଅଥୈକଦା ଯୀଶୁ ର୍ମନିଦରେ ସୁସଂୱାଦଂ ପ୍ରଚାରଯନ୍ ଲୋକାନୁପଦିଶତି, ଏତର୍ହି ପ୍ରଧାନଯାଜକା ଅଧ୍ୟାପକାଃ ପ୍ରାଞ୍ଚଶ୍ଚ ତନ୍ନିକଟମାଗତ୍ୟ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ
2 En spraken tot Hem zeggende: Zeg ons, door wat macht Gij deze dingen doet; of wie Hij is, Die U deze macht heeft gegeven?
କଯାଜ୍ଞଯା ତ୍ୱଂ କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟେତାନି କରୋଷି? କୋ ୱା ତ୍ୱାମାଜ୍ଞାପଯତ୍? ତଦସ୍ମାନ୍ ୱଦ|
3 En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Ik zal u ook een woord vragen, en zegt Mij:
ସ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାନପି କଥାମେକାଂ ପୃଚ୍ଛାମି ତସ୍ୟୋତ୍ତରଂ ୱଦତ|
4 De doop van Johannes, was die uit den Hemel, of uit de mensen?
ଯୋହନୋ ମଜ୍ଜନମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ମାନୁଷାଣାଂ ୱାଜ୍ଞାତୋ ଜାତଂ?
5 En zij overleiden onder zich, zeggende: Indien wij zeggen: Uit den Hemel; zo zal Hij zeggen: Waarom hebt gij dan hem niet geloofd?
ତତସ୍ତେ ମିଥୋ ୱିୱିଚ୍ୟ ଜଗଦୁଃ, ଯଦୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ୱଦାମସ୍ତର୍ହି ତଂ କୁତୋ ନ ପ୍ରତ୍ୟୈତ ସ ଇତି ୱକ୍ଷ୍ୟତି|
6 En indien wij zeggen: Uit de mensen; zo zal ons al het volk stenigen; want zij houden voor zeker, dat Johannes een profeet was.
ଯଦି ମନୁଷ୍ୟସ୍ୟେତି ୱଦାମସ୍ତର୍ହି ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ଅସ୍ମାନ୍ ପାଷାଣୈ ର୍ହନିଷ୍ୟନ୍ତି ଯତୋ ଯୋହନ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀତି ସର୍ୱ୍ୱେ ଦୃଢଂ ଜାନନ୍ତି|
7 En zij antwoordden, dat zij niet wisten, vanwaar die was.
ଅତଏୱ ତେ ପ୍ରତ୍ୟୂଚୁଃ କସ୍ୟାଜ୍ଞଯା ଜାତମ୍ ଇତି ୱକ୍ତୁଂ ନ ଶକ୍ନୁମଃ|
8 En Jezus zeide tot hen: Zo zeg Ik u ook niet, door wat macht Ik deze dingen doe.
ତଦା ଯୀଶୁରୱଦତ୍ ତର୍ହି କଯାଜ୍ଞଯା କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟେତାତି କରୋମୀତି ଚ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ନ ୱକ୍ଷ୍ୟାମି|
9 En Hij begon tot het volk deze gelijkenis te zeggen: Een zeker mens plantte een wijngaard, en hij verhuurde dien aan landlieden, en trok een langen tijd buiten 's lands.
ଅଥ ଲୋକାନାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ସ ଇମାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାଂ ୱକ୍ତୁମାରେଭେ, କଶ୍ଚିଦ୍ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରଂ କୃତ୍ୱା ତତ୍ କ୍ଷେତ୍ରଂ କୃଷୀୱଲାନାଂ ହସ୍ତେଷୁ ସମର୍ପ୍ୟ ବହୁକାଲାର୍ଥଂ ଦୂରଦେଶଂ ଜଗାମ|
10 En als het de tijd was, zond hij tot de landlieden een dienstknecht, opdat zij hem van de vrucht des wijngaards geven zouden; maar de landlieden sloegen denzelven, en zonden hem ledig heen.
ଅଥ ଫଲକାଲେ ଫଲାନି ଗ୍ରହୀତୁ କୃଷୀୱଲାନାଂ ସମୀପେ ଦାସଂ ପ୍ରାହିଣୋତ୍ କିନ୍ତୁ କୃଷୀୱଲାସ୍ତଂ ପ୍ରହୃତ୍ୟ ରିକ୍ତହସ୍ତଂ ୱିସସର୍ଜୁଃ|
11 En wederom zond hij nog een anderen dienstknecht; maar ook dien geslagen en smadelijk behandeld hebbende, zonden zij hem ledig heen.
ତତଃ ସୋଧିପତିଃ ପୁନରନ୍ୟଂ ଦାସଂ ପ୍ରେଷଯାମାସ, ତେ ତମପି ପ୍ରହୃତ୍ୟ କୁୱ୍ୟୱହୃତ୍ୟ ରିକ୍ତହସ୍ତଂ ୱିସସୃଜୁଃ|
12 En wederom zond hij nog een derden; maar zij verwondden ook dezen, en wierpen hem uit.
ତତଃ ସ ତୃତୀଯୱାରମ୍ ଅନ୍ୟଂ ପ୍ରାହିଣୋତ୍ ତେ ତମପି କ୍ଷତାଙ୍ଗଂ କୃତ୍ୱା ବହି ର୍ନିଚିକ୍ଷିପୁଃ|
13 En de heer des wijngaards zeide: Wat zal ik doen? Ik zal mijn geliefden zoon zenden; mogelijk dezen ziende, zullen zij hem ontzien.
ତଦା କ୍ଷେତ୍ରପତି ର୍ୱିଚାରଯାମାସ, ମମେଦାନୀଂ କିଂ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ? ମମ ପ୍ରିଯେ ପୁତ୍ରେ ପ୍ରହିତେ ତେ ତମୱଶ୍ୟଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ସମାଦରିଷ୍ୟନ୍ତେ|
14 Maar als de landlieden hem zagen, overleiden zij onder elkander, en zeiden: Deze is de erfgenaam; komt, laat ons hem doden, opdat de erfenis onze worde.
କିନ୍ତୁ କୃଷୀୱଲାସ୍ତଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ପରସ୍ପରଂ ୱିୱିଚ୍ୟ ପ୍ରୋଚୁଃ, ଅଯମୁତ୍ତରାଧିକାରୀ ଆଗଚ୍ଛତୈନଂ ହନ୍ମସ୍ତତୋଧିକାରୋସ୍ମାକଂ ଭୱିଷ୍ୟତି|
15 En als zij hem buiten den wijngaard uitgeworpen hadden, doodden zij hem. Wat zal dan de heer des wijngaards hun doen?
ତତସ୍ତେ ତଂ କ୍ଷେତ୍ରାଦ୍ ବହି ର୍ନିପାତ୍ୟ ଜଘ୍ନୁସ୍ତସ୍ମାତ୍ ସ କ୍ଷେତ୍ରପତିସ୍ତାନ୍ ପ୍ରତି କିଂ କରିଷ୍ୟତି?
16 Hij zal komen en deze landlieden verderven, en zal den wijngaard aan anderen geven. En als zij dat hoorden, zeiden zij: Dat zij verre!
ସ ଆଗତ୍ୟ ତାନ୍ କୃଷୀୱଲାନ୍ ହତ୍ୱା ପରେଷାଂ ହସ୍ତେଷୁ ତତ୍କ୍ଷେତ୍ରଂ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି; ଇତି କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତେ ଽୱଦନ୍ ଏତାଦୃଶୀ ଘଟନା ନ ଭୱତୁ|
17 Maar Hij zag hen aan, en zeide: Wat is dan dit, hetwelk geschreven staat: De steen, dien de bouwlieden verworpen hebben, deze is tot een hoofd des hoeks geworden?
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁସ୍ତାନୱଲୋକ୍ୟ ଜଗାଦ, ତର୍ହି, ସ୍ଥପତଯଃ କରିଷ୍ୟନ୍ତି ଗ୍ରାୱାଣଂ ଯନ୍ତୁ ତୁଚ୍ଛକଂ| ପ୍ରଧାନପ୍ରସ୍ତରଃ କୋଣେ ସ ଏୱ ହି ଭୱିଷ୍ୟତି| ଏତସ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ରୀଯୱଚନସ୍ୟ କିଂ ତାତ୍ପର୍ୟ୍ୟଂ?
18 Een iegelijk, die op dien steen valt, zal verpletterd worden, en op wien hij valt, dien zal hij vermorzelen.
ଅପରଂ ତତ୍ପାଷାଣୋପରି ଯଃ ପତିଷ୍ୟତି ସ ଭଂକ୍ଷ୍ୟତେ କିନ୍ତୁ ଯସ୍ୟୋପରି ସ ପାଷାଣଃ ପତିଷ୍ୟତି ସ ତେନ ଧୂଲିୱଚ୍ ଚୂର୍ଣୀଭୱିଷ୍ୟତି|
19 En de overpriesteren en de Schriftgeleerden zochten te dierzelver ure de handen aan Hem te slaan; maar zij vreesden het volk; want zij verstonden, dat Hij deze gelijkenis tegen hen gesproken had.
ସୋସ୍ମାକଂ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତମିମଂ କଥିତୱାନ୍ ଇତି ଜ୍ଞାତ୍ୱା ପ୍ରଧାନଯାଜକା ଅଧ୍ୟାପକାଶ୍ଚ ତଦୈୱ ତଂ ଧର୍ତୁଂ ୱୱାଞ୍ଛୁଃ କିନ୍ତୁ ଲୋକେଭ୍ୟୋ ବିଭ୍ୟୁଃ|
20 En zij namen Hem waar, en zonden verspieders uit, die zichzelven veinsden rechtvaardig te zijn; opdat zij Hem in Zijn rede vangen mochten, om Hem aan de heerschappij en de macht des stadhouders over te leveren.
ଅତଏୱ ତଂ ପ୍ରତି ସତର୍କାଃ ସନ୍ତଃ କଥଂ ତଦ୍ୱାକ୍ୟଦୋଷଂ ଧୃତ୍ୱା ତଂ ଦେଶାଧିପସ୍ୟ ସାଧୁୱେଶଧାରିଣଶ୍ଚରାନ୍ ତସ୍ୟ ସମୀପେ ପ୍ରେଷଯାମାସୁଃ|
21 En zij vraagden Hem, zeggende: Meester, wij weten, dat Gij recht spreekt en leert, en den persoon niet aanneemt, maar den weg Gods leert in der waarheid.
ତଦା ତେ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ, ହେ ଉପଦେଶକ ଭୱାନ୍ ଯଥାର୍ଥଂ କଥଯନ୍ ଉପଦିଶତି, କମପ୍ୟନପେକ୍ଷ୍ୟ ସତ୍ୟତ୍ୱେନୈଶ୍ୱରଂ ମାର୍ଗମୁପଦିଶତି, ୱଯମେତଜ୍ଜାନୀମଃ|
22 Is het ons geoorloofd den keizer schatting te geven, of niet?
କୈସରରାଜାଯ କରୋସ୍ମାଭି ର୍ଦେଯୋ ନ ୱା?
23 En Hij, hun arglistigheid bemerkende, zeide tot hen: Wat verzoekt gij Mij?
ସ ତେଷାଂ ୱଞ୍ଚନଂ ଜ୍ଞାତ୍ୱାୱଦତ୍ କୁତୋ ମାଂ ପରୀକ୍ଷଧ୍ୱେ? ମାଂ ମୁଦ୍ରାମେକଂ ଦର୍ଶଯତ|
24 Toont Mij een penning; wiens beeld en opschrift heeft hij? En zij, antwoordende, zeiden: Des keizers.
ଇହ ଲିଖିତା ମୂର୍ତିରିଯଂ ନାମ ଚ କସ୍ୟ? ତେଽୱଦନ୍ କୈସରସ୍ୟ|
25 En Hij zeide tot hen: Geeft dan den keizer, dat des keizers is, en Gode, dat Gods is.
ତଦା ସ ଉୱାଚ, ତର୍ହି କୈସରସ୍ୟ ଦ୍ରୱ୍ୟଂ କୈସରାଯ ଦତ୍ତ; ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ତୁ ଦ୍ରୱ୍ୟମୀଶ୍ୱରାଯ ଦତ୍ତ|
26 En zij konden Hem in Zijn woord niet vatten voor het volk; en zich verwonderende over Zijn antwoord, zwegen zij stil.
ତସ୍ମାଲ୍ଲୋକାନାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ତତ୍କଥାଯାଃ କମପି ଦୋଷଂ ଧର୍ତୁମପ୍ରାପ୍ୟ ତେ ତସ୍ୟୋତ୍ତରାଦ୍ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ ମନ୍ୟମାନା ମୌନିନସ୍ତସ୍ଥୁଃ|
27 En tot Hem kwamen sommigen der Sadduceen, welke tegensprekende zeggen, dat er geen opstanding is, en vraagden Hem,
ଅପରଞ୍ଚ ଶ୍ମଶାନାଦୁତ୍ଥାନାନଙ୍ଗୀକାରିଣାଂ ସିଦୂକିନାଂ କିଯନ୍ତୋ ଜନା ଆଗତ୍ୟ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ,
28 Zeggende: Meester! Mozes heeft ons geschreven: Zo iemands broeder sterft, die een vrouw heeft, en hij sterft zonder kinderen, dat zijn broeder de vrouw nemen zal, en zijn broeder zaad verwekken.
ହେ ଉପଦେଶକ ଶାସ୍ତ୍ରେ ମୂସା ଅସ୍ମାନ୍ ପ୍ରତୀତି ଲିଲେଖ ଯସ୍ୟ ଭ୍ରାତା ଭାର୍ୟ୍ୟାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ନିଃସନ୍ତାନୋ ମ୍ରିଯତେ ସ ତଜ୍ଜାଯାଂ ୱିୱହ୍ୟ ତଦ୍ୱଂଶମ୍ ଉତ୍ପାଦଯିଷ୍ୟତି|
29 Er waren nu zeven broeders; en de eerste nam een vrouw, en hij stierf zonder kinderen.
ତଥାଚ କେଚିତ୍ ସପ୍ତ ଭ୍ରାତର ଆସନ୍ ତେଷାଂ ଜ୍ୟେଷ୍ଠୋ ଭ୍ରାତା ୱିୱହ୍ୟ ନିରପତ୍ୟଃ ପ୍ରାଣାନ୍ ଜହୌ|
30 En de tweede nam die vrouw, en ook deze stierf zonder kinderen.
ଅଥ ଦ୍ୱିତୀଯସ୍ତସ୍ୟ ଜାଯାଂ ୱିୱହ୍ୟ ନିରପତ୍ୟଃ ସନ୍ ମମାର| ତୃତୀଯଶ୍ଚ ତାମେୱ ୱ୍ୟୁୱାହ;
31 En de derde nam dezelve vrouw; en desgelijks ook de zeven, en hebben geen kinderen nagelaten, en zijn gestorven.
ଇତ୍ଥଂ ସପ୍ତ ଭ୍ରାତରସ୍ତାମେୱ ୱିୱହ୍ୟ ନିରପତ୍ୟାଃ ସନ୍ତୋ ମମ୍ରୁଃ|
32 En ten laatste na allen stierf ook de vrouw.
ଶେଷେ ସା ସ୍ତ୍ରୀ ଚ ମମାର|
33 In de opstanding dan, wiens vrouw van dezen zal zij zijn? Want die zeven hebben dezelve tot een vrouw gehad.
ଅତଏୱ ଶ୍ମଶାନାଦୁତ୍ଥାନକାଲେ ତେଷାଂ ସପ୍ତଜନାନାଂ କସ୍ୟ ସା ଭାର୍ୟ୍ୟା ଭୱିଷ୍ୟତି? ଯତଃ ସା ତେଷାଂ ସପ୍ତାନାମେୱ ଭାର୍ୟ୍ୟାସୀତ୍|
34 En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: De kinderen dezer eeuw trouwen, en worden ten huwelijk uitgegeven; (aiōn g165)
ତଦା ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ଏତସ୍ୟ ଜଗତୋ ଲୋକା ୱିୱହନ୍ତି ୱାଗ୍ଦତ୍ତାଶ୍ଚ ଭୱନ୍ତି (aiōn g165)
35 Maar die waardig zullen geacht zijn die eeuw te verwerven en de opstanding uit de doden, zullen noch trouwen, noch ten huwelijk uitgegeven worden; (aiōn g165)
କିନ୍ତୁ ଯେ ତଜ୍ଜଗତ୍ପ୍ରାପ୍ତିଯୋଗ୍ୟତ୍ୱେନ ଗଣିତାଂ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି ଶ୍ମଶାନାଚ୍ଚୋତ୍ଥାସ୍ୟନ୍ତି ତେ ନ ୱିୱହନ୍ତି ୱାଗ୍ଦତ୍ତାଶ୍ଚ ନ ଭୱନ୍ତି, (aiōn g165)
36 Want zij kunnen niet meer sterven, want zij zijn den engelen gelijk; en zij zijn kinderen Gods, dewijl zij kinderen der opstanding zijn.
ତେ ପୁନ ର୍ନ ମ୍ରିଯନ୍ତେ କିନ୍ତୁ ଶ୍ମଶାନାଦୁତ୍ଥାପିତାଃ ସନ୍ତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସନ୍ତାନାଃ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଦୂତାନାଂ ସଦୃଶାଶ୍ଚ ଭୱନ୍ତି|
37 En dat de doden opgewekt zullen worden, heeft ook Mozes aangewezen bij het doornenbos, als hij den Heere noemt den God Abrahams, en den God Izaks, en den God Jakobs.
ଅଧିକନ୍ତୁ ମୂସାଃ ସ୍ତମ୍ବୋପାଖ୍ୟାନେ ପରମେଶ୍ୱର ଈବ୍ରାହୀମ ଈଶ୍ୱର ଇସ୍ହାକ ଈଶ୍ୱରୋ ଯାକୂବଶ୍ଚେଶ୍ୱର ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ମୃତାନାଂ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ଉତ୍ଥାନସ୍ୟ ପ୍ରମାଣଂ ଲିଲେଖ|
38 God nu is niet een God der doden, maar der levenden; want zij leven Hem allen.
ଅତଏୱ ଯ ଈଶ୍ୱରଃ ସ ମୃତାନାଂ ପ୍ରଭୁ ର୍ନ କିନ୍ତୁ ଜୀୱତାମେୱ ପ୍ରଭୁଃ, ତନ୍ନିକଟେ ସର୍ୱ୍ୱେ ଜୀୱନ୍ତଃ ସନ୍ତି|
39 En sommigen der Schriftgeleerden, antwoordende, zeiden: Meester! Gij hebt wel gezegd.
ଇତି ଶ୍ରୁତ୍ୱା କିଯନ୍ତୋଧ୍ୟାପକା ଊଚୁଃ, ହେ ଉପଦେଶକ ଭୱାନ୍ ଭଦ୍ରଂ ପ୍ରତ୍ୟୁକ୍ତୱାନ୍|
40 En zij durfden Hem niet meer iets vragen.
ଇତଃ ପରଂ ତଂ କିମପି ପ୍ରଷ୍ଟଂ ତେଷାଂ ପ୍ରଗଲ୍ଭତା ନାଭୂତ୍|
41 En Hij zeide tot hen: Hoe zeggen zij, dat de Christus Davids Zoon is?
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ତାନ୍ ଉୱାଚ, ଯଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଃ ସ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନ ଏତାଂ କଥାଂ ଲୋକାଃ କଥଂ କଥଯନ୍ତି?
42 En David zelf zegt in het boek der psalmen: De Heere heeft gezegd tot mijn Heere: Zit aan Mijn rechter hand,
ଯତଃ ମମ ପ୍ରଭୁମିଦଂ ୱାକ୍ୟମୱଦତ୍ ପରମେଶ୍ୱରଃ| ତୱ ଶତ୍ରୂନହଂ ଯାୱତ୍ ପାଦପୀଠଂ କରୋମି ନ| ତାୱତ୍ କାଲଂ ମଦୀଯେ ତ୍ୱଂ ଦକ୍ଷପାର୍ଶ୍ୱ ଉପାୱିଶ|
43 Totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten.
ଇତି କଥାଂ ଦାଯୂଦ୍ ସ୍ୱଯଂ ଗୀତଗ୍ରନ୍ଥେଽୱଦତ୍|
44 David dan noemt Hem zijn Heere; en hoe is Hij zijn Zoon?
ଅତଏୱ ଯଦି ଦାଯୂଦ୍ ତଂ ପ୍ରଭୁଂ ୱଦତି, ତର୍ହି ସ କଥଂ ତସ୍ୟ ସନ୍ତାନୋ ଭୱତି?
45 En daar al het volk het hoorde, zeide Hij tot Zijn discipelen:
ପଶ୍ଚାଦ୍ ଯୀଶୁଃ ସର୍ୱ୍ୱଜନାନାଂ କର୍ଣଗୋଚରେ ଶିଷ୍ୟାନୁୱାଚ,
46 Wacht u van de Schriftgeleerden, die daar willen wandelen in lange klederen, en beminnen de groetingen op de markten, en de voorgestoelten in de synagogen, en de vooraanzittingen in de maaltijden;
ଯେଽଧ୍ୟାପକା ଦୀର୍ଘପରିଚ୍ଛଦଂ ପରିଧାଯ ଭ୍ରମନ୍ତି, ହଟ୍ଟାପଣଯୋ ର୍ନମସ୍କାରେ ଭଜନଗେହସ୍ୟ ପ୍ରୋଚ୍ଚାସନେ ଭୋଜନଗୃହସ୍ୟ ପ୍ରଧାନସ୍ଥାନେ ଚ ପ୍ରୀଯନ୍ତେ
47 Die der weduwen huizen opeten, en onder een schijn lange gebeden doen; dezen zullen zwaarder oordeel ontvangen.
ୱିଧୱାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ଗ୍ରସିତ୍ୱା ଛଲେନ ଦୀର୍ଘକାଲଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତେ ଚ ତେଷୁ ସାୱଧାନା ଭୱତ, ତେଷାମୁଗ୍ରଦଣ୍ଡୋ ଭୱିଷ୍ୟତି|
