Lukas 15
1 En al de tollenaars en de zondaars naderden tot Hem, om Hem te horen.
ⲁ̅ⲛⲉⲣⲉⲛⲧⲉⲗⲱⲛⲏⲥ ⲇⲉ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲛⲙ ⲣⲣⲉϥⲣⲛⲟⲃⲉ ϩⲱⲛ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲣⲟϥ ⲉⲥⲱⲧⲙ ⲉⲣⲟϥ
2 En de Farizeen en de Schriftgeleerden murmureerden, zeggende: Deze ontvangt de zondaars, en eet met hen.
ⲃ̅ⲛⲉⲩⲕⲣⲙⲣⲙ ⲇⲉ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲛϭⲓ ⲛⲉⲫⲁⲣⲓⲥⲥⲁⲓⲟⲥ ⲙⲛ ⲛⲉⲅⲣⲁⲙⲙⲁⲧⲉⲩⲥ ⲉⲩϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲡⲁⲓ ϣⲉⲡⲣⲉϥⲣⲛⲟⲃⲉ ⲉⲣⲟϥ ⲁⲩⲱ ϥⲟⲩⲱⲙ ⲛⲙⲙⲁⲩ
3 En Hij sprak tot hen deze gelijkenis, zeggende:
ⲅ̅ⲁϥϫⲱ ⲇⲉ ⲛⲧⲉⲓⲡⲁⲣⲁⲃⲟⲗⲏ ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ
4 Wat mens onder u, hebbende honderd schapen; en een van die verliezende, verlaat niet de negen en negentig in de woestijn, en gaat naar het verlorene, totdat hij hetzelve vinde?
ⲇ̅ϫⲉ ⲛⲓⲙ ⲣⲣⲱⲙⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲛϩⲏⲧ ⲧⲏⲩⲧⲛ ⲡⲉⲧⲉ ⲟⲩⲛⲧⲁϥ ϣⲉ ⲛⲉⲥⲟⲟⲩ ⲁⲩⲱ ⲉϥϣⲁⲛⲥⲉⲣⲙ ⲟⲩⲁ ⲉⲃⲟⲗ ⲛϩⲏⲧⲟⲩ ⲙⲏ ⲛϥⲛⲁⲕⲁ ⲡⲓⲡⲥⲧⲁⲓⲟⲩⲯⲓⲥ ⲁⲛ ϩⲓⲡϫⲁⲓⲉ ⲛϥⲃⲱⲕ ⲛϥϣⲓⲛⲉ ⲛⲥⲁⲡⲓⲟⲩⲁ ϣⲁⲛⲧϥϩⲉ ⲉⲣⲟϥ
5 En als hij het gevonden heeft, legt hij het op zijn schouders, verblijd zijnde.
ⲉ̅ⲁⲩⲱ ⲉϥϣⲁⲛϩⲉ ⲉⲣⲟϥ ϣⲁϥⲧⲁⲗⲟϥ ⲉϫⲛ ⲛⲉϥⲛⲁϩⲃⲉ ⲉϥⲣⲁϣⲉ
6 En te huis komende, roept hij de vrienden en de geburen samen, zeggende tot hen: Weest blijde met mij; want ik heb mijn schaap gevonden, dat verloren was.
ⲋ̅ⲉϥϣⲁⲛⲉⲓ ⲇⲉ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉⲡⲏⲓ ϣⲁϥⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲛⲉϥϣⲃⲉⲉⲣ ⲙⲛ ⲛⲉⲧϩⲓⲧⲟⲩⲱϥ ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ⲛⲁⲩ ϫⲉ ⲣⲁϣⲉ ⲛⲙⲙⲁⲓ ϫⲉ ⲁⲓϩⲉ ⲉⲡⲁⲉⲥⲟⲟⲩ ⲉⲛⲧⲁϥⲥⲱⲣⲙ
7 Ik zeg ulieden, dat er alzo blijdschap zal zijn in den hemel over een zondaar, die zich bekeert, meer dan over negen en negentig rechtvaardigen, die de bekering niet van node hebben.
ⲍ̅ϯϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ⲛⲏⲧⲛ ϫⲉ ϣⲁⲣⲉⲟⲩⲣⲁϣⲉ ⲛⲧⲉⲓϩⲉ ϣⲱⲡⲉ ⲉϫⲛ ⲟⲩⲣⲉϥⲣⲛⲟⲃⲉ ⲉϥϣⲁⲛⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓ ⲉϩⲟⲩⲉ ⲡⲓⲡⲥⲧⲁⲓⲟⲩⲯⲓⲥ ⲛⲇⲓⲕⲁⲓⲟⲥ ⲛⲁⲓ ⲉⲧⲉⲛⲥⲉⲣⲭⲣⲓⲁ ⲁⲛ ⲙⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓⲁ
8 Of wat vrouw, hebbende tien penningen, indien zij een penning verliest, ontsteekt niet een kaars, en keert het huis met bezemen, en zoekt naarstiglijk, totdat zij dien vindt?
ⲏ̅ⲏ ⲛⲓⲙ ⲛⲥϩⲓⲙⲉ ⲉⲩⲛⲧⲥⲙⲏⲧⲉ ⲛⲇⲣⲁⲭⲙⲏ ⲛⲥⲥⲉⲣⲙⲟⲩⲉⲓ ⲉⲃⲟⲗ ⲛϩⲏⲧⲟⲩ ⲙⲏ ⲛⲥⲛⲁϫⲉⲣⲉⲡϩⲏⲃⲥ ⲁⲛ ⲛⲥⲥⲉϩⲣⲡⲏⲓ ⲛⲥϣⲓⲛⲉ ϩⲛ ⲟⲩⲱⲣϫ ϣⲁⲛⲧⲥϩⲉ ⲉⲣⲟⲥ
9 En als zij dien gevonden heeft, roept zij de vriendinnen en de geburinnen samen, zeggende: Weest blijde met mij; want ik heb den penning gevonden, dien ik verloren had.
ⲑ̅ⲁⲩⲱ ⲉⲥϣⲁⲛϩⲉ ⲉⲣⲟⲥ ϣⲁⲥⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲛⲉⲥϣⲃⲉⲉⲣ ⲙⲛ ⲛⲉⲧϩⲓⲧⲟⲩⲱⲥ ⲉⲥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲣⲁϣⲉ ⲛⲙⲙⲁⲓ ϫⲉ ⲁⲓϩⲉ ⲉⲧⲁⲇⲣⲁⲭⲙⲏ ⲉⲛⲧⲁⲓⲥⲟⲣⲙⲉⲥ
10 Alzo, zeg Ik ulieden, is er blijdschap voor de engelen Gods over een zondaar, die zich bekeert.
ⲓ̅ϯϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ⲛⲏⲧⲛ ϫⲉ ϣⲁⲣⲉⲟⲩⲣⲁϣⲉ ϣⲱⲡⲉ ⲛⲧⲉⲓϩⲉ ⲙⲡⲉⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲛⲛⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲉϫⲛ ⲟⲩⲣⲉϥⲣⲛⲟⲃⲉ ⲉϥϣⲁⲛⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲉⲓ
11 En Hij zeide: Een zeker mens had twee zonen.
ⲓ̅ⲁ̅ⲡⲉϫⲁϥ ⲇⲉ ϫⲉ ⲟⲩⲣⲱⲙⲉ ⲡⲉⲧⲉ ⲟⲩⲛⲧⲁϥ ϣⲏⲣⲉ ⲥⲛⲁⲩ
12 En de jongste van hen zeide tot den vader: Vader, geef mij het deel des goeds, dat mij toekomt. En hij deelde hun het goed.
ⲓ̅ⲃ̅ⲡⲉϫⲉⲡⲕⲟⲩⲓ ⲛϩⲏⲧⲟⲩ ⲙⲡⲉϥⲓⲱⲧ ϫⲉ ⲡⲁⲓⲱⲧ ⲙⲁ ⲛⲁⲓ ⲙⲡⲁⲙⲉⲣⲟⲥ ⲉⲧⲧⲁϩⲟ ⲙⲙⲟⲓ ϩⲛ ⲧⲟⲩⲥⲓⲁ ⲁϥⲡⲱϣ ⲇⲉ ⲉϫⲱⲟⲩ ⲛⲛⲉϥⲛⲕⲁ
13 En niet vele dagen daarna, de jongste zoon, alles bijeenvergaderd hebbende, is weggereisd in een ver gelegen land, en heeft aldaar zijn goed doorgebracht, levende overdadiglijk.
ⲓ̅ⲅ̅ⲉⲙⲡⲁⲧⲉϩⲁϩ ⲇⲉ ⲛϩⲟⲟⲩ ⲟⲩⲓⲛⲉ ⲁⲡⲕⲟⲩⲓ ⲛϣⲏⲣⲉ ⲥⲉⲩϩ ⲛⲕⲁ ⲛⲓⲙ ⲉⲧⲛⲧⲁϥⲥ ⲁϥⲁⲡⲟⲇⲏⲙⲓ ⲉⲩⲭⲱⲣⲁ ⲉⲥⲟⲩⲏⲟⲩ ⲁϥϫⲱⲱⲣⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲙⲙⲁⲩ ⲛⲧⲉϥⲟⲩⲥⲓⲁ ⲉϥⲙⲟⲟϣⲉ ϩⲛ ⲟⲩⲙⲛⲧϣⲛⲁ
14 En als hij het alles verteerd had, werd er een grote hongersnood in datzelve land, en hij begon gebrek te lijden.
ⲓ̅ⲇ̅ⲛⲧⲉⲣⲉϥϫⲉⲣⲉ ⲛⲕⲁ ⲇⲉ ⲛⲓⲙ ⲉⲃⲟⲗ ⲁⲩⲛⲟϭ ⲛϩⲉⲃⲱⲱⲛ ϣⲱⲡⲉ ϩⲛ ⲧⲉⲭⲱⲣⲁ ⲉⲧⲙⲙⲁⲩ ⲛⲧⲟϥ ⲇⲉ ⲁϥⲁⲣⲭⲓ ⲛϣⲱⲱⲧ
15 En hij ging heen, en voegde zich bij een van de burgers deszelven lands; en die zond hem op zijn land om de zwijnen te weiden.
ⲓ̅ⲉ̅ⲁϥⲃⲱⲕ ⲁϥⲧⲟϭϥ ⲉⲩⲁ ⲛⲣⲣⲙⲛϯⲙⲉ ⲛⲧⲉⲭⲱⲣⲁ ⲉⲧⲙⲙⲁⲩ ⲁϥϫⲟⲟⲩϥ ⲉⲧⲉϥⲥⲱϣⲉ ⲉⲙⲟⲟⲛⲉ ⲛϩⲉⲛⲣⲓⲣ
16 En hij begeerde zijn buik te vullen met den draf, dien de zwijnen aten; en niemand gaf hem dien.
ⲓ̅ⲋ̅ⲁⲩⲱ ⲛⲉϥⲉⲡⲓⲑⲩⲙⲓ ⲉⲥⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲛϭⲁⲣⲁⲧⲉ ⲉⲧⲉ ⲣⲉⲣⲣⲓⲣ ⲟⲩⲱⲙ ⲙⲙⲟⲟⲩ ⲉⲙⲙⲛⲗⲁⲁⲩ ϯⲛⲁϥ
17 En tot zichzelven gekomen zijnde, zeide hij: Hoe vele huurlingen mijns vaders hebben overvloed van brood, en ik verga van honger!
ⲓ̅ⲍ̅ⲁϥⲙⲉⲕⲙⲟⲩⲕϥ ⲇⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ϫⲉ ⲟⲩⲛⲟⲩⲏⲣ ⲛϫⲁⲓⲃⲉⲕⲉ ⲛⲧⲉⲡⲁⲓⲱⲧ ⲥⲏⲟⲩ ⲙⲡⲟⲓⲕ ⲁⲛⲟⲕ ⲇⲉ ⲉⲓⲛⲁⲙⲟⲩ ⲙⲡⲉⲓⲙⲁ ϩⲁ ⲡⲉϩⲕⲟ
18 Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u;
ⲓ̅ⲏ̅ϯⲛⲁⲧⲱⲟⲩⲛ ⲧⲁⲃⲱⲕ ϣⲁⲡⲁⲓⲱⲧ ⲛⲧⲁϫⲟⲟⲥ ⲛⲁϥ ϫⲉ ⲡⲁⲓⲱⲧ ⲁⲓⲣⲛⲟⲃⲉ ⲉⲧⲡⲉ ⲁⲩⲱ ⲙⲡⲉⲕⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ
19 En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen.
ⲓ̅ⲑ̅ⲛϯⲙⲡϣⲁ ⲁⲛ ϫⲓⲛ ⲧⲉⲛⲟⲩ ⲉⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲣⲟⲓ ϫⲉ ⲡⲉⲕϣⲏⲣⲉ ⲁⲁⲧ ⲛⲑⲉ ⲟⲩⲁ ⲛⲛⲉⲓϫⲁⲓ ⲃⲉⲕⲉ
20 En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.
ⲕ̅ⲁϥⲧⲱⲟⲩⲛ ⲇⲉ ⲁϥⲉⲓ ϣⲁ ⲡⲉϥⲓⲱⲧ ⲉⲧⲓ ⲇⲉ ⲉϥⲙⲡⲟⲩⲉ ⲁⲡⲉϥⲓⲱⲧ ⲛⲁⲩ ⲉⲣⲟϥ ⲁϥϣⲛϩⲧⲏϥ ⲉϩⲣⲁⲉⲓ ⲉϫⲱϥ ⲁϥⲡⲱⲧ ⲁϥⲡⲁϩⲧϥ ⲉϫⲛ ⲡⲉϥⲙⲁⲕϩ ⲁϥϯⲡⲓ ⲉⲣⲱϥ
21 En de zoon zeide tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.
ⲕ̅ⲁ̅ⲡⲉϫⲉⲡⲉϥϣⲏⲣⲉ ⲇⲉ ⲛⲁϥ ϫⲉ ⲡⲁⲓⲱⲧ ⲁⲓⲣⲛⲟⲃⲉ ⲉⲧⲡⲉ ⲁⲩⲱ ⲙⲡⲉⲕⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲛϯⲙⲡϣⲁ ⲁⲛ ϫⲓⲛ ⲧⲉⲛⲟⲩ ⲉⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲣⲟⲓ ϫⲉ ⲡⲉⲕϣⲏⲣⲉ
22 Maar de vader zeide tot zijn dienstknechten: Brengt hier voor het beste kleed, en doet het hem aan, en geeft hem een ring aan zijn hand, en schoenen aan de voeten;
ⲕ̅ⲃ̅ⲡⲉϫⲉⲡⲓⲱⲧ ⲇⲉ ⲛⲛⲉϥϩⲙϩⲁⲗ ϫⲉ ϭⲉⲡⲏ ⲁⲛⲓⲛⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲛⲧⲉⲥⲧⲟⲗⲏ ⲉⲧⲛⲁⲛⲟⲩⲥ ⲛⲧⲉⲧⲛⲧⲁⲁⲥ ϩⲓⲱⲱϥ ⲛⲧⲉⲧⲛϯ ⲛⲟⲩⲝⲟⲩⲣ ⲉⲧⲉϥϭⲓϫ ⲁⲩⲱ ⲟⲩⲧⲟⲟⲩⲉ ⲉⲛⲉϥⲟⲩⲉⲣⲏⲧⲉ
23 En brengt het gemeste kalf, en slacht het; en laat ons eten en vrolijk zijn.
ⲕ̅ⲅ̅ⲛⲧⲉⲧⲛⲙⲡⲙⲁⲥⲉ ⲉⲧⲥⲁⲛⲁϣⲧ ⲛⲧⲉⲧⲛϣⲁⲁⲧϥ ⲛⲧⲉⲧⲛⲟⲩⲱⲙ ⲛⲧⲉⲧⲛⲉⲩⲫⲣⲁⲛⲉ
24 Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden! En zij begonnen vrolijk te zijn.
ⲕ̅ⲇ̅ϫⲉ ⲡⲁϣⲏⲣⲉ ⲡⲁⲓ ⲉⲛⲉϥⲙⲟⲟⲩⲧ ⲡⲉ ⲁϥⲱⲛϩ ⲛⲉϥⲥⲟⲣⲙ ⲡⲉ ⲁⲓϩⲉ ⲉⲣⲟϥ ⲁⲩⲁⲣⲭⲓ ⲇⲉ ⲛⲉⲩⲫⲣⲁⲛⲉ
25 En zijn oudste zoon was in het veld; en als hij kwam, en het huis genaakte, hoorde hij het gezang en het gerei,
ⲕ̅ⲉ̅ⲛⲉⲣⲉⲡⲉϥⲛⲟϭ ⲇⲉ ⲛϣⲏⲣⲉ ⲡⲉ ϩⲛ ⲧⲥⲱϣⲉ ⲉϥⲛⲏⲟⲩ ⲇⲉ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲁϥϩⲱⲛ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲡⲏⲓ ⲁϥⲥⲱⲧⲙ ⲉⲩⲥⲩⲙⲫⲱⲛⲓⲁ ⲛⲙⲟⲩⲭⲟⲣⲟⲥ
26 En tot zich geroepen hebbende een van de knechten, vraagde, wat dat mocht zijn.
ⲕ̅ⲋ̅ⲁϥⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲩⲁ ⲛⲛϩⲙϩⲁⲗ ⲁϥϫⲛⲟⲩϥ ϫⲉ ⲟⲩ ⲛⲉ ⲛⲁⲓ
27 En deze zeide tot hem: Uw broeder is gekomen, en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht, omdat hij hem gezond weder ontvangen heeft.
ⲕ̅ⲍ̅ⲛⲧⲟϥ ⲇⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲁϥ ϫⲉ ⲡⲉⲕⲥⲟⲛ ⲡⲉⲛⲧⲁϥⲉⲓ ⲁⲡⲉⲕⲓⲱⲧ ϣⲱⲱⲧ ⲉⲣⲟϥ ⲙⲡⲙⲁⲥⲉ ⲉⲧⲥⲁⲛⲁϣⲧ ϫⲉ ⲁϥϩⲉ ⲉⲣⲟϥ ⲉϥⲟⲩⲟϫ
28 Maar hij werd toornig, en wilde niet ingaan. Zo ging dan zijn vader uit, en bad hem.
ⲕ̅ⲏ̅ⲁϥⲛⲟⲩϭⲥ ⲇⲉ ⲙⲡϥⲟⲩⲱϣ ⲉⲃⲱⲕ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲁⲡⲉϥⲓⲱⲧ ⲇⲉ ⲉⲓ ⲉⲃⲟⲗ ⲁϥⲥⲉⲡⲥⲱⲡϥ
29 Doch hij, antwoordende, zeide tot den vader: Zie, ik dien u nu zo vele jaren, en heb nooit uw gebod overtreden, en gij hebt mij nooit een bokje gegeven, opdat ik met mijn vrienden mocht vrolijk zijn.
ⲕ̅ⲑ̅ⲛⲧⲟϥ ⲇⲉ ⲁϥⲟⲩⲱϣⲃ ⲡⲉϫⲁϥ ⲙⲡⲉϥⲓⲱⲧ ϫⲉ ⲓⲥⲟⲩⲙⲏⲏϣⲉ ⲣⲣⲟⲙⲡⲉ ϯⲟ ⲛⲁⲕ ⲛϩⲙϩⲁⲗ ⲙⲡⲓⲕⲱ ⲛⲥⲱⲓ ⲉⲛⲉϩ ⲟⲩⲉⲓ ⲛⲛⲉⲛⲧⲟⲗⲏ ⲛⲧⲟⲟⲧⲕ ⲁⲩⲱ ⲙⲡⲕϯ ⲛⲁⲓ ⲉⲛⲉϩ ⲛⲟⲩⲙⲁⲥ ⲃⲃⲁⲁⲙⲡⲉ ⲉⲧⲣⲁⲉⲩⲫⲣⲁⲛⲉ ⲛⲙⲛⲁϣⲃⲉⲉⲣ
30 Maar als deze uw zoon gekomen is, die uw goed met hoeren doorgebracht heeft, zo hebt gij hem het gemeste kalf geslacht.
ⲗ̅ⲛⲧⲉⲣⲉⲡⲉⲕϣⲏⲣⲉ ⲇⲉ ⲉⲓ ⲡⲁⲓ ⲉⲛⲧⲁϥⲟⲩⲱⲙ ⲛⲛⲉⲕⲛⲕⲁ ⲛⲙⲙⲡⲟⲣⲛⲟⲥ ⲁⲕϣⲱⲱⲧ ⲉⲣⲟϥ ⲙⲡⲙⲁⲥⲉ ⲉⲧⲥⲁⲛⲁϣⲧ
31 En hij zeide tot hem: Kind, gij zijt altijd bij mij, en al het mijne is uwe.
ⲗ̅ⲁ̅ⲛⲧⲟϥ ⲇⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲁϥ ϫⲉ ⲡⲁϣⲏⲣⲉ ⲛⲧⲟⲕ ⲕϣⲟⲟⲡ ⲛⲙⲙⲁⲓ ⲟⲩⲟⲓϣ ⲛⲓⲙ ⲁⲩⲱ ⲛⲟⲩⲓ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲛⲟⲩⲕ ⲛⲉ
32 Men behoorde dan vrolijk en blijde te zijn; want deze uw broeder was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden.
ⲗ̅ⲃ̅ϣϣⲉ ⲇⲉ ⲉⲣⲟⲛ ⲉⲧⲣⲉⲛⲣⲁϣⲉ ⲛⲧⲛⲉⲩⲫⲣⲁⲛⲉ ϫⲉ ⲡⲉⲕⲥⲟⲛ ⲡⲁⲓ ⲉⲛⲉϥⲙⲟⲟⲩⲧ ⲡⲉ ⲁϥⲱⲛϩ ⲛⲉϥⲥⲟⲣⲙ ⲡⲉ ⲁⲓϩⲉ ⲉⲣⲟϥ
