Klaagliederen 5
1 Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.
Awurade, kae nea aba yɛn so; hwɛ, na hu yɛn animguase.
2 Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.
Wɔadan yɛn agyapade ama ahɔho, wɔde yɛn afi ama ananafo.
3 Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.
Yɛayɛ nyisaa na yenni agyanom, yɛn nanom yɛ akunafo.
4 Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.
Ɛsɛ sɛ yɛtɔ nsu a yɛnom; yebenya nnyina a, gye sɛ yɛtɔ.
5 Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.
Wɔn a wɔtaa yɛn no abɛn yɛn pɛɛ; Yɛabrɛ na yennya ahomegye.
6 Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.
Yɛde yɛn ho maa Misraim ne Asiria sɛnea yebenya aduan a ɛbɛso yɛn.
7 Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.
Yɛn agyanom yɛɛ bɔne, na wonni hɔ bio, na yɛn na wɔn asotwe abɛda yɛn so.
8 Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.
Nkoa di yɛn so, na obiara nni hɔ a obegye yɛn afi wɔn nsam.
9 Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.
Yɛde yɛn nkwa bɔ afɔre de pɛ yɛn anoduan, afoa a ɛwɔ sare so no nti.
10 Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.
Yɛn honam adɔ sɛ fononoo. Ɔkɔm ama atiridii abɔ yɛn.
11 Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.
Wɔato mmea mmonnaa wɔ Sion, ne mmabun a wɔwɔ Yuda nkurow so.
12 De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.
Wɔkyekyere mmapɔmma nsa na wɔasɛn wɔn; wɔmmfa nidi mma mpanyimfo.
13 Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.
Mmerante yɛ adwumaden wɔ awiyammo so; na mmerantewa nan toto wɔ nnyina duruduru ase.
14 De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.
Mpanyimfo ntena kuropɔn apon ano bio; mmerante agyae wɔn nnwonto.
15 De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.
Ahosɛpɛw afi yɛn koma mu; yɛn asaw adan agyaadwotwa.
16 De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!
Ahenkyɛw afi yɛn ti so. Yɛn ara, yennue sɛ yɛayɛ bɔne!
17 Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.
Eyi nti yɛn koma atɔ beraw, eyinom nti yɛn ani so ayɛ kusuu
18 Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.
wɔ Sion bepɔw a ada mpan na sakraman nenam so no nti.
19 Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.
Wo, Awurade, di hene afebɔɔ; wʼahengua fi awo ntoatoaso kosi awo ntoatoaso.
20 Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?
Adɛn nti na wo werɛ fi yɛn daa yi? Adɛn nti na wagyaw yɛn, mmere tenten mu yi?
21 HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.
Ka yɛn bata wo ho bio, Awurade, na yɛatumi asan aba wo nkyɛn; yɛ yɛn nna foforo sɛ tete no
22 Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?
gye sɛ woapo yɛn koraa anaasɛ wo bo afuw yɛn mmoroso.
