Klaagliederen 5
1 Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.
Señor, por favor, recuerda lo que nos ha pasado. ¡Míranos y date cuenta de cómo hemos sido humillados!
2 Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.
La tierra que poseíamos ha sido entregada a extraños, nuestras casas han sido entregadas a extranjeros.
3 Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.
Hemos perdido a nuestros padres y nuestras madres son viudas ahora.
4 Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.
El agua que bebemos la tenemos que pagar, la leña nos sale cara.
5 Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.
Como animales, nos llevan con arneses al cuello; Estamos agotados, pero no encontramos descanso.
6 Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.
Nos aliamos con Egipto y Asiria para poder tener mucha comida.
7 Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.
Nuestros antepasados pecaron y se han ido, pero nosotros estamos siendo castigados por sus pecados.
8 Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.
Siervos de nuestro conquistador nos dominan; nadie puede salvarnos de su poder.
9 Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.
Cuando buscamos comida, tomamos nuestras vidas en nuestras manos, a causa de los asaltantes armados en el desierto.
10 Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.
Nuestra piel está caliente como un horno a causa de la fiebre provocada por el hambre.
11 Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.
Violaron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
12 De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.
A los príncipes los han colgado de las manos; no respetan a los ancianos.
13 Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.
Los jóvenes son obligados a trabajar en los molinos de mano; los muchachos se tambalean bajo los fardos de leña.
14 De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.
Los ancianos han abandonado sus lugares en la puerta de la ciudad; los jóvenes han dejado de tocar su música.
15 De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.
Ya no hay alegría para nosotros; nuestro baile se ha convertido en luto.
16 De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!
La corona ha caído de nuestra cabeza. ¡Qué desastre nos ha sobrevenido por haber pecado!
17 Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.
Por todo esto, estamos enfermos del corazón; por todo esto, podemos apenas mirar;
18 Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.
A causa del Monte Sion, que ha sido abandonado, y donde sólo los zorros deambulan.
19 Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.
¡Pero tú, Señor, vives para siempre! ¡Tú gobiernas por todas las generaciones!
20 Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?
¿Por qué nos has olvidado durante tanto tiempo? ¿Por qué nos has abandonado durante tantos años?
21 HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.
Tráenos de regreso a ti, Señor, para que podamos volver a estar contigo. Por favor, restaura nuestras vidas a como era antes.
22 Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?
¿O es que nos has rechazado por completo? ¿Estás realmente enfadado con nosotros?
