Klaagliederen 5

1 Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

2 Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

3 Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

4 Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.

آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

5 Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.

در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

6 Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.

خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

7 Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

8 Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

9 Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

10 Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

11 Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

12 De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.

رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

13 Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

14 De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

15 De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

16 De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

17 Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

18 Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

19 Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

20 Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

21 HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

22 Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?