Klaagliederen 5
1 Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.
BOEIPA aw poek lamtah kaimih taengkah aka thoeng te paelki laeh. Paelki lamtah kaimih sokah kokhahnah he hmu lah.
2 Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.
Kaimih kah rho te hlanglak taengla, ka im te kholong taengla pawk coeng.
3 Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.
Cadah la ka om uh tih nuhmai bangla ka manu napa a om moenih.
4 Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.
Kamamih tui ha tangka neh ka ok uh tih kamamih kah thing ha a phu daengah ha pawk.
5 Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.
Ka rhawn ah n'hloem uh vaengah ka kohnue uh pawt bangla kaimih he n'duem sak pawh.
6 Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.
Buh ka cung uh ham khaw Egypt neh Assyria taengah kut ka duen uh.
7 Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.
A pa rhoek khaw tholh uh tih kaimih taengah a om voel moenih. Tedae kaimih loh amih kah thaesainah te ka phueih uh.
8 Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.
Sal rhoek kaimih soah n'taemrhai uh tih amih kut lamkah aka bawt om pawh.
9 Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.
Khosoek cunghang hmai ah ka hinglu nen ni ka buh ka dang uh.
10 Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.
Khokha rhamling hmai ah ka vin khaw hmaiulh bangla tloo coeng.
11 Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.
Zion kah huta rhoek neh Judah khopuei kah oila rhoek khaw a tholh puei uh.
12 De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.
Amih kut neh mangpa rhoek a kuiok sak tih patong rhoek kah maelhmai khaw hiin uh pawh.
13 Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.
Tongpang rhoek loh phaklung a phueih uh tih camoe rhoek te thingpum dongah paloe uh.
14 De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.
Vongka lamkah patong rhoek neh, tongpang rhoek khaw a rhotoeng lamloh kangkuen uh.
15 De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.
Kaimih lungbuei kah omthennah he kangkuen coeng tih kaimih kah lamnah khaw nguekcoinah la poeh.
16 De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!
Kaimih lu kah rhuisam khaw yulh coeng. Anunae ka tholh uh khaw kaimih ham coeng ni.
17 Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.
Te dongah kaimih lungbuei he pumthim hainak la coeng. He dongah kaimih kah maelhmai khaw a hmuep.
18 Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.
Zion tlang aka pong te a soah maetang ni a pongpa coeng.
19 Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.
BOEIPA namah tah kumhal duela na om tih, na ngolkhoel khaw cadilcahma phoeikah cadilcahma duela cak.
20 Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?
Balae tih a yoeyah la kaimih nan hnilh? Kaimih nan hnoo khaw khohnin loh sen.
21 HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.
BOEIPA aw kaimih he namah taengah m'mael sak laeh. Ka mael uh van daengah ni hlamat kah bangla kaimih kah khohnin thai neh ka mael uh eh.
22 Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?
Kaimih taengah a nah la na thintoek tih kaimih he nan hnawt nan hnawt mai.
