Klaagliederen 3
1 Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.
Jag är en man som har prövat elände under hans vredes ris.
2 Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.
Mig har han fört och låtit vandra genom mörker och genom ljus.
3 Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.
Ja, mot mig vänder han sin hand beständigt, åter och åter.
4 Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.
Han har uppfrätt mitt kött och min hud, han har krossat benen i mig.
5 Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.
Han har kringskansat och omvärvt mig med gift och vedermöda.
6 Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.
I mörker har han lagt mig såsom de längesedan döda.
7 Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.
Han har kringmurat mig, så att jag ej kommer ut, han har lagt på mig tunga fjättrar.
8 Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.
Huru jag än klagar och ropar, tillstoppar han öronen för min bön.
9 Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.
Med huggen sten har han murat för mina vägar, mina stigar har han gjort svåra.
10 Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.
En lurande björn är han mot mig, ett lejon som ligger i försåt.
11 Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.
Han förde mig på villoväg och rev mig i stycken, förödelse lät han gå över mig.
12 Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.
Han spände sin båge och satte mig upp till ett mål för sin pil.
13 He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.
Ja, pilar från sitt koger sände han in i mina njurar.
14 He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.
Jag blev ett åtlöje för hela mitt folk en visa för dem hela dagen.
15 He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.
Han mättade mig med bittra örter, han gav mig malört att dricka.
16 Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.
Han lät mina tänder bita sönder sig på stenar, han höljde mig med aska.
17 Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.
Ja, du förkastade min själ och tog bort min frid; jag visste ej mer vad lycka var.
18 Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.
Jag sade: "Det är ute med min livskraft och med mitt hopp till HERREN."
19 Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.
Tänk på mitt elände och min husvillhet, på malörten och giftet!
20 Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.
Stadigt tänker min själ därpå och är bedrövad i mig.
21 Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;
Men detta vill jag besinna, och därför skall jag hoppas:
22 Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;
HERRENS nåd är det att det icke är ute med oss, ty det är icke slut med hans barmhärtighet.
23 Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.
Den är var morgon ny, ja, stor är din trofasthet.
24 Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.
HERREN är min del, det säger min själ mig; därför vill jag hoppas på honom.
25 Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.
HERREN är god mot dem som förbida honom, mot den själ som söker honom.
26 Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.
Det är gott att hoppas i stillhet på hjälp från HERREN.
27 Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.
Det är gott för en man att han får bära ett ok i sin ungdom.
28 Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.
Må han sitta ensam och tyst, när ett sådant pålägges honom.
29 Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.
Må han sänka sin mun i stoftet; kanhända finnes ännu hopp.
30 Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.
Må han vända kinden till åt den som slår honom och låta mätta sig med smälek.
31 Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.
Ty Herren förkastar icke för evig tid;
32 Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.
utan om han har bedrövat, så förbarmar han sig igen, efter sin stora nåd.
33 Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensen kinderen niet van harte.
Ty icke av villigt hjärta plågar han människors barn och vållar dem bedrövelse.
34 Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;
Att man krossar under sina fötter alla fångar i landet,
35 Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;
att man vränger en mans rätt inför den Högstes ansikte,
36 Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?
att man gör orätt mot en människa i någon hennes sak, skulle Herren icke se det?
37 Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?
Vem sade, och det vart, om det ej var Herren som bjöd?
38 Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?
Kommer icke från den Högstes mun både ont och gott?
39 Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.
Varför knorrar då en människa här i livet, varför en man, om han drabbas av sin synd?
40 Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.
Låtom oss rannsaka våra vägar och pröva dem och omvända oss till HERREN.
41 Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:
Låtom oss upplyfta våra hjärtan, såväl som våra händer, till Gud i himmelen.
42 Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.
Vi hava varit avfälliga och gensträviga, och du har icke förlåtit det.
43 Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood. Gij hebt niet verschoond.
Du har höljt dig i vrede och förföljt oss, du har dräpt utan förskoning.
44 Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.
Du har höljt dig i moln, så att ingen bön har nått fram.
45 Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.
Ja, orena och föraktade låter du oss stå mitt ibland folken.
46 Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.
Alla våra fiender spärra upp munnen emot oss.
47 Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.
Faror och fallgropar möta oss fördärv och skada.
48 Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.
Vattenbäckar rinna ned från mitt öga för dottern mitt folks skada.
49 Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;
Mitt öga flödar utan uppehåll och förtröttas icke,
50 Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.
till dess att HERREN blickar ned från himmelen och ser härtill.
51 Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.
Mitt öga vållar mig plåga för alla min stads döttrars skull.
52 Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.
Jag bliver ivrigt jagad såsom en fågel av dem som utan sak äro mina fiender.
53 Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.
De vilja förgöra mitt liv här i djupet, de kasta stenar på mig.
54 Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!
Vatten strömma över mitt huvud, jag säger: "Det är ute med mig."
55 Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.
Jag åkallar ditt namn, o HERRE, har underst i djupet.
56 Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.
Du hör min röst; tillslut icke ditt öra, bered mig lindring, då jag nu ropar.
57 Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!
Ja, du nalkas mig, när jag åkallar dig; du säger: "Frukta icke."
58 Resch. HEERE! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.
Du utför, Herre, min själs sak, du förlossar mitt liv.
59 Resch. HEERE! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.
Du ser, HERRE, den orätt mig vederfares; skaffa mig rätt.
60 Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.
Du ser all deras hämndgirighet, alla deras anslag mot mig.
61 Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;
Du hör deras smädelser, HERRE, alla deras anslag mot mig.
62 Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.
Vad mina motståndare tala och tänka ut är beständigt riktat mot mig.
63 Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.
Akta på huru de hava mig till sin visa, evad de sitta eller stå upp.
64 Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.
Du skall giva dem vedergällning, HERRE, efter deras händers verk.
65 Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!
Du skall lägga ett täckelse över deras hjärtan; din förbannelse skall komma över dem.
66 Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.
Du skall förfölja dem i vrede och förgöra dem, så att de ej bestå under HERRENS himmel.
