Klaagliederen 3
1 Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.
Kai loe anih palungphuihaih quiboeng hoiah patang ka khang boeh.
2 Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.
Anih mah khodai ai, khoving thungah ang hoih.
3 Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.
Anih mah ang thuitaek; athun qui vaihi hoi vaihi a ban hoiah ang thuitaek.
4 Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.
Anih mah ka ngan hoi ahin ang hmawnsak; ka huhnawk doeh angkhaehsak.
5 Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.
Kai tuk hanah misatuh kaminawk to pakhueng moe, kakhaa hoi karai hmuen hoiah ang takui khoep.
6 Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.
Canghnii ah kadueh kami baktiah, khoving thungah ang suek.
7 Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.
Sipae hoi ang takui khoep pongah, ka loih thai ai; kazit sumqui hoiah ang pathlet.
8 Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.
Ka hangh moe, lawk ka thuih naah doeh, lawk ka thuihaih to ang pakaa pae ving.
9 Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.
Ka caehhaih loklam to thlung hoiah ang pakaa pae khoep moe, kang koih loklam to ang pazuisak.
10 Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.
Anih loe kai hanah, moi angang taqom baktih, amtueng ai ahmuen ah kaom kaipui baktiah oh.
11 Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.
Anih mah kai loklam amkhraengsak moe, ang taprawt pet pacoengah, kai hae amrosak.
12 Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.
Anih mah kalii anueng moe, kai to palaa kahhaih ahmuen ah ang suek.
13 He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.
Kalii tabu thung ih anih ih palaanawk mah ka kaeng ah cop.
14 He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.
Kai loe kaimah ih kaminawk mah pahnui thuih han ih ni ka oh sut boeh; ni thokkruek laasak thuih hanah ka oh.
15 He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.
Anih mah kakhaa tui hoiah ang bawh moe, kakhaa ahmuet hoiah ang paquisak.
16 Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.
Anih mah thlung hoiah ka ha angkhaehsak moe, maiphu hoiah ang phumh.
17 Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.
Monghaih hoi kangthla ah ka hinghaih pakhra na suek ving boeh pongah, khosak hoihaih to ka pahnet boeh.
18 Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.
To pongah Angraeng khae ih thacakhaih hoi oephaih to om ai boeh, tiah ka thuih.
19 Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.
Patangkhanghaih hoi raihaih, kakhaa tui hoi kakhaa ahmuet doeh ka pahnet ai vop.
20 Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.
To baktih hmuennawk to ka hinghaih pakhra mah panoek poe moe, ka thung ah angam sut boeh.
21 Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;
Palung thungah ka poek poe pongah oephaih ka tawnh.
22 Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;
Angraeng amlunghaih loe boeng thai ai, anih mah palungnathaih tawn ai nahaeloe, aicae loe amro tih boeh.
23 Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.
Akhawnbang kruek tahmenhaih kangtha a hnuk o; na oep thohhaih loe paroeai len.
24 Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.
Angraeng loe kai ih taham ah oh, tiah ka hinghaih pakhra mah thuih pongah, anih to ka zing han.
25 Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.
Angraeng hoihhaih loe anih oephaih tawn kami, hinghaih pakhra hoi anih pakrong kaminawk khaeah oh.
26 Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.
Kami loe Angraeng pahlonghaih to oep moe, zing han hoih.
27 Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.
Kami loe thendoeng nathuem ah tok karai sak han hoih.
28 Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.
Anih nuiah hmuen to amtik boeh pongah, angmabueng anghnut moe, anghngai duem han oh.
29 Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.
Oephaih om tih hmang tiah poek nahaeloe, a mikhmai to maiphu pongah akuep nasoe.
30 Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.
Anih tabaeng kami khaeah tangbaeng patueng pae nasoe loe, ahmin sethaih hoiah koi nasoe.
31 Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.
Sithaw mah aicae dungzan khoek to vaa mak ai;
32 Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.
anih mah palungsethaih phaksak, toe paroeai pop anih palungnathaih hoi amlunghaih to amtuengsak let tih.
33 Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensen kinderen niet van harte.
Anih loe kaminawk nuiah palungsethaih hoi amtanghaih phaksak han koeh ai.
34 Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;
Long ah thongkrah kaminawk boih khok hoiah cawh moe,
35 Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;
sang koek Sithaw hmaa ah kami mah toenghaih baktiah hnuk han koi hmuen lak pae ving pacoengah,
36 Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?
kami mah hnuk han koi hmuen sungsak ving hanah Angraeng mah koeh ai.
37 Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?
Angraeng lokpaekhaih om ai ah, mi mah maw a thuih ih lok baktiah angcoengsak thaih?
38 Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?
Sang koek Sithaw ih pakha thung hoiah na ai maw kahoih hoi kasae hmuen to angzo hmaek?
39 Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.
Kami mah a zaehaih pongah danpaek naah, tipongah kahing kami loe laisaep khing loe?
40 Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.
To tiah oh pongah loe a caeh o haih loklam hae pakrong tanoek si loe, Angraeng khaeah amlaem o let si.
41 Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:
Vannawk ranui ah kaom Sithaw khaeah, ban a payangh o moe, lawk a thuih o naah, poekhaih palungthin doeh anih khaeah paek o si.
42 Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.
Ka zae o moe, na lok kang aek o moeng boeh; kaicae zaehaih to nang tahmen ai vop.
43 Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood. Gij hebt niet verschoond.
Palung na phuihaih hoiah nang kraeng khoep moe, nang pacaekthlaek boeh; tahmenhaih tawn ai ah, nang hum boeh.
44 Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.
Lawk ka thuih o haih nang khaeah phak han ai ah, nangmah hoi nangmah tamai hoi nang yaw khoep boeh.
45 Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.
Kaminawk salakah anghnoeng baktih, panuet thok hmuen baktiah nang ohsak boeh.
46 Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.
Kaicae ih misa boih mah, pakha ang angh o thuih.
47 Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.
Kaicae nui ah zithaih, amtimhaih, amrohaih hoi anghmat angtaahaih to phak boeh.
48 Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.
Kai kami ih canunawk amro o boeh pongah, ka mik hoiah vapui tui to long.
49 Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;
Ka mikkhraetui loe kang ai ah long tih, anghak mak ai,
50 Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.
Angraeng mah hnu ai karoek to van hoiah dan tathuk.
51 Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.
Ka vangpui thung ih canunawk boih pongah, ka mik mah palung ang setsak.
52 Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.
Takung om ai ah ka misanawk mah tavaa baktiah ang mee o.
53 Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.
Tangqom thungah ka hinghaih ang boeng o sak moe, ka nuiah thlung ang vah o thuih.
54 Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!
Tui mah ka lu uem naah, ka duek boeh, tiah ka poek.
55 Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.
Aw Angraeng, tangqom thung hoiah na hmin to kang kawk.
56 Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.
Ka lok nang thaih pae; ka hamhaih hoi abomhaih kang hnik naah, na naa tamuep ving hmah.
57 Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!
Nang kang kawk naah, kai nang hnai thuih moe, zii hmah, tiah nang naa.
58 Resch. HEERE! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.
Aw Angraeng, ka hing thai hanah tok na sak moe, ka hinghaih pakhra to nang pahlong boeh.
59 Resch. HEERE! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.
Aw Angraeng, ka sakpazaehaih na hnuk boeh; toenghaih hoiah kai lok na caek ah.
60 Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.
Nihcae mah misa ah ang suekhaih hoi a poek o ih hmuen to na hnuk boih boeh.
61 Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;
Aw Angraeng, nihcae kasaethuihaih hoi poekhaihnawk to na thaih boeh.
62 Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.
Athun qui kai patoem kaminawk hoi kai misa angthawk thuih kaminawk mah thuih ih lok to na thaih boeh.
63 Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.
Nihcae anghnuthaih hoi angthawkhaih to khenah; kai loe nihcae laasak thuih han ih ni ka oh sut boeh.
64 Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.
Aw Angraeng, angmacae ban mah sak ih hmuen baktih toengah, nihcae khaeah pathok pae let ah.
65 Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!
Nihcae han qahhaih palungthin to paek ah loe, nihcae to tangoeng thuih ah.
66 Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.
Palungphuihaih hoiah nihcae to pacaekthlaek hanah, maeto doeh anghmat ai ah Angraeng ih van tlim ah kaom hmuennawk to amrosak boih ah.
