Richteren 19
1 Het geschiedde ook in die dagen, als er geen koning was in Israel, dat er een Levietisch man was, verkerende als vreemdeling aan de zijden van het gebergte van Efraim, die zich een vrouw, een bijwijf, nam van Bethlehem-Juda.
И бысть в тыя дни не бяше царя во Израили: и бысть муж левитин живый во стране горы Ефремовы, и поя себе жену подложницу от Вифлеема Иудина:
2 Maar zijn bijwijf hoereerde, bij hem zijnde, en toog van hem weg naar haars vaders huis, tot Bethlehem-Juda; en zij was aldaar enige dagen, te weten vier maanden.
и разгневася нань подложница его, и отиде от него в дом отца своего в Вифлеем Иудин, и бе тамо четыри месяцы:
3 En haar man maakte zich op, en toog haar na, om naar haar hart te spreken, om haar weder te halen; en zijn jongen was bij hem, en een paar ezels. En zij bracht hem in het huis haars vaders. En als de vader van de jonge vrouw hem zag, werd hij vrolijk over zijn ontmoeting.
и воста муж ея и иде вслед ея глаголати в сердце ея, обратити ю к себе и привести паки к себе: и отрок его с ним, и двое ослят: она же введе его в дом отца своего:
4 En zijn schoonvader, de vader van de jonge vrouw, behield hem, dat hij drie dagen bij hem bleef; en zij aten en dronken, en vernachtten aldaar.
и виде его отец отроковицы и изыде с веселием во сретение его, и удержа его тесть его отец отроковицы, и пребысть с ним три дни, и ядоша и пиша, и спаша тамо.
5 Op den vierden dag nu geschiedde het, dat zij des morgens vroeg op waren, en hij opstond om weg te trekken; toen zeide de vader van de jonge dochter tot zijn schoonzoon: Sterk uw hart met een bete broods, en daarna zult gijlieden wegtrekken.
И бысть в день четвертый, и обутреша заутра, и воста поити. И рече отец отроковицы к зятю своему: укрепи сердце твое укрухом хлеба, и по сем пойдете.
6 Zo zaten zij neder, en zij beiden aten te zamen, en dronken. Toen zeide de vader van de jonge vrouw tot den man: Bewillig toch en vernacht, en laat uw hart vrolijk zijn.
И седоша, и ядоша оба вкупе и пиша. И рече отец отроковицы к мужу: иди ныне и преспи, и возблажает сердце твое.
7 Maar de man stond op, om weg te trekken. Toen drong hem zijn schoonvader, dat hij aldaar wederom vernachtte.
И воста муж поити: и понуди его тесть его, и седе, и пребысть тамо.
8 Als hij op den vijfden dag des morgens vroeg op was, om weg te trekken, zo zeide de vader van de jonge vrouw: Sterk toch uw hart. En zij vertoefden, totdat de dag zich neigde; en zij beiden aten te zamen.
И воста рано в пятый день да идет. И рече отец отроковицы: укрепи убо сердце твое хлебом, и пребуди дондеже преклонится день. И ядоша и пиша оба.
9 Toen maakte zich de man op, om weg te trekken, hij, en zijn bijwijf, en zijn jongen; en zijn schoonvader, de vader van de jonge vrouw, zeide: Zie toch, de dag heeft afgenomen, dat het avond zal worden, vernacht toch; zie, de dag legert zich, vernacht hier, en laat uw hart vrolijk zijn, en maak u morgen vroeg op uws weegs, en ga naar uw tent.
И воста муж да идет сам и подложница его и отрок его. И рече ему тесть его отец отроковицы: се, уже преклонися день к вечеру, пребуди зде, и возблажает сердце твое, и обутреете утро в путь ваш, и отидеши в селение свое.
10 Doch de man wilde niet vernachten, maar stond op, en trok weg, en kwam tot tegenover Jebus (dewelke is Jeruzalem), en met hem het paar gezadelde ezelen; ook was zijn bijwijf met hem.
И не изволи муж пребыти, и воста и отиде: и прииде даже прямо Иевусу, сей есть Иерусалим, и с ним двое ослят с бремены, и подложница его с ним.
11 Als zij nu bij Jebus waren, zo was de dag zeer gedaald; en de jongen zeide tot zijn heer: Trek toch voort, en laat ons in deze stad der Jebusieten wijken, en daarin vernachten.
И приидоша до Иевуса, и день преклонися к вечеру зело: и рече отрок ко господину своему: гряди убо, да уклонимся во град сей Иевус и пребудем в нем.
12 Maar zijn heer zeide tot hem: Wij zullen herwaarts niet wijken tot een vreemde stad, die niet is van de kinderen Israels; maar wij zullen voorttrekken tot Gibea toe.
И рече к нему господин его: не уклонимся во град чуждь, в немже несть от сынов Израилевых, но прейдем до Гаваона.
13 Voorts zeide hij tot zijn jongen: Ga voort, dat wij tot een van die plaatsen naderen, en te Gibea of te Rama vernachten.
И рече ко отроку своему: гряди, да приступим ко единому от мест Гаваонских и пребудем в Гаваоне или в Раме.
14 Alzo togen zij voort, en wandelden; en de zon ging hun onder bij Gibea, dewelke Benjamins is;
И минуша, и идоша, и зайде им солнце близ Гаваона, иже есть Вениаминь:
15 En zij weken daarheen, dat zij inkwamen, om in Gibea te vernachten. Toen hij nu inkwam, zat hij neder in een straat der stad, want er was niemand, die hen in huis nam, om te vernachten.
и уклонишася тамо внити превитати в Гаваоне, и внидоша и седоша на стогнах града: и не бе муж вводяй их в дом превитати.
16 En ziet, een oud man kwam van zijn werk van het veld in den avond, welke man ook was van het gebergte van Efraim, doch als vreemdeling verkeerde te Gibea; maar de lieden dezer plaats waren kinderen van Jemini.
И се, муж стар идяше с дела своего из поля в вечер, и сей муж от горы Ефремли, и той обиташе в Гаваоне: и мужие места сынове Вениамини.
17 Als hij nu zijn ogen ophief, zo zag hij dien reizenden man op de straat der stad; en de oude man zeide: Waar trekt gij henen, en van waar komt gij?
И возвед очи свои, виде мужа путника на стогнах градных, и рече муж старец: камо идеши и откуду грядеши?
18 En hij zeide tot hem: Wij trekken door van Bethlehem-Juda tot aan de zijden van het gebergte van Efraim, van waar ik ben; en ik was naar Bethlehem-Juda getogen, maar ik trek nu naar het huis des HEEREN; en er is niemand, die mij in huis neemt.
И рече к нему: грядем мы от Вифлеема Иудина даже до стран горы Ефремли, отюнудуже аз есмь: и ходих до Вифлеема Иудина, и иду аз в дом мой: и несть мужа вводящаго мя в дом:
19 Daar toch onze ezelen zowel stro als voeder hebben, en ook brood en wijn is voor mij, en voor uw dienstmaagd, en voor den jongen, die bij uw knechten is; er is aan geen ding gebrek.
а плевы и пища ослятом нашым есть, и мне хлеб и вино есть, и отроковице и отроку: рабом твоим несть скудно ни коея вещи.
20 Toen zeide de oude man: Vrede zij u! al wat u ontbreekt, is toch bij mij; alleenlijk vernacht niet op de straat.
И рече муж стар: мир тебе: и весь недостаток твой на мне, обаче на стогнах не лязи.
21 En hij bracht hem in zijn huis, en gaf aan de ezelen voeder; en hun voeten gewassen hebbende, zo aten en dronken zij.
И введе его в дом свой, и даде место ослятом его: и омыша ноги своя, и ядоша и пиша.
22 Toen zij nu hun hart vrolijk maakten, ziet, zo omringden de mannen van die stad (mannen, die Belials kinderen waren) het huis, kloppende op de deur; en zij spraken tot den ouden man, den heer des huizes, zeggende: Breng den man, die in uw huis gekomen is, uit, opdat wij hem bekennen.
Егда же возвеселися сердце их, и се, мужие градстии сынове беззаконников обыдоша дом биюще в двери, и реша мужу господину дому старцу, глаголюще: изведи мужа иже вниде в дом твой, да познаем его.
23 En de man, de heer des huizes, ging tot hen uit, en zeide tot hen: Niet, mijn broeders, doet toch zo kwalijk niet; naardien deze man in mijn huis gekomen is, zo doet zulke dwaasheid niet.
И изыде к ним муж господин дому и рече: ни, братия, не сотворите зла мужу сему повнегда внити ему в дом мой, и не сотворите безумия сего:
24 Ziet, mijn dochter die maagd is, en zijn bijwijf, die zal ik nu uitbrengen, dat gij die schendt, en haar doet, wat goed is in uw ogen; maar doet aan dezen man zulk een dwaas ding niet.
се, дщерь моя дева, и подложница его: изведу их, и смирите их, и сотворите им еже благо пред очима вашима: а мужу сему не сотворите словесе безумия сего.
25 Maar de mannen wilden naar hem niet horen. Toen greep de man zijn bijwijf, en bracht haar uit tot hen daarbuiten; en zij bekenden haar, en waren met haar bezig den gansen nacht tot aan den morgen, en lieten haar gaan, als de dageraad oprees.
И не изволиша мужие послушати его. И взя муж подложницу его и изведе ю к ним вон: и познаша ю и ругашася над нею всю нощь даже до утра, и отпустиша ю, егда взыде денница.
26 En deze vrouw kwam tegen het aanbreken van den morgenstond, en viel neder voor de deur van het huis des mans, waarin haar heer was, totdat het licht werd.
И прииде жена к заутрию, и паде у дверий дому, идеже бяше муж ея, до разсветания.
27 Als nu haar heer des morgens opstond en de deuren van het huis opendeed, en uitging om zijns weegs te gaan, ziet, zo lag de vrouw, zijn bijwijf, aan de deur van het huis, en haar handen op den dorpel.
И воста муж ея заутра, и отверзе двери дому и изыде поити в путь свой: и се, жена его подложница лежаше при дверех дому, и руце ея на преддверии.
28 En hij zeide tot haar: Sta op, en laat ons trekken; maar niemand antwoordde. Toen nam hij haar op den ezel, en de man maakte zich op, en toog naar zijn plaats.
И рече к ней: востани, да идем. И не отвеща ему, бяше бо мертва. И возложи ю на осля, и воста муж и пойде на место свое.
29 Als hij nu in zijn huis kwam, zo nam hij een mes, en greep zijn bijwijf, en deelde haar met haar beenderen in twaalf stukken; en hij zond ze in alle landpalen van Israel.
И прииде в дом свой, и взя нож, и взя подложницу свою, и раздроби ю по удесем ея на дванадесять частей, и посла я во вся племена Израилева.
30 En het geschiedde, dat al wie het zag, zeide: Zulks is niet geschied noch gezien, van dien dag af, dat de kinderen Israels uit Egypteland zijn opgetogen, tot op dezen dag; legt uw hart daarop, geeft raad en spreekt!
И бысть всяк видящий глаголаше: не бысть, ни видено бе сице от дне изшествия сынов Израилевых от земли Египетския даже до дне сего. И заповеда мужем, ихже посла, глаголя: сице глаголите ко всему Израилю: аще бысть по словеси сему? Уставите сами себе о ней совет и глаголите.
