Jozua 1

1 Het geschiedde nu, na den dood van Mozes, den knecht des HEEREN, dat de HEERE tot Jozua, den zoon van Nun, den dienaar van Mozes, sprak, zeggende:

Pea hili ʻae pekia ʻa Mōsese ko e tamaioʻeiki ʻa Sihova, naʻe hoko ʻo pehē, naʻe folofola ʻa Sihova kia Siosiua ko e foha ʻo Nuni, ko e tauhi ʻo Mōsese, ʻo pehē,

2 Mijn knecht Mozes is gestorven; zo maak u nu op, trek over deze Jordaan, gij en al dit volk, tot het land, dat Ik hun, den kinderen Israels, geve.

“Kuo pekia ʻa ʻeku tamaioʻeiki ko Mōsese; pea ko eni, ke ke tuʻu hake, mo ʻalu ki he kauvai ʻe taha ʻo Sioatani, ʻa koe mo e kakai ni kotoa pē, ki he fonua ʻaia ʻoku ou foaki kiate kinautolu, ʻio, ki he fānau ʻa ʻIsileli.

3 Alle plaats, waarop ulieder voetzool treden zal, heb Ik u gegeven, gelijk als Ik tot Mozes gesproken heb.

Ko e potu kotoa pē ʻe tuʻu ki ai homou ʻaofivaʻe, ko ia kuo u foaki kiate kimoutolu, ʻo hangē ko ʻeku tala kia Mōsese.

4 Van de woestijn en dezen Libanon af tot aan de grote rivier, de rivier Frath, het ganse land der Hethieten, en tot aan de grote zee, tegen den ondergang der zon, zal ulieder landpale zijn.

Mei he toafa mo Lepanoni ni, ʻio, ʻo aʻu atu ki he vaitafe lahi, ko e vaitafe ko ʻIufaletesi, ʻae fonua kotoa pē ʻoe kakai Heti, ʻo aʻu atu ki he tahi lahi ʻo hangē atu ki he toʻanga laʻā, ko hoʻomou potu ia.

5 Niemand zal voor uw aangezicht bestaan al de dagen uws levens; gelijk als Ik met Mozes geweest ben, zal Ik met u zijn; Ik zal u niet begeven, en zal u niet verlaten.

‌ʻE ʻikai ha tangata te ne faʻa tuʻu ʻi ho ʻao, ʻi he ngaahi ʻaho kotoa pē ʻo hoʻo moʻui: ʻo hangē ko ʻeku ʻia Mōsese, ʻe pehē pe ʻeku ʻiate koe: ʻe ʻikai te u fakatukutukuʻi koe, pe siʻaki koe.

6 Wees sterk en heb goeden moed! want gij zult dit volk dat land erfelijk doen bezitten, dat Ik hun vaderen heb gezworen hun te geven.

Ke ke mālohi mo ke lototoʻa; koeʻuhi te ke tufa ki he kakai ni ʻae fonua, ʻaia naʻaku fuakava ai ki heʻenau ngaahi tamai ke foaki kiate kinautolu ko honau tofiʻa.

7 Alleenlijk wees sterk en heb zeer goeden moed, dat gij waarneemt te doen naar de ganse wet, welke Mozes, Mijn knecht, u geboden heeft, en wijk daarvan niet, ter rechter hand noch ter linkerhand, opdat gij verstandelijk handelt alom, waar gij zult gaan;

Kae kehe ke mālohi pe ʻa koe mo ke lototoʻa ʻaupito, koeʻuhi ke ke tokanga ʻo fai ʻo fakatatau ki he fono kotoa pē, ʻaia naʻe fekau kiate koe ʻe heʻeku tamaioʻeiki ko Mōsese: ʻoua naʻa ke tafoki mei ai ki he nima toʻomataʻu pē ki he toʻohema, koeʻuhi ke ke monūʻia koe ʻi he potu kotoa pē ʻoku ke ʻalu ki ai.

8 Dat het boek dezer wet niet wijke van uw mond, maar overleg het dag en nacht, opdat gij waarneemt te doen naar alles, wat daarin geschreven is; want alsdan zult gij uw wegen voorspoedig maken, en alsdan zult gij verstandelijk handelen.

Ko e tohi ni ʻoe fono ke ʻoua naʻa mahuʻi ia mei ho ngutu: ka ke fakalaulauloto ki ai ʻi he ʻaho mo e pō, koeʻuhi ke ke tokanga ʻo fai ʻo fakatatau ki he meʻa kotoa pē kuo tohi ʻi ai: he ko ia te ke ngaohi ke monūʻia ai ho hala, pea ke toki fai fakapotopoto ai.

9 Heb Ik het u niet bevolen? wees sterk en heb goeden moed, en verschrik niet, en ontzet u niet; want de HEERE, uw God, is met u alom, waar gij heengaat.

‌ʻIkai ko au kuo u fekauʻi koe? Ke ke mālohi koe pea ke lototoʻa; ʻoua naʻa ke manavahē, pea ʻoua naʻa ke puputuʻu: he ko Sihova ko ho ʻOtua ʻoku ʻiate koe ia ʻi he potu kotoa pē ʻoku ke ʻalu ki ai.”

10 Toen gebood Jozua den ambtlieden des volks, zeggende:

Pea naʻe fekau ai ʻe Siosiua, ki he kau matāpule ʻoe kakai, ʻo pehē,

11 Gaat door het midden des legers, en beveelt het volk, zeggende: Bereidt teerkost voor ulieden; want binnen nog drie dagen zult gijlieden over deze Jordaan gaan, dat gij ingaat, om te erven het land, hetwelk de HEERE, uw God, ulieden geeft om te beerven.

“Mou ʻalu ʻi he vahaʻa ʻoe kautau, pea fekau ki he kakai, ʻo pehē, Teuteu hoʻomou meʻakai; koeʻuhi ʻi he teʻeki ngata ʻae ʻaho ʻe tolu, te mou hoko atu ki he kauvai ʻe taha ʻoe Sioatani ni, ke mou hoko ke maʻu ʻae fonua, ʻaia ʻoku foaki kiate kimoutolu ʻe Sihova ko homou ʻOtua ke mou maʻu ia.”

12 En Jozua sprak tot de Rubenieten en Gadieten, en den halven stam van Manasse, zeggende:

Pea naʻe lea ʻa Siosiua ki he faʻahinga ʻo Lupeni, mo e faʻahinga ʻo Kata, mo hono vaeua ʻoe faʻahinga ʻo Manase, ʻo pehē,

13 Gedenkt aan het woord, hetwelk Mozes, de knecht des HEEREN, ulieden geboden heeft, zeggende: De HEERE, uw God, geeft ulieden rust, en Hij geeft u dit land;

“Mou manatu ki he lea ʻaia naʻe fekau ʻe Mōsese ko e tamaioʻeiki ʻa Sihova kiate kimoutolu, ʻo pehē, Kuo foaki ʻe Sihova ko homou ʻOtua ʻae mālōlōʻanga kiate kimoutolu, pea kuo ne foaki kiate kimoutolu ʻae fonua ni.

14 Laat uw vrouwen, uw kleine kinderen, en uw vee blijven in het land, dat Mozes ulieden aan deze zijde van de Jordaan gegeven heeft; maar gijlieden zult gewapend trekken, voor het aangezicht uwer broederen, alle strijdbare helden, en zult hen helpen;

‌ʻE nofo homou ngaahi uaifi, mo hoʻomou fānau siʻi, mo hoʻomou fanga manu, ʻi he fonua ʻaia naʻe foaki ʻe Mōsese kiate kimoutolu ʻi he kauvai ni ʻo Sioatani; ka ʻe ʻalu muʻomuʻa ʻakimoutolu mo e mahafutau ʻi he ʻao ʻo homou ngaahi kāinga, ʻae kau tangata mālohi mo toʻa kotoa pē, ʻo tokoni ʻakinautolu;

15 Totdat de HEERE uw broederen rust geve, als ulieden, en dat zij ook erfelijk bezitten het land, dat de HEERE, uw God, hun geeft; alsdan zult gijlieden wederkeren tot het land uwer erfenis, en zult het erfelijk bezitten, dat Mozes, de knecht des HEEREN, ulieden gegeven heeft, aan deze zijde van de Jordaan, tegen den opgang der zon.

Kaeʻoua ke foaki ʻe Sihova ʻae mālōlōʻanga ki homou ngaahi kāinga ʻo hangē ko kimoutolu, pea ke maʻu ʻekinautolu foki ʻae fonua ʻaia ʻoku foaki ʻe Sihova ko homou ʻOtua kiate kinautolu: pea hili ia te mou toe haʻu ki he fonua ko homou tofiʻa, ʻo maʻu ia ʻo fiemālie ʻi ai, ʻaia naʻe foaki kiate kimoutolu ʻe Mōsese ko e tamaioʻeiki ʻa Sihova ʻi he kauvai ni ʻo Sioatani ʻo hanga atu ki he hopoʻangalaʻā.”

16 Toen antwoordden zij Jozua, zeggende: Al wat gij ons geboden hebt, zullen wij doen, en alom, waar gij ons zenden zult, zullen wij gaan.

Pea naʻa nau talaange kia Siosiua, ʻo pehē, “Ko ia fulipē ʻoku ke fekau kiate kimautolu te mau fai ia, pea ko e potu kotoa pē ʻoku ke fekauʻi ʻakimautolu ki ai, te mau ʻalu.

17 Gelijk wij in alles naar Mozes hebben gehoord, alzo zullen wij naar u horen; alleenlijk dat de HEERE, uw God, met u zij, gelijk als Hij met Mozes geweest is!

Hangē ko ʻemau tokanga kia Mōsese ʻi he ngaahi meʻa kotoa pē, ʻe pehē pe ʻemau tokanga kiate koe: kae kehe ke ʻiate koe ʻa Sihova ko ho ʻOtua, ʻo hangē ko ʻene ʻia Mōsese.

18 Alle man, die uw mond wederspannig wezen zal, en uw woorden niet horen zal in alles, wat gij hem gebieden zult, die zal gedood worden, alleenlijk wees sterk en heb goeden moed!

‌ʻIlonga ha tokotaha ʻoku angatuʻu ki hoʻo fekau, pea ʻoku ʻikai tokanga ia ki hoʻo ngaahi lea ʻi he ngaahi meʻa kotoa pē ʻoku ke fekau kiate ia, ʻe tāmateʻi ia ka ke mālohi koe mo ke lototoʻa.”