Job 9
1 Maar Job antwoordde en zeide:
А Јов одговори и рече:
2 Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?
Заиста, знам да је тако; јер како би могао човек бити прав пред Богом?
3 Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.
Ако би се хтео прети с Њим, не би Му могао одговорити од хиљаде на једну.
4 Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?
Мудар је срцем и јак снагом; ко се је опро Њему и био срећан?
5 Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;
Он премешта горе, да нико и не опази; превраћа их у гневу свом;
6 Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;
Он креће земљу с места њеног да јој се ступови дрмају;
7 Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;
Он кад запрети сунцу, не излази; Он запечаћава звезде;
8 Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;
Он разапиње небо сам, и гази по валима морским;
9 Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;
Он је начинио звезде кола и штапе и влашиће и друге југу у дну;
10 Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.
Он чини ствари велике и неиспитиве и дивне, којима нема броја.
11 Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.
Гле, иде мимо мене, а ја не видим; прође, а ја га не опазим.
12 Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?
Гле, кад ухвати, ко ће Га нагнати да врати? Ко ће Му казати: Шта радиш?
13 God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.
Бог не устеже гнева свог, падају пода Њ охоли помоћници.
14 Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?
А како би Му ја одговарао и бирао речи против Њега?
15 Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.
Да сам и прав, нећу Му се одговорити, ваља да се молим судији свом.
16 Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.
Да Га зовем и да ми се одзове, још не могу веровати да је чуо глас мој.
17 Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.
Јер ме је вихором сатро и задао ми много рана низашта.
18 Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.
Не да ми да одахнем, него ме сити горчинама.
19 Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?
Ако је на силу, гле, Он је најсилнији; ако на суд, ко ће ми сведочити?
20 Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.
Да се правдам, моја ће ме уста осудити; да сам добар, показаће да сам неваљао.
21 Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.
Ако сам добар, нећу знати за то; омрзао ми је живот мој.
22 Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.
Свеједно је; зато рекох: и доброг и безбожног Он потире.
23 Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.
Кад би још убио бич наједанпут! Али се смеје искушавању правих.
24 De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?
Земља се даје у руке безбожнику; лице судија њених заклања; ако не Он, да ко?
25 En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.
Али дани моји бише бржи од гласника; побегоше, не видеше добра.
26 Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.
Прођоше као брзе лађе, као орао кад лети за храну.
27 Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;
Ако кажем: Заборавићу тужњаву своју, оставићу гнев свој и окрепићу се;
28 Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.
Страх ме је од свих мука мојих, знам да ме нећеш оправдати.
29 Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?
Бићу крив; зашто бих се мучио узалуд?
30 Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;
Да се измијем водом снежницом, и да очистим сапуном руке своје,
31 Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.
Тада ћеш ме замочити у јаму да се гаде на ме моје хаљине.
32 Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.
Јер није човек као ја да Му одговарам, да идем с Њим на суд;
33 Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.
Нити има међу нама кмета да би ставио руку своју међу нас двојицу.
34 Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;
Нека одмакне од мене прут свој, и страх Његов нека ме не страши;
35 Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.
Тада ћу говорити, и нећу Га се бојати; јер овако не знам за себе.
