Job 9
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Felele pedig Jób, és monda:
2 Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?
Igaz, jól tudom, hogy így van; hogyan is lehetne igaz a halandó ember Istennél?
3 Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.
Ha perelni akarna ő vele, ezer közül egy sem felelhetne meg néki.
4 Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?
Bölcs szívű és hatalmas erejű: ki szegülhetne ellene, hogy épségben maradjon?
5 Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;
A ki hegyeket mozdít tova, hogy észre se veszik, és megfordítja őket haragjában.
6 Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;
A ki kirengeti helyéből a földet, úgy hogy oszlopai megrepedeznek.
7 Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;
A ki szól a napnak és az fel nem kél, és bepecsételi a csillagokat.
8 Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;
A ki egymaga feszítette ki az egeket, és a tenger hullámain tapos.
9 Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;
A ki teremtette a gönczölszekeret, a kaszás csillagot és a fiastyúkot és a délnek titkos tárait.
10 Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.
A ki nagy dolgokat cselekszik megfoghatatlanul, és csudákat megszámlálhatatlanul.
11 Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.
Ímé, elvonul mellettem, de nem látom, átmegy előttem, de nem veszem észre.
12 Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?
Ímé, ha elragad valamit, ki akadályozza meg; ki mondhatja néki: Mit cselekszel?
13 God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.
Ha az Isten el nem fordítja az ő haragját, alatta meghajolnak Ráháb czinkosai is.
14 Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?
Hogyan felelhetnék hát én meg ő néki, és lelhetnék vele szemben szavakat?
15 Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.
A ki, ha szinte igazam volna, sem felelhetnék néki; kegyelemért könyörögnék ítélő birámhoz.
16 Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.
Ha segítségül hívnám és felelne is nékem, még sem hinném, hogy szavamat fülébe vevé;
17 Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.
A ki forgószélben rohan meg engem, és ok nélkül megsokasítja sebeimet.
18 Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.
Nem hagyna még lélekzetet se vennem, hanem keserűséggel lakatna jól.
19 Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?
Ha erőre kerülne a dolog? Ímé, ő igen erős; és ha ítéletre? Ki tűzne ki én nékem napot?
20 Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.
Ha igaznak mondanám magamat, a szájam kárhoztatna engem; ha ártatlannak: bűnössé tenne engemet.
21 Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.
Ártatlan vagyok, nem törődöm lelkemmel, útálom az életemet.
22 Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.
Mindegy ez! Azért azt mondom: elveszít ő ártatlant és gonoszt!
23 Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.
Ha ostorával hirtelen megöl, neveti a bűntelenek megpróbáltatását.
24 De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?
A föld a gonosz kezébe adatik, a ki az ő biráinak arczát elfedezi. Nem így van? Kicsoda hát ő?
25 En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.
Napjaim gyorsabbak valának a kengyelfutónál: elfutának, nem láttak semmi jót.
26 Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.
Ellebbentek, mint a gyorsan járó hajók, miként zsákmányára csap a keselyű.
27 Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;
Ha azt mondom: Nosza elfelejtem panaszomat, felhagyok haragoskodásommal és vidám leszek:
28 Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.
Megborzadok az én mindenféle fájdalmamtól; tudom, hogy nem találsz bűntelennek engem.
29 Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?
Rossz ember vagyok én! Minek fáraszszam hát magamat hiába?
30 Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;
Ha hóvízzel mosakodom is meg, ha szappannal mosom is meg kezeimet:
31 Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.
Akkor is a posványba mártanál engem és az én ruháim is útálnának engem.
32 Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.
Mert nem ember ő, mint én, hogy néki megfelelhetnék, és együtt pörbe állanánk.
33 Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.
Nincs is közöttünk igazlátó, a ki kezét közbe vethesse kettőnk között!
34 Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;
Venné csak el rólam az ő veszszejét, és az ő rettentésével ne rettegtetne engem:
35 Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.
Akkor szólanék és nem félnék tőle: mert nem így vagyok én magammal!
