Job 9
1 Maar Job antwoordde en zeide:
| ויען איוב ויאמר |
2 Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?
| אמנם ידעתי כי-כן ומה-יצדק אנוש עם-אל |
3 Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.
| אם-יחפץ לריב עמו-- לא-יעננו אחת מני-אלף |
4 Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?
| חכם לבב ואמיץ כח-- מי-הקשה אליו וישלם |
5 Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;
| המעתיק הרים ולא ידעו-- אשר הפכם באפו |
6 Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;
| המרגיז ארץ ממקומה ועמודיה יתפלצון |
7 Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;
| האמר לחרס ולא יזרח ובעד כוכבים יחתם |
8 Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;
| נטה שמים לבדו ודורך על-במתי ים |
9 Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;
| עשה-עש כסיל וכימה וחדרי תמן |
10 Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.
| עשה גדלות עד-אין חקר ונפלאות עד-אין מספר |
11 Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.
| הן יעבר עלי ולא אראה ויחלף ולא-אבין לו |
12 Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?
| הן יחתף מי ישיבנו מי-יאמר אליו מה-תעשה |
13 God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.
| אלוה לא-ישיב אפו תחתו שחחו עזרי רהב |
14 Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?
| אף כי-אנכי אעננו אבחרה דברי עמו |
15 Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.
| אשר אם-צדקתי לא אענה למשפטי אתחנן |
16 Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.
| אם-קראתי ויענני-- לא-אאמין כי-יאזין קולי |
17 Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.
| אשר-בשערה ישופני והרבה פצעי חנם |
18 Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.
| לא-יתנני השב רוחי כי ישבעני ממררים |
19 Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?
| אם-לכח אמיץ הנה ואם-למשפט מי יועידני |
20 Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.
| אם-אצדק פי ירשיעני תם-אני ויעקשני |
21 Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.
| תם-אני לא-אדע נפשי אמאס חיי |
22 Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.
| אחת היא על-כן אמרתי--תם ורשע הוא מכלה |
23 Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.
| אם-שוט ימית פתאם-- למסת נקים ילעג |
24 De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?
| ארץ נתנה ביד-רשע-- פני-שפטיה יכסה אם-לא אפוא מי-הוא |
25 En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.
| וימי קלו מני-רץ ברחו לא-ראו טובה |
26 Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.
| חלפו עם-אניות אבה כנשר יטוש עלי-אכל |
27 Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;
| אם-אמרי אשכחה שיחי אעזבה פני ואבליגה |
28 Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.
| יגרתי כל-עצבתי ידעתי כי-לא תנקני |
29 Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?
| אנכי ארשע למה-זה הבל איגע |
30 Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;
| אם-התרחצתי במו- (במי-) שלג והזכותי בבר כפי |
31 Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.
| אז בשחת תטבלני ותעבוני שלמותי |
32 Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.
| כי-לא-איש כמוני אעננו נבוא יחדו במשפט |
33 Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.
| לא יש-בינינו מוכיח-- ישת ידו על-שנינו |
34 Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;
| יסר מעלי שבטו ואמתו אל-תבעתני |
35 Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.
| אדברה ולא איראנו כי לא-כן אנכי עמדי |
