Job 9
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Hiob antwortete und sprach:
2 Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?
Ja wohl, ich weiß, daß es so ist, - wie könnte der Mensch je Recht behalten gegen Gott!
3 Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.
Wenn er geruhte, mit ihm zu streiten, - nicht auf eins von Tausend könnt' er ihm erwidern!
4 Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?
Der weisen Sinnes und von gewaltiger Kraft ist - wer hat ihm je getrotzt und blieb unversehrt?
5 Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;
Er, der unvermerkt Berge versetzt, indem er sie umstürzt in seinem Grimm;
6 Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;
der die Erde aufbeben macht von ihrer Stätte, daß ihre Säulen ins Wanken geraten,
7 Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;
der der Sonne verbietet, aufzustrahlen, und die Sterne unter Siegel legt;
8 Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;
der den Himmel ausspannt allein und einher schreitet auf den Höhen des Meers,
9 Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;
der den Bären schuf, den Orion und die Pleiaden und die Kammern des Südens;
10 Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.
der große Dinge thut, die unerforschlich, und Wunder, die nicht aufzuzählen sind.
11 Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.
Fürwahr, er zieht an mir vorüber, aber ich sehe ihn nicht; er schwebt dahin, aber ich gewahre ihn nicht.
12 Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?
Rafft er hinweg, wer will ihm wehren? Wer darf zu ihm sprechen: “Was thust du da?”
13 God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.
Gott wehrt nicht seinem Zorn - krümmten sich doch Rahabs Helfer unter ihm! -
14 Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?
geschweige, daß ich ihm erwidern dürfte, ihm gegenüber meine Worte wählen könnte,
15 Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.
der ich, auch wenn ich Recht habe, keine Antwort bekomme, zu meinem Widerpart um Gnade flehen muß.
16 Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.
Wenn ich ihn riefe und er gäbe mir Antwort, so würde ich's doch nicht glauben, daß er mich anhören werde.
17 Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.
Vielmehr, im Sturmwind würde er mich anschnauben und meine Wunden ohne Ursach' mehren,
18 Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.
würde mich nimmer aufatmen lassen, sondern mich sättigen mit bitterem Weh.
19 Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?
Gilt's Kraft des Starken, so ist er da, aber gilt's den Rechtsweg - “wer darf mich vorfordern?”
20 Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.
Wär' ich im Recht - mein Mund würde mich verdammen, wäre ich unschuldig - er würde mich zum Betrüger machen!
21 Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.
Unschuldig bin ich - was kümmert mich mein Leben! ich verachte mein Dasein!
22 Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.
Eins ist es, drum spreche ich's aus: er bringt den Frommen wie den Frevler um!
23 Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.
Wenn die Geißel jählings tötet, so lacht er über die Verzweiflung Unschuldiger.
24 De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?
Die Erde ist in der Frevler Hand gegeben, die Augen ihrer Richter hält er zu: wenn er nicht - wer denn sonst?
25 En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.
und meine Tage eilten schneller dahin, als ein Läufer, entflohen, ohne Glück geschaut zu haben,
26 Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.
fuhren dahin wie Binsenkähne, wie ein Adler, der auf Beute stößt.
27 Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;
Wenn ich denke: Ich will meinen Jammer vergessen, will meinen Unmut lassen und heiter blicken,
28 Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.
so schaudre ich vor allen meinen Schmerzen: ich weiß, daß du mich nicht lossprechen wirst.
29 Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?
Ich, ich soll schuldig sein, wozu mich da noch vergeblich abmühen?
30 Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;
Wenn ich mich auch mit Schnee wüsche und meine Hände mit Lauge reinigte,
31 Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.
so würdest du mich in den Pfuhl eintauchen, daß meine Kleider vor mir Abscheu hätten.
32 Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.
Denn er ist nicht ein Mensch wie ich, daß ich ihm Antwort geben, daß wir miteinander vor Gericht treten könnten.
33 Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.
Kein Schiedsmann ist zwischen uns, der auf uns beide seine Hand legen könnte.
34 Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;
Er nehme seinen Stock von mir hinweg und lasse seinen Schrecken mich nicht ängstigen,
35 Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.
so will ich reden, ohne ihn zu fürchten, denn so steht es mit meinem Innern nicht!
