Job 9
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Job loh koep a doo tih,
2 Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?
A tueng te ka ming tangloeng dae hlanghing he Pathen taengah metlam a tang thai eh?
3 Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.
Amah te oelh ham ngaih cakhaw, anih te thawngkhat ah pakhat long pataeng a doo thai moenih.
4 Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?
A thinko cueih tih a thadueng khaw len rhapsat. A thuung dongah anih taengah unim aka mangkhak?
5 Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;
Tlang khaw haimo coeng tih a thintoek ah amih a maelh te khaw ming uh pawh.
6 Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;
Diklai he a hmuen lamloh tlai tih a tung khaw tuen coeng.
7 Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;
Khomik te a uen tih thoeng pawh, aisi khaw catui tloep a hnah.
8 Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;
Vaan ke amah bueng loh a cueh tih tuitunli kah hmuensang dongah a cawt.
9 Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;
Ning, buhol neh airhitbom khaw, tuithim tlungkawt khaw a saii neh.
10 Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.
Khenah tloel duela hno len a saii tih tae lek pawt hil ah khobaerhambae coeng.
11 Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.
Kai taeng long a pah mai akhaw ka hmu pawt tih, a tinghil akhaw anih te ka yakming moenih.
12 Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?
Paco cakhaw ulong anih a mael sak? Ulong long anih te, “Balae na saii,” a ti nah?
13 God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.
Pathen tah a thintoek mael pawt tih, Rahab aka bom rhoek khaw a hmui, a hmui ah ngam uh.
14 Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?
Te dongah anih aisat te kai loh ka doo thai vetih, a taengah ka ol ka coelh thai aya?
15 Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.
Ka tang cakhaw kai lai aka tloek taengah ka doo thai pawt tih rhennah ni ka bih.
16 Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.
Ka khue tih kai n'doo cakhaw ka ol a hnatun tila ka tangnah moenih.
17 Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.
Hlithae neh kai m'phop tih, lunglilungla la ka tloh ping.
18 Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.
Ka mueihla he mael hamla kai m'pae pawt dae, olkhaa ni kai n'kum sak.
19 Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?
Thadueng dongah khaw len rhapsat tih, laitloeknah dongah khaw unim kai aka tuentah he?
20 Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.
Ka ka neh ka tang akhaw ka boe hae ni, ka cuemthuek cakhaw ka kawn hae.
21 Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.
Ka cuemthuek dae ka hinglu khaw ka ming pawt tih ka hingnah khaw ka kohnue.
22 Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.
Te dongah pakhat la, “Cuemthuek neh halang khaw amah loh a khah,” a ti.
23 Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.
Rhuihet loh a duek sak buengrhuet vaengah, ommongsitoe kah noemcainah te a tamdaeng.
24 De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?
Diklai he halang kut ah a paek tih, a laitloek kah maelhmai te a khuk. Te pawt koinih amah te unim?
25 En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.
Ka khohnin khaw aka yong lakah bawn tih, a yong dongah a then khaw hmuh uh pawh.
26 Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.
Sangpho canghlong bangla tinghil tih, atha bangla caak dongah cu.
27 Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;
“Kai he ka kohuetnah ka hnilh pawn eh, ka maelhmai ka hlam saeh lamtah ka ngaidip saeh,” ka ti akhaw,
28 Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.
Ka nganboh he boeih ka rhih tih, kai nan hmil mahpawh tila ka ming.
29 Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?
Kai ka boe coeng dae balae tih, a honghi nen he ka kohnue eh?
30 Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;
Vuelsong tui dongah ka hluk vetih, ka kut he lunghuem neh ka cil cakhaw,
31 Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.
vaam khuila kai nan nuem hae vetih, ka himbai neh kamah khaw n'tuei uh ni.
32 Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.
Hlang he kamah bangla a om pawt dongah, anih te ka doo koinih laitloeknah la rhenten m'pawk uh ni.
33 Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.
Mamih laklo ah oltloek tih, mamih rhoi soah a kut aka tloeng om pawh.
34 Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;
A cungkui te kai taeng lamloh a khoe mai vetih, a mueirhih loh kai n'let sak pawt mako.
35 Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.
Ka thui neh anih ka rhih pawt dae, kai he kamah taengah te tlam te ka om moenih.
