< Job 8 >
1 Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:
Entonces Bildad el Suhita habló y dijo:
2 Hoe lang zult gij deze dingen spreken, en de redenen uws monds een geweldige wind zijn?
“¿Cuánto tiempo más seguirás hablando así? Las palabras que salen de tu boca son un montón de aire caliente!
3 Zou dan God het recht verkeren, en zou de Almachtige de gerechtigheid verkeren?
¿Pervierte Dios la justicia? ¿Acaso el Todopoderoso pervierte lo que es justo?
4 Indien uw kinderen gezondigd hebben tegen Hem, Hij heeft hen ook in de hand hunner overtreding geworpen.
Tus hijos debieron pecar contra él, y por eso merecieron el castigo que les infligió.
5 Maar indien gij naar God vroeg zoekt, en tot den Almachtige om genade bidt;
Pero si oras a Dios y le pides ayuda,
6 Zo gij zuiver en recht zijt, gewisselijk zal Hij nu opwaken, om uwentwil, en Hij zal de woning uwer gerechtigheid volmaken.
si llevas una vida limpia y haces lo que es justo, entonces él actuará para enderezar las cosas en su hogar.
7 Uw beginsel zal wel gering zijn; maar uw laatste zal zeer vermeerderd worden.
Aunque comiencen con casi nada, ¡terminarán con mucho!
8 Want vraag toch naar het vorige geslacht, en bereid u tot de onderzoeking hunner vaderen.
“¿Por qué no preguntan lo que descubrieron las generaciones anteriores, y examinan lo que descubrieron nuestros antepasados? ¡Nosotros nacimos ayer y no sabemos nada!
9 Want wij zijn van gisteren en weten niet; dewijl onze dagen op de aarde een schaduw zijn.
Nuestros días en la tierra se desvanecen tan rápido como una sombra que pasa.
10 Zullen die u niet leren, tot u spreken, en uit hun hart redenen voortbrengen?
¿Acaso no te enseñan y te explican lo que saben?
11 Verheft zich de bieze zonder slijk? Groeit het rietgras zonder water?
¿Puede crecer el papiro donde no hay pantano? ¿Pueden crecer los juncos sin agua?
12 Als het nog in zijn groenigheid is, hoewel het niet afgesneden wordt, nochtans verdort het voor alle gras.
Incluso sin ser cortados, mientras aún florecen, se marchitan más rápido que la hierba.
13 Alzo zijn de paden van allen, die God vergeten; en de verwachting des huichelaars zal vergaan.
Esto es lo que le sucede a todo el que se olvida de Dios. Las esperanzas de los que viven sin Dios se reducen a nada.
14 Van denwelke zijn hoop walgen zal; en zijn vertrouwen zal zijn een huis der spinnekop.
Su confianza es como si se aferraran a una endeble tela de araña.
15 Hij zal op zijn huis leunen, maar het zal niet bestaan; hij zal zich daaraan vasthouden, maar het zal niet staande blijven.
Buscan la seguridad en su casa, pero ésta no les proporciona ningún apoyo. Intentan aferrarse a ella, pero es fugaz.
16 Hij is sappig voor de zon, en zijn scheuten gaan over zijn hof uit.
Los que viven sin Dios son como una planta exuberante que crece al sol y extiende sus brotes por todo el jardín.
17 Zijn wortelen worden bij de springader ingevlochten; hij ziet een stenige plaats.
Enreda sus raíces entre las piedras y se aferra a la roca.
18 Maar als God hem verslindt uit zijn plaats, zo zal zij hem loochenen, zeggende: Ik heb u niet gezien.
Pero cuando es cortada, el lugar donde estaba la repudia, diciendo: ‘Nunca te vi’.
19 Zie, dat is de vreugde zijns wegs; en uit het stof zullen anderen voortspruiten.
Entonces su vida se acaba, y otra plata brota de la tierra para ocupar su lugar.
20 Zie, God zal den oprechte niet verwerpen; Hij vat ook de boosdoeners niet bij de hand;
“Mira, Dios no rechaza a quien es inocente, ni apoya a quien es culpable.
21 Totdat Hij uw mond met gelach vervulle, en uw lippen met gejuich.
Él puede hacer que vuelvas a reír de felicidad y a gritar de alegría.
22 Uw haters zullen met schaamte bekleed worden; en de tent der goddelozen zal niet meer zijn.
Los que te odian serán avergonzados, y el lugar donde viven los malvados será destruido”.