Job 6
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Toda Job je odgovoril in rekel:
2 Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!
»Oh, da bi bila moja žalost temeljito stehtana in moja katastrofa skupaj položena na tehtnico!
3 Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.
Kajti sedaj bi bila ta težja kakor morski pesek. Zato so moje besede požrte.
4 Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.
Kajti puščice Vsemogočnega so znotraj mene, njihov strup vpija mojega duha. Strahote od Boga se postrojujejo zoper mene.
5 Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?
Mar divji osel riga, kadar jé travo? Mar muka vol nad svojo krmo?
6 Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?
Mar se lahko to, kar je neokusno, jé brez soli? Ali je sploh kaj okusa v jajčnem beljaku?
7 Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.
Stvari, ki se jih moja duša ni hotela dotikati, so kakor moja hrana žalosti.
8 Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;
Oh, da bi lahko imel svojo zahtevo in da bi mi Bog zagotovil stvar, po kateri hrepenim!
9 En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!
Celo da bi to ugajalo Bogu, da me uniči, da bi popustil svojo roko in me odrezal!
10 Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.
Potem bi vendar imel tolažbo; da, otrdil bi se v bridkosti. Naj mi ne prizanese, kajti nisem prikrival besed Svetega.
11 Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?
Kaj je moja moč, da bi upal? Kaj je moj konec, da bi podaljšal svoje življenje?
12 Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?
Mar je moja moč moč kamnov? Ali je moje meso iz brona?
13 Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?
Mar ni moja pomoč v meni? In ali je modrost popolnoma pregnana od mene?
14 Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.
Tistemu, ki peša, naj bi bilo izkazano usmiljenje od njegovega prijatelja, toda on zapušča strah Vsemogočnega.
15 Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;
Moji bratje so varljivo postopali kakor potok in kakor tok potokov so prešli,
16 Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.
ki so potemneli zaradi razloga ledu in na katerih je skrit sneg.
17 Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.
Kadar se ogrejejo, izginejo. Ko je vroče, so použiti iz svojega kraja.
18 De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.
Steze njihove poti so obrnjene stran; gredo v nič in izginejo.
19 De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.
Krdela iz Temá so gledala, skupine iz Sabe so čakale nanje.
20 Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.
Zbegani so bili, ker so upali. Prišli so tja in bili osramočeni.
21 Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.
Kajti sedaj ste nič, vidite moje zavračanje in ste prestrašeni.
22 Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?
Mar sem rekel: ›Prinesite k meni?‹ ali ›Dajte mi nagrado iz svojega imetja?‹
23 Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?
ali: ›Osvobodite me pred sovražnikovo roko?‹ ali ›Odkupite med pred roko mogočnega?‹
24 Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.
Účite me in držal bom svoj jezik in dajte mi razumeti, kje sem se motil.
25 O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?
Kako prepričljive so prave besede! Toda kaj vaše razpravljanje ošteva?
26 Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?
Mar si domišljate, da grajate besede in govore tistega, ki je obupan, ki so kakor veter?
27 Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.
Da, vi nadvladate osirotelega in kopljete jamo za svojega prijatelja.
28 Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.
Zdaj torej bodite zadovoljni. Poglejte name, kajti to vam je očitno, če lažem.
29 Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.
Vrnite se, prosim vas, naj to ne bo krivičnost. Da, ponovno se vrnite, moja pravičnost je v tem.
30 Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?
Mar je na mojem jeziku krivičnost? Ne more moj okus razločevati sprevrženih stvari?
