Job 6
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Felelt Jób és mondta:
2 Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!
Vajha mérve mérnék bosszúságomat a gyötrelmemet mérlegre vetnék egyaránt!
3 Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.
Mert most tengerek fövenyénél nehezebb, azért megzavarodtak szavaim.
4 Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.
Mert a Mindenható nyilai vannak bennem, a melyeknek mérgét lelkem issza; Isten ijedelmei sorakoznak ellenem.
5 Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?
Ordít-e a vadszamár a pázsiton, avagy bőg-e az ökör abraka mellett?
6 Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?
Ehető-e a mi ízetlen, só nélkül, avagy van-e íz a tojás fehérjében?
7 Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.
Vonakodott hozzá nyúlni a lelkem; azok az én kórságos ételem.
8 Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;
Bárcsak beteljesednék kérésem s reményemet megadná Isten;
9 En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!
s tetszenék Istennek, hogy összezúzzon engem, megoldaná kezét, hogy véget vessen nekem!
10 Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.
Akkor volna még vigasztalásom – fölszökném kíméletlen fájdalomban – hogy nem tagadtam meg a Szentnek szavait.
11 Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?
Mi az erőm, hogy várakozzam, s mi a végem, hogy türtessem magam?
12 Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?
Avagy kövek ereje-e az én erőm, vagy ércz az én húsom?
13 Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?
Hiszen segítségem nincs bennem, és üdvösségem elutasíttatott tőlem.
14 Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.
Az elcsüggedőt barátjától szeretet illeti, ha el is hagyja a Mindenható félelmét!
15 Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;
Testvéreim hűtelenek lettek mint a patak, mint a hogy medrükben a patakok eltűnnek.
16 Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.
A melyek sötétlenek a jégtől, bennök rejtőzik el a hó;
17 Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.
mikor hőség éri, megsemmisülnek, midőn meleg van, elenyésznek helyükből.
18 De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.
Kanyarodnak útjuk ösvényei, elhúzódnak a pusztaságban és elvesznek.
19 De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.
Ide tekintettek Téma karavánjai, Sába vándorcsapatai reménykedtek bennük;
20 Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.
megszégyenültek, hogy bíztak, elérkeztek odáig és elpirultak.
21 Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.
Mert most az övéi vagytok, láttok rettegést és féltek.
22 Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?
Hát mondtam-e: adjatok nékem, és vagyontokból vesztegetést ajáljatok értem,
23 Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?
és szabadítsatok ki szorongatónak kezéből s zsarnokok kezétől váltsatok meg engem?
24 Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.
Tanítsatok engem s én elhallgatok, és ha mit tévedtem, értessétek meg velem.
25 O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?
Mi hathatósak az egyenes beszédek, de miképp fedne feddés, minő a tietek?
26 Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?
Szókat tekintetek-e feddésnek és szélnek az elcsüggedettnek beszédeit?
27 Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.
Még árvának is nekiestek és áskálódtok barátotok ellen.
28 Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.
Most hát egyezzetek bele, forduljatok felém, arczotokba vajon hazudom-e?
29 Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.
Térjetek meg, kérlek, ne essék jogtalanság, igen, térjetek meg, folyton áll ebben az igazam!
30 Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?
Van-e nyelvemen jogtalanság, avagy ínyem nem érezné-e a gyötrelmeket?
