Job 41
1 Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
Zmoreš s kavljem izvleči leviatána? Ali njegov jezik z vrvico, ki jo spuščaš dol?
2 Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
Ali lahko zatakneš kavelj v njegov nos? Ali njegovo čeljust prebodeš z [ribiško] ostjo.
3 Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
Mar ti bo delal mnoge ponižne prošnje? Ti bo govoril nežne besede?
4 Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
Bo sklenil zavezo s teboj? Ga boš vzel za služabnika na veke?
5 Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
Se boš igral z njim kakor s ptico? Ali ga hočeš zvezati za svoje dekle?
6 Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
Ali bodo družabniki iz njega naredili gostijo? Ga bodo razdelili med trgovce?
7 Zult gij zijn huis met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
Lahko njegovo kožo napolniš z bodečimi žicami? Ali njegovo glavo z ribjimi sulicami?
8 Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
Svojo roko položi nanj, spomni se bitke, ne stori tega ponovno.
9 Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
Glej, njegovo upanje je zaman. Ali ne bo nekdo vržen dol, celo ko ga zagleda?
10 Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
Nihče ni tako pogumen, da bi si ga drznil razvneti. Kdo je potem zmožen stati pred menoj?
11 Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
Kdo mi je preprečil, da bi mu poplačal? Karkoli je pod celotnim nebom, je moje.
12 Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
Ne bom prikril njegovih delov, niti njegove moči, niti njegovega lepega razmerja.
13 Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
Kdo lahko odkrije obraz njegove obleke? Ali kdo lahko pride k njemu, s svojo dvojno uzdo?
14 Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
Kdo lahko odpre vrata njegovega obraza? Njegovi zobje na vsaki strani so strašni.
15 Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
Njegove luske so njegov ponos, skupaj spete kakor z ozkim pečatom.
16 Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
Ena je blizu druge, da zrak ne more priti mednju.
17 Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
Združene so druga z drugo, držijo se skupaj, da ne morejo biti ločene.
18 Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
Ob njegovem kihanju sije svetloba in njegove oči so podobne jutranjim vekam.
19 Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
Iz njegovih ust izhajajo plameni in iskre se sipljejo ven.
20 Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel.
Iz njegovih nosnic gre dim kakor iz vrelega lonca ali kotla.
21 Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
Njegov dih prižge ogorke in plamen izhaja iz njegovih ust.
22 In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
V njegovem vratu ostaja moč in bridkost je pred njim spremenjena v radost.
23 De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
Luskine njegovega mesa so združene skupaj. V sebi so trdne, ne morejo se omajati.
24 Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
Njegovo srce je čvrsto kakor kamen. Da, tako trdo kakor košček spodnjega mlinskega kamna.
25 Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
Ko se vzdiguje, so mogočni prestrašeni. Zaradi zlomov se očiščujejo.
26 Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
Meč tistega, ki seže proti njemu, ne more obstati, niti sulica, niti puščica, niti brezrokavna verižna srajca.
27 Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
Železo ceni kakor slamo in bron kakor trohnel les.
28 De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
Puščica ga ne more spraviti v beg. Kamni iz prače so mu spremenjeni v strnišče.
29 De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
Puščice so štete kakor strnišče. Smeji se ob tresenju sulice.
30 Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
Ostro kamenje je pod njim. Po blatu razširja ostre koničaste stvari.
31 Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
Globinam napravlja, da vrejo kakor lonec. Morje dela podobno loncu mazila.
32 Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
On dela stezo, da sije za njim. Nekdo bi mislil, da bo globina osivela.
33 Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
Na zemlji ni njemu podobnega, ki je narejen brez strahu.
34 Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
Gleda vse visoke stvari. Kralj je nad vsemi ponosnimi otroki.«
