Job 41

1 Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Zult gij zijn huis met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.