Job 41
1 Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
E taea ranei a Rewiatana te kukume mai e koe ki te matau? te pehi ranei i tona arero ki te aho?
2 Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
E whakanohoia ranei e koe he aho ki tona ihu? E pokaia ranei e koe tona kauae ki te matau?
3 Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
E maha ranei ana inoi ki a koe? E korero ngawari ranei ia ki a koe?
4 Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
E whakarite kawenata ranei ia ki a koe? e riro ai ia i a koe hei pononga oti tonu mai?
5 Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
Ka rite ranei ia ki te manu hei mea takaro mau? E herea ranei ia e koe hei mea ma au kotiro?
6 Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
E waiho ranei ia hei taonga hokohoko ma nga ropu tangata hi ika? E wehewehea atu ranei ma nga kaihokohoko?
7 Zult gij zijn huis met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
E kapi ranei tona kiri i o tao? tona pane i nga wero ika?
8 Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
Kia pa tou ringa ki a ia; maharatia te whawhai, a kei pena a mua.
9 Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
Nana, he hori kau te manako ki a ia: e kore ranei tetahi e hinga noa ki te kite kau atu i a ia?
10 Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
Kahore he tangata e maia rawa hei whakaoho i a ia: na ko wai e tu ki toku aroaro?
11 Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
Ko wai te tangata nana te mea kua takoto wawe ki ahau, e whakautu ai ahau ki a ia? Ahakoa he aha te mea i raro i nga rangi, puta noa, naku katoa.
12 Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
E kore e huna e ahau te korero mo ona wahi, mo tona kaha, mo te ataahua hoki o tona hanganga.
13 Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
Ma wai e tihore a waho o tona kakahu? Ko wai e tae ki tana paraire rererua?
14 Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
Ma wai e whakatuwhera nga tatau o tona mata? He wehi kei ona niho a taka noa.
15 Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
Ko tana e whakamanamana ai ko ona unahi pakari; tutaki rawa pera i te hiri piri tonu.
16 Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
Na, i te tata tonu o tetahi ki tetahi, e kore te hau e puta i waenga.
17 Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
Piri tonu ratou ki a ratou ano; mau tonu, e kore ano e taea te wehe.
18 Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
Ka tihe ia, ka kowha mai te marama; a ko te rite i ona kanohi kei nga kamo o te ata.
19 Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
E puta ana mai i tona mangai he rama mura, mokowhiti ana nga koraahi.
20 Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel.
Puta ana te paowa i ona pongaponga, me te mea no te kohua e koropupu ana, no te otaota e kaia ana.
21 Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
Ngiha ana nga waro i tona ha, rere atu ana te mura i tona mangai.
22 In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
Kei tona kaki te kaha e noho ana, e tuapa ana te pawera i tona aroaro.
23 De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
Ko ona kikokiko tawerewere piri tonu: maro tonu ki runga ki a ia; e kore e taea te whakakorikori.
24 Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
Pakari tonu tona ngakau ano he kamaka; ae ra, maro tonu ano ko to raro kohatu huri.
25 Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
Ka whakarewa ia i a ia ki runga, ka wehi nga tangata nunui: na te pororaru ka porangi noa iho ratou.
26 Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
Ki te whai tetahi i a ia ki te hoari, e kore e taea; ahakoa e te tao, e te pere, e te koikoi ranei.
27 Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
Ki tona whakaaro he kakau witi te rino, he rakau popopopo te parahi.
28 De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
E kore ia e tahuti i te pere: ki a ia ka meinga noatia nga kohatu o te kotaha hei papapa.
29 De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
Kiia ake e ia nga patu hei papapa: e kataina ana e ia te huhu o te tao.
30 Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
Ko raro ona e rite ana ki te kohatu koikoi: e wharikitia ana e ia a runga o te paru ano he patunga witi.
31 Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
E meinga ana e ia te rire kia koropupu ano he kohua, me te moana kia rite ki te hinu.
32 Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
E hangaia ana e ia he huarahi kia marama i muri i a ia; tera e maharatia he hina te moana.
33 Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
I te whenua nei kahore he mea hei rite mona, he mea i hanga nei kahore ona wehi.
34 Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
E titiro ana ia ki nga mea tiketike katoa: he kingi ia mo nga tama katoa a te whakapehapeha.
