Job 41
1 Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
Kihúzod-e a leviátánt horoggal, s kötéllel lenyomod-e nyelvét?
2 Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
Teszel-e kákagúzst orrába és kampóval átlyukaszthatod-e állkapcsát?
3 Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
Fog-e könyörögni neked, avagy szelíden beszél-e hozzád?
4 Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
Köt-e veled szövetséget, veheted-e örökre szolgául?
5 Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
Játszhatsz-e vele mint madárral, s megkötöd-e leányzóid számára?
6 Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
Alkudnak-e rajta kalmártársak, szétosztják-e kereskedők közt?
7 Zult gij zijn huis met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
Megrakod-e tüskékkel a bőrét és halászszigonnyal fejét?
8 Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
Vesd rá kezedet, gondolj harczra – nem teheted többé.
9 Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
Lám, az ember várakozása megcsalatkozott, hisz már láttára is leterül.
10 Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
Nincs vakmerő, ki felingerelné: ki az tehát, ki én elémbe áll?
11 Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
Ki előzött meg valamivel, hogy fizessek? Mi az egész ég alatt van, enyém az.
12 Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
Nem hallgathatom el tagjait, sem hatalmának mivoltát, sem testalkatának kellemét.
13 Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
Ki takarta fel ruhájának felszínét, páros fogsora közé ki hatol be?
14 Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
Arczának ajtait ki nyitotta fel, fogai körül rettenet!
15 Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
Büszkeség pajzsainak csatornái, szoros pecséttel lezárva;
16 Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
egyik éri a másikat, s levegő sem jut közéjök;
17 Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
egyik tapad a másikhoz, összefogódznak s nem válnak szét.
18 Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
Tüsszentése fényt sugároztat és szemei olyanok mint a hajnal szempillái.
19 Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
Szájából fáklyák csapnak ki, tüzes sziporkák szökkennek el.
20 Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel.
Orrlyukaiból füst megy ki, mint forró üstből kákatörzsön.
21 Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
Lehelete parazsat lobbant föl, és láng megy ki szájából.
22 In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
Nyakán erő tanyázik, előtte szökik a csüggedés.
23 De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
Húsának lafantyúi feszesek, szilárdak rajta, nem fityegnek.
24 Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
Szíve szilárd mint a kő és szilárd mint az alsó malomkő.
25 Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
Emelkedésétől hatalmasak félnek, megtöretésétől megzavarodnak.
26 Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
Ha ki karddal éri, ez nem áll meg benne, sem dárda, kopja s nyílvas.
27 Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
Szalmának tekinti a vasat, korhadt fának az érczet;
28 De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
meg nem szalasztja az íjj fia, tarlóvá változnak át rajta parittyakövek.
29 De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
Tarlónak tekinti a buzogányt, s nevet a lándzsának süvítésén.
30 Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
Alul rajta kiélezett cserepek, cséplőszánt terít az iszapra.
31 Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
Felforralja, mint a fazekat, a mélységet, olyanná teszi a tengert, mint keverő üstöt.
32 Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
Mögötte világít egy ösvény, őszhajnak lehet gondolni az árt.
33 Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
Nincs földön párja neki, mely alkotva van rettenthetetlennek.
34 Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
Minden magast lenéz, király ő mind a büszke vadak fölött.
