Job 41
1 Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
Voitko onkia koukulla Leviatanin ja siimaan kietoa sen kielen?
2 Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
Voitko kiinnittää kaislaköyden sen kuonoon ja väkäraudalla lävistää siltä posken?
3 Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
Rukoileeko se sinua paljon, tahi puhutteleeko se sinua lempeästi?
4 Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
Tekeekö se liiton sinun kanssasi, että saisit sen olemaan orjanasi ainaisesti?
5 Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
Voitko leikkiä sillä niinkuin lintusella tahi sitoa sen tyttöjesi pidellä?
6 Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
Hierovatko pyyntikunnat siitä kauppaa, jakavatko sen kauppamiesten kesken?
7 Zult gij zijn huis met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
Voitko iskeä sen nahan täyteen ahinkaita ja sen pään kala-ahraimia?
8 Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
Laskehan vain kätesi sen päälle, niin muistat sen ottelun; et sitä toiste yritä!
9 Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
Katso, siinä toivo pettää; jo sen näkemisestä sortuu maahan."
10 Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
"Ei ole niin rohkeata, joka sitä ärsyttäisi. Kuka sitten kestäisi minun edessäni?
11 Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
Kuka on minulle ensin antanut jotakin, joka minun olisi korvattava? Mitä kaiken taivaan alla on, se on minun.
12 Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
En saata olla puhumatta sen jäsenistä, en sen voimasta ja sorjasta rakenteesta.
13 Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
Kuka voi riisua siltä päällysvaatteen, kuka tunkeutua sen kaksinkertaisten purimien väliin?
14 Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
Kuka on avannut sen kasvojen kaksoisoven? Sen hammasten ympärillä on kauhu.
15 Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
Sen ylpeytenä ovat uurteiset selkäkilvet, kiinnitetyt lujalla sinetillä.
16 Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
Ne käyvät tarkoin toinen toiseensa, niin ettei ilma välitse pääse.
17 Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
Ne ovat toisiinsa liitetyt, pysyvät kiinni erkanematta.
18 Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
Sen aivastus on kuin valon välähdys, sen silmät ovat kuin aamuruskon silmäripset.
19 Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
Sen kidasta lähtee tulisoihtuja, sinkoilee säkeniä.
20 Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel.
Sen sieramista käy savu niinkuin kihisevästä kattilasta ja kaislatulesta.
21 Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
Sen puhallus polttaa kuin tuliset hiilet, ja sen suusta lähtee liekki.
22 In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
Sen kaulassa asuu voima, ja sen edellä hyppii kauhistus.
23 De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
Sen pahkuraiset lihat ovat kiinteät, ovat kuin valetut, järkkymättömät.
24 Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
Sen sydän on valettu kovaksi kuin kivi, kovaksi valettu kuin alempi jauhinkivi.
25 Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
Kun se nousee, peljästyvät sankarit, kauhusta he tyrmistyvät.
26 Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
Jos sen kimppuun käydään miekoin, ei miekka kestä, ei keihäs, ei heittoase eikä panssari.
27 Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
Sille on rauta kuin oljenkorsi, vaski kuin lahopuu.
28 De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
Ei aja sitä pakoon nuoli, jousen poika, akanoiksi muuttuvat sille linkokivet.
29 De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
Kuin oljenkorsi on sille nuija, keihästen ryskeelle se nauraa.
30 Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
Sen vatsapuolessa on terävät piikit, se kyntää mutaa leveälti kuin puimaäes.
31 Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
Se panee syvyyden kiehumaan kuin padan, tekee meren voidekattilan kaltaiseksi.
32 Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
Sen jäljessä polku loistaa, syvyydellä on kuin hopeahapset.
33 Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
Ei ole maan päällä sen vertaista; se on luotu pelottomaksi.
34 Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
Se katsoo ylen kaikkea, mikä korkeata on; se on kaikkien ylväitten eläinten kuningas."
