Job 39

1 Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?

War miyaad taqaan markay ri'dibadeedda qarka joogta dhasho? Miyaadse arki kartaa markay deerooyinku dhalaan?

2 Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?

Miyaad tirin kartaa bilaha sidkoodu ku buuxsamo? Miyaadse taqaan wakhtiga ay dhalaan?

3 Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?

Intay arruntaan ayay ubadkooda dhalaan, Oo fooshoodana way iska saaraan.

4 Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.

Oo ubadkooda yaryaruna way kobcaan, oo waxay ku koraan berrin bannaan, Oo intay baxaan ayaanay mar dambe soo noqon.

5 Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

Bal yaa dameerdibadeedka xoreeyey? Yaase dameerdibadeedka xadhkihiisii ka furay?

6 Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

Kaas gurigiisa waxaan ka dhigay cidlada, Oo rugtiisuna waa dalka cusbada.

7 Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

Magaalada buuqeeda wuu quudhsadaa, Oo kexeeyaha qayladiisana ma maqlo.

8 Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.

Xidhiidhka buurahu waa daaqiisa, Oo wuxuu raadiyaa wax kasta oo cagaar ah.

9 Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

Dibidibadeedku miyuu raalli ku noqon doonaa inuu kuu adeego? Miyuuse qabaalka xeradaada ku ag hoyan doonaa?

10 Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

Dibidibadeedka miyaad xadhko ku xidhi kartaa si uu beerta u qodo? Miyuuse dooxooyinka kaa daba hagaajin?

11 Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?

Xooggiisa badan daraaddiis miyaad isugu hallaynaysaa? Hawshaadase ma isagaad u daynaysaa?

12 Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?

Ma waxaad isaga ugu kalsoon tahay inuu midhahaaga guriga keeno, Oo uu kuu soo urursho hadhuudhka goobkaaga wax lagu tumo?

13 Zijn van u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

Gorayada garabkeedu farxad buu la ruxmadaa, Laakiinse garbaheeda iyo baalasheedu ma wax bay u roon yihiin?

14 Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.

Waayo, iyadu ugaxdeeda waxay kaga tagtaa dhulka dushiisa, Oo ciidday ku diirisaa,

15 En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

Oo waxay illowdaa inay cagtu burburinayso, Iyo inuu dugaaggu ku tumanayo.

16 Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

Waxay ku adkaataa dhasheeda, sidii iyagoo aan kuweedii ahayn, Oo in kastoo ay waxtarla'aan u hawshooto haddana iyadu cabsi ma qabto,

17 Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

Maxaa yeelay, Ilaah baa iyada xigmad u diiday, Oo waxgarashona ma uu siin.

18 Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

Oo markay kor isu qaaddo inay carartona, Waxay quudhsataa faraska iyo kii fuushanba.

19 Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

War ma adigaa faraska xooggiisa siiyey? Surkiisase ma adigaa guudka ruxma huwiyey?

20 Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.

War ma adigaa ka dhigay inuu sida ayaxa u boodo? Haybadda bururufta sankiisu way cabsi badan tahay.

21 Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.

Dooxaduu qoobka ku garaacaa, oo xooggiisuu ku reyreeyaa, Oo intuu baxo ayuu ka hor tagaa ragga hubka sita.

22 Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.

Cabsida wuu ku qoslaa, oo ma uu baqo, Oo seeftana dib ugama noqdo.

23 Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

Korkiisa waxaa ka sanqadha gabooye, Iyo waran birbirqaya iyo hoto.

24 Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.

Isagu dhulkuu ku liqaa gariir iyo cadho, Oo buunka codkiisa hadduu maqlona ma istaago.

25 In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

Oo mar alla markii buunku dhawaaqo ayuu "Haw" yidhaahdaa, Oo meel fog ayuu dagaalka ka uriyaa, Wuxuuna maqlaa saraakiisha qayladooda onkodaysa iyo hugunka.

26 Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?

Haadka adagu ma xigmaddaaduu kor ugu duulaa? Garbihiisase xagga koonfureed ma u fidiyaa?

27 Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?

Baqalyaduse ma amarkaagay kor ugu duushaa? Oo ma saasay buulkeeda meelaha sarsare uga dhisataa?

28 Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats.

Waxay ku hoyataa qarka dheer korkiisa, oo hoygeeduna halkaasuu ku yaal, Xagga qarka dheer dhaladiisa, iyo meesha adag dusheeda.

29 Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af.

Oo iyadoo halkaas joogta ayay ugaadh ka fiirsataa, Oo indhaheeduna meel fog bay wax ka arkaan.

30 Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.

Dhasheeda yaryaru dhiig bay nuugaan, Oo iyana waxay joogtaa hadba meeshii raqu taal.