Job 39

1 Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?

Штий ту кынд ышь фак капреле сэлбатиче пуий? Везь ту пе чербоайче кынд фатэ?

2 Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?

Нумерь ту луниле ын каре сунт ынсэрчинате ши куношть ту время кынд наск?

3 Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?

Еле се плякэ, фатэ пуий ши скапэ юте де дурериле лор.

4 Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.

Пуий лор принд влагэ ши креск суб черул слобод; плякэ ши ну се май ынторк ла еле.

5 Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

Чине а лэсат слобод мэгарул сэлбатик, избэвинду-л де орьче легэтурэ?

6 Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

Й-ам дат ка локуинцэ пустиул ши пэмынтул сэрак ка локаш.

7 Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

Ел рыде де зарва четэцилор ши н-ауде стригэтеле стэпынулуй каре-л мынэ.

8 Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.

Стрэбате мунций ка сэ-шь гэсяскэ храна ши умблэ дупэ тот че есте верде.

9 Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

Вря биволул сэлбатик сэ фие ын служба та? Ши стэ ел ноаптя ла есля та?

10 Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

Ыл поць лега ту ку о фуние ка сэ трагэ о браздэ? Мерӂе ел дупэ тине ка сэ грэпезе булгэрий дин вэй?

11 Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?

Те ынкрезь ту ын ел пентру кэ путеря луй есте маре? Ши-й лашь ту грижа лукрэрилор тале?

12 Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?

Те лашь ту пе ел пентру кэратул роаделор тале, ка сэ ле стрынгэ ын ария та?

13 Zijn van u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

Арипа струцулуй бате ку веселие, де-ай зиче кэ есте арипа ши пенишул берзей.

14 Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.

Дар струцоайка ышь ынкрединцязэ пэмынтулуй оуэле ши ле ласэ сэ се ынкэлзяскэ ын нисип.

15 En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

Еа уйтэ кэ пичорул ле поате стриви, кэ о фярэ де кымп ле поате кэлка ын пичоаре.

16 Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

Есте аспрэ ку пуий сэй, де паркэ нич н-ар фи ай ей. Кэ с-а трудит деӂяба, ну-й пасэ ничдекум!

17 Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

Кэч Думнезеу ну й-а дат ынцелепчуне ши ну й-а фэкут парте де причепере.

18 Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

Кынд се скоалэ ши порнеште, рыде де кал ши де кэлэрецул луй.

19 Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

Ту дай путере калулуй ши-й ымбрачь гытул ку о коамэ че фылфые?

20 Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.

Ту-л фачь сэ сарэ ка лэкуста? Некезатул луй путерник рэспындеште гроаза.

21 Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.

Скурмэ пэмынтул ши, мындру де путеря луй, се арункэ асупра челор ынармаць;

22 Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.

ышь бате жок де фрикэ, ну се теме ши ну се дэ ынапой динаинтя сабией.

23 Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

Зэнгэнеште толба ку сэӂець пе ел, сулица ши ланчя стрэлуческ,

24 Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.

фербе де априндере, мэнынкэ пэмынтул, н-аре астымпэр кынд рэсунэ трымбица.

25 In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

Ла сунетул трымбицей паркэ зиче: ‘Ынаинте!’ Де департе мироасе бэтэлия, гласул ка де тунет ал кэпетениилор ши стригэтеле де луптэ.

26 Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?

Оаре прин причеперя та ышь я улиул зборул ши ышь ынтинде арипиле спре мязэзи?

27 Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?

Оаре дин порунка та се ыналцэ вултурул ши ышь ашазэ куйбул пе ынэлцимь?

28 Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats.

Ел локуеште ын стынчь, аколо ышь аре локуинца, пе вырфул зимцат ал стынчилор ши пе вырфул мунцилор.

29 Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af.

Де аколо дескоперэ ел прада ши ышь куфундэ привириле ын депэртаре дупэ еа.

30 Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.

Пуий луй ый бяу сынӂеле; ши аколо унде сунт хойтурь, аколо-й ши вултурул.”