Job 39
1 Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?
Ismered-e a kőszáli zergék ellésének idejét, a szarvasünőnek vajúdását megvigyázod-e;
2 Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?
számlálod-e a hónapokat, melyeket kitöltenek, s ismered-e ellésük idejét?
3 Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?
Legörnyednek, kölykeiket világra hozzák, fájdalmaikat elbocsátják.
4 Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.
Fiaik erőre kapnak, felnövekednek a szabadban, kimennek és nem térnek vissza.
5 Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?
Ki bocsátotta szabadon a vadszamarat, s az erdei szamár köteleit ki oldotta meg?
6 Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.
Amelynek a sivatagot tettem házává, és lakásává a sós földet;
7 Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.
nevet a városnak zaján, a hajtónak lármázását nem hallja;
8 Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.
a mit a hegyeken kifürkészett, az legelője, s minden zöld után kutat.
9 Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?
Akarna-e a reém téged szolgálni, avagy meghál-e jászolodnál?
10 Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?
Odakötöd-e a reémet istrángjával a barázdához, vagy boronálja-e a völgyeket to utánad?
11 Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?
Bízhatsz-e benne, mert nagy az ereje, s ráhagyhatod-e szerzeményedet?
12 Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?
Hiszel-e benne, hogy behordja vetésedet s begyűjti szérűdre?
13 Zijn van u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?
A strucznak szárnya vígan csattog, vajon tolla jámbor-e, meg tollazata?
14 Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.
Mert a földnek hagyja tojásait és a poron melegíti,
15 En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?
s felejti, hogy a láb eltiporja s a mező vadja széttapossa;
16 Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.
keménykedik fiókáival, mintha nem volnának övéi, hogy hiába a fáradalma, az nem a rettegése;
17 Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.
mert Isten elfeledtette vele a bölcsséget, s nem adott neki részt az értelemben.
18 Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.
A midőn a magasba szökell, neveti a lovat és lovasát.
19 Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?
Adsz-e a lónak erőt, öltesz-e nyakára sörényt?
20 Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.
Ugráltatod-e mint a sáskát?
21 Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.
Fenséges tüsszögése – rettenet.
22 Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.
Kémlelnek a síkon, akkor örvend erejében, kivonul a fegyver elébe; nevet a félelemnek, s nem retten meg s nem hátrál meg kard elől.
23 Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.
Fölötte zörög a tegez, villogó dárda és lándzsa;
24 Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.
tombolva és háborogva habzsolja a földet, s nem marad helyén, a mikor hallik a harsona.
25 In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.
A mint hallik a harsona, azt mondja: Haj; messziről szimatolja a csatát, a vezérek dörgedelmét és a riadást.
26 Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?
A te értelmedből repül-e fel a karvaly s terjeszti szárnyait a délnek;
27 Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?
avagy parancsodra emelkedik-e a sas, midőn magasba rakja fészkét?
28 Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats.
Sziklán lakik és honol, sziklának fokán és hegyi várban;
29 Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af.
onnan kémlel eledelre, messzire tekintenek ki szemei:
30 Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.
fiókái pedig vért hörpölnek, s a hol holttetemek vannak, ott van ő.
