Job 38

1 Daarna antwoordde de HEERE Job uit een onweder, en zeide:

Och Herren svarade Job uti ett väder, och sade:

2 Wie is hij, die den raad verduistert met woorden zonder wetenschap?

Hvilken är den som i sina tankar så fela vill, och talar så med oförnuft?

3 Gord nu, als een man, uw lenden, zo zal Ik u vragen, en onderricht Mij.

Gjorda dina länder såsom en man; jag vill fråga dig: Säg, äst du så klok?

4 Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Geef het te kennen, indien gij kloek van verstand zijt.

Hvar vast du, då jag grundade jordena? Säg mig:

5 Wie heeft haar maten gezet, want gij weet het; of wie heeft over haar een richtsnoer getrokken?

Vetst du, ho henne hafver satt sitt mått; eller ho hafver dragit något snöre öfver henne?

6 Waarop zijn haar grondvesten nedergezonken, of wie heeft haar hoeksteen gelegd?

Eller hvaruppå står hennes fotafäste; eller ho hafver henne en hörnsten lagt;

7 Toen de morgensterren te zamen vrolijk zongen, en al de kinderen Gods juichten.

Då morgonstjernorna tillsammans lofvade mig, och all Guds barn fröjdade sig?

8 Of wie heeft de zee met deuren toegesloten, toen zij uitbrak, en uit de baarmoeder voortkwam?

Ho hafver tillslutit hafvet med sina dörrar, då det utbrast såsom utu moderlifve;

9 Toen Ik de wolk tot haar kleding stelde, en de donkerheid tot haar windeldoek;

Då jag klädde det med skyar, och invefvade det i töckno, såsom i lindakläde;

10 Toen Ik voor haar met Mijn besluit de aarde doorbrak, en zette grendel en deuren;

Då jag förtog thy dess flod med minom dam, och satte thy bom och dörrar före;

11 En zeide: Tot hiertoe zult gij komen, en niet verder, en hier zal hij zich stellen tegen den hoogmoed uwer golven.

Och sade: Allt härintill skall du komma, och icke vidare; här skola dina stolta böljor sätta sig?

12 Hebt gij van uw dagen den morgenstond geboden? Hebt gij den dageraad zijn plaats gewezen;

Hafver du i dinom tid budit morgonen, och vist morgonrodnanom sitt rum;

13 Opdat hij de einden der aarde vatten zou; en de goddelozen uit haar uitgeschud zouden worden?

Att jordenes ändar måga fattade varda, och de ogudaktige der utskuddade blifva?

14 Dat zij veranderd zou worden gelijk zegelleem, en zij gesteld worden als een kleed?

Inseglet skall sig förvandla såsom ler, så att de skola blifva såsom ett kläde;

15 En dat van de goddelozen hun licht geweerd worde, en de hoge arm worde gebroken?

Och dem ogudaktigom skall deras ljus förtaget varda, och de högfärdigas arm skall sönderbruten varda.

16 Zijt gij gekomen tot aan de oorsprongen der zee, en hebt gij in het onderste des afgronds gewandeld?

Hafver du kommit uti hafsens grund, och vandrat uti djupsens fjät?

17 Zijn u de poorten des doods ontdekt, en hebt gij gezien de poorten van de schaduw des doods?

Hafva dödsens dörrar någon tid upplåtit sig för dig; eller hafver du sett dörrarna åt mörkret?

18 Zijt gij met uw verstand gekomen tot aan de breedte der aarde? Geef het te kennen, indien gij dit alles weet.

Hafver du förnummit huru bred jorden är? Låt höra, vetst du allt detta?

19 Waar is de weg, daar het licht woont? En de duisternis, waar is haar plaats?

Hvilken är vägen dit, der ljuset bor, och hvilket är mörkrens rum;

20 Dat gij dat brengen zoudt tot zijn pale, en dat gij merken zoudt de paden zijns huizes?

Att du måtte aftaga dess gränso, och märka stigen till dess hus?

21 Gij weet het, want gij waart toen geboren, en uw dagen zijn veel in getal.

Visste du, att du skulle på den tiden född varda, och huru många dina dagar blifva skulle?

22 Zijt gij gekomen tot de schatkameren der sneeuw, en hebt gij de schatkameren des hagels gezien?

Hafver du der varit, dädan snön kommer; eller hafver du sett, hvadan haglet kommer;

23 Dien Ik ophoude tot den tijd der benauwdheid, tot den dag des strijds en des oorlogs!

Hvilka jag bevarat hafver intill bedröfvelsens dag, intill stridenes och örligets dag?

24 Waar is de weg, daar het licht verdeeld wordt, en de oostenwind zich verstrooit op de aarde?

Genom hvilken vägen delar sig ljuset, och östanväder uppkommer på jordena?

25 Wie deelt voor den stortregen een waterloop uit, en een weg voor het weerlicht der donderen?

Ho hafver utskift regnskurene sitt lopp, och ljungeldenom och dundrena vägen;

26 Om te regenen op het land, waar niemand is, op de woestijn, waarin geen mens is;

Så att det regnar uppå jordena, der ingen är, i öknene, der ingen menniska är;

27 Om het woeste en het verwoeste te verzadigen, en om het uitspruitsel der grasscheutjes te doen wassen.

Att det skall uppfylla ödemarken och öknen, och kommer gräset till att växa?

28 Heeft de regen een vader, of wie baart de druppelen des dauws?

Ho är regnets fader? Ho hafver födt daggenes droppar?

29 Uit wiens buik komt het ijs voort, en wie baart den rijm des hemels?

Utu hvars lif är isen utgången; och ho hafver födt rimfrostet under himmelen;

30 Als met een steen verbergen zich de wateren, en het vlakke des afgrond wordt omvat.

Att vattnet skulle fördoldt varda såsom under stenar, och djupet blifver ofvanuppå ståndandes?

31 Kunt gij de liefelijkheden van het Zevengesternte binden, of de strengen des Orions losmaken?

Kan du binda tillsammans sjustjärnornas band, eller upplösa Orions band?

32 Kunt gij de Mazzaroth voortbrengen op haar tijd, en den Wagen met zijn kinderen leiden?

Kan du hemta morgonstjernorna fram i sin tid, eller föra vagnen på himmelen öfver sin barn?

33 Weet gij de verordeningen des hemels, of kunt gij deszelfs heerschappij op de aarde bestellen?

Vetst du, huru himmelen skall regeras; eller kan du sätta ett herradöme öfver honom på jordene?

34 Kunt gij uw stem tot de wolken opheffen, opdat een overvloed van water u bedekke?

Kan du föra dina dunder högt uppe i skynom, att vattnens myckenhet dig öfvertäcker?

35 Kunt gij de bliksemen uitlaten, dat zij henenvaren, en tot u zeggen: Zie, hier zijn wij?

Kan du utsläppa ljungeldar, att de fara åstad, och säga: Här äre vi?

36 Wie heeft de wijsheid in het binnenste gezet? Of wie heeft den zin het verstand gegeven?

Ho hafver satt visdomen uti det fördolda? Ho hafver gifvit tankomen förstånd?

37 Wie kan de wolken met wijsheid tellen, en wie kan de flessen des hemels nederleggen?

Ho är så vis, att han skyarna räkna kan? Ho kan förstoppa vattuläglarna i himmelen,

38 Als het stof doorgoten is tot vastigheid, en de kluiten samenkleven?

När stoftet är vått vordet, så att det tillhopalöper, och klimparne låda tillsammans?

39 Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?

Kan du gifva lejinnone hennes rof i jagtene; och mätta de unga lejonen;

40 Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?

Så att de lägga sig uti sitt rum, och stilla ligga i kulone på vakt?

41 Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?

Ho reder korpenom mat, när hans ungar ropa till Gud, och veta icke hvar deras mat är?