Job 37
1 Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.
И од тога дрхће срце моје, и одскаче са свог места.
2 Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat!
Слушајте добро громовни глас Његов и говор што излази из уста Његових.
3 Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde.
Под сва небеса пушта га, и светлост своју до крајева земаљских.
4 Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden.
За њом риче гром, грми гласом величанства свог, нити шта одгађа кад се чује глас Његов.
5 God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.
Дивно Бог грми гласом својим, чини ствари велике, да их не можемо разумети.
6 Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregen des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.
Говори снегу: Падни на земљу; и дажду ситном и дажду силном.
7 Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks.
Запечаћава руку сваком човеку, да позна све посленике своје.
8 En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.
Тада звер улази у јаму, и остаје на својој ложи.
9 Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude.
С југа долази олуја, и са севера зима.
10 Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.
Од дихања Божијег постаје лед, и широке воде стискају се.
11 Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.
И да се натапа земља, натерује облак, и расипа облак светлошћу својом.
12 Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.
И он се обрће и тамо и амо по вољи Његовој да чини све што му заповеди по васиљеној.
13 Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.
Чини да се нађе или за кар или за земљу или за доброчинство.
14 Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.
Чуј то, Јове, стани и гледај чудеса Божија.
15 Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?
Знаш ли како их Он уређује и како сија светлошћу из облака свог?
16 Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?
Знаш ли како висе облаци? Знаш ли чудеса Оног који је савршен у сваком знању?
17 Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?
Како ти се хаљине угреју кад умири земљу с југа?
18 Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?
Јеси ли ти с Њим разапињао небеса, која стоје тврдо као саливено огледало?
19 Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.
Научи нас шта ћемо Му рећи; не можемо од таме говорити по реду.
20 Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.
Хоће ли Му ко приповедити шта бих ја говорио? Ако ли би ко говорио, заиста, био бих прождрт.
21 En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert;
Али сада не могу људи гледати у светлост кад сјаји на небу, пошто ветар прође и очисти га;
22 Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!
Са севера долази као злато; али је у Богу страшнија слава.
23 Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet.
Свемогућ је, не можемо Га стигнути; велике је силе, али судом и великом правдом никога не мучи.
24 Daarom vrezen Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan.
Зато Га се боје људи: Не може Га видети никакав мудрац.
