Job 37
1 Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.
Igenis, ezért remeg szívem s felszökken helyéből.
2 Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat!
Hallva halljátok hangja háborgását s a morajt, mely szájából kél;
3 Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde.
az egész ég alatt van terjedése és fénye a föld szélein.
4 Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden.
Utána ordít a hang: dörög fenséges hangján, s nem tartja vissza, midőn hallatszik hangja.
5 God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.
Csodásan dörög Isten a hangján, nagyokat tesz, s nem ismerjük meg.
6 Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregen des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.
Mert a hónak mondja: szállj a földre, meg a hulló esőnek, hatalmasan hulló esőjének
7 Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks.
Minden ember kezét lepecsételi, hogy megismerje alkotását minden halandó.
8 En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.
S bemegy a vad a leshelyre, és tanyáiban lakozik.
9 Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude.
A kamarából szélvész jő és a szóró szelektől a hideg.
10 Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.
Isten leheletétől jég keletkezik s a vizek tágassága szilárddá lesz.
11 Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.
Nedvességgel meg is terheli a felleget, szétterjeszti fényének felhőjét.
12 Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.
S az körökben egyre forog, kormányzása által, cselekvésök szerint, bár mire rendeli őket a földkerekség színén;
13 Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.
hol ostorul, ha földjének javára van, hol szeretetre nyújtja.
14 Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.
Figyelj erre, Jób, állj meg és vedd észre Isten csodáit!
15 Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?
Tudsz-e róla, midőn Isten ügyel rájuk, s tündökölteti felhőjének fényét?
16 Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?
Tudsz-e a fellegnek lengéséről, a tökéletes tudásúnak csodáiról?
17 Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?
Te, kinek melegek a ruhái, midőn a földet pihenteti a déli szél által.
18 Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?
Vele boltozod a mennyeket, melyek erősek, mint a szilárd tükör?
19 Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.
Tudasd velünk, mit mondjunk neki! Mit sem hozhatunk fel a sötétség miatt.
20 Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.
Jelentetik-e neki, hogy beszélek, avagy szólt-e ember, hogy elpusztíttassék?
21 En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert;
Most ugyan nem látni a fényt, mely ragyogó a mennyekben; de a szél átvonul s megtisztítja azokat.
22 Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!
Észak felől arany jön, Isten mellett félelmes fenség.
23 Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet.
A Mindenhatót, nem érjük őt fel, a nagy erejűt, de a jogot és teljes igazságot nem sérti meg.
24 Daarom vrezen Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan.
Azért félik őt az emberek, nem nézi ő mind a bölcsszívűeket.
