Job 36

1 Elihu ging nog voort, en zeide:

Elihu talade ytterligare, och sade:

2 Verbeid mij een weinig, en ik zal u aanwijzen, dat er nog redenen voor God zijn.

Töfva ännu litet, jag vill visa dig det; ty jag hafver ännu på Guds vägnar något säga.

3 Ik zal mijn gevoelen van verre ophalen, en mijn Schepper gerechtigheid toewijzen.

Jag vill hemta mitt förstånd fjerranefter, och bevisa, att min skapare är rättvis.

4 Want voorwaar, mijn woorden zullen geen valsheid zijn; een, die oprecht is van gevoelen, is bij u.

Mitt tal skall utan tvifvel intet falskt vara; mitt förstånd skall utan fel vara för dig.

5 Zie, God is geweldig, nochtans versmaadt Hij niet; geweldig is Hij in kracht des harten.

Si, Gud förkastar icke de mägtiga; ty han är ock mägtig af hjertans kraft.

6 Hij laat den goddeloze niet leven, en het recht der ellendigen beschikt Hij.

Den ogudaktiga bevarar han icke; utan hjelper den arma till rätta.

7 Hij onttrekt Zijn ogen niet van den rechtvaardige, maar met de koningen zijn zij in den troon; daar zet Hij hen voor altoos, en zij worden verheven.

Han vänder icke sin ögon ifrå den rättfärdiga; och Konungarna låter han sitta på stolenom i evig tid, att de höge blifva.

8 En zo zij, gebonden zijnde in boeien, vast gehouden worden met banden der ellende;

Och om fångar ligga i bojor, och bundne med tåg jämmerliga,

9 Dan geeft Hij hun hun werk te kennen, en hun overtredingen, omdat zij de overhand genomen hebben;

Så gifver han dem tillkänna hvad de gjort hafva; och deras odygd, att de hafva brukat våld;

10 En Hij openbaart het voor hunlieder oor ter tucht, en zegt, dat zij zich van de ongerechtigheid bekeren zouden.

Och öppnar dem örat till tuktan, och säger dem, att de skola omvända sig ifrå det orätt är.

11 Indien zij horen, en Hem dienen, zo zullen zij hun dagen eindigen in het goede, en hun jaren in liefelijkheden.

Om de höra och tjena honom, så skola de i godom dagom gamle varda, och lefva med lust.

12 Maar zo zij niet horen, zo gaan zij door het zwaard door, en zij geven den geest zonder kennis.

Höra de icke, så skola de falla för svärd, och förgås förr än de varda det varse.

13 En die met het hart huichelachtig zijn, leggen toorn op; zij roepen niet, als Hij hen gebonden heeft.

De skrymtare, när vreden kommer uppå dem, ropa de intet, när de fångne ligga;

14 Hun ziel zal in de jonkheid sterven, en hun leven onder de schandjongens.

Så skall deras själ dö med qval, och deras lif ibland bolare.

15 Hij zal den ellendige in zijn ellende vrijmaken, en in de onderdrukking zal Hij het voor hunlieder oor openbaren.

Men den arma skall han, hjelpa utu hans armod, och öppnar dem arma örat i bedröfvelsen.

16 Alzo zou Hij ook u afgekeerd hebben van den mond des angstes tot de ruimte, onder dewelke geen benauwing zou geweest zijn; en het gerecht uwer tafel zou vol vettigheid geweest zijn.

Han skall taga dig utur ångestens vida mun, den ingen botten hafver, och ditt bord skall hafva ro, uppfyldt med allt godt.

17 Maar gij hebt het gericht des goddelozen vervuld; het gericht en het recht houden u vast.

Men du gör de ogudaktigas sak godan, så att deras sak och rätt blifver behållen.

18 Omdat er grimmigheid is, wacht u, dat Hij u misschien niet met een klop wegstote; zodat u een groot rantsoen er niet zou afbrengen.

Se till, om icke otålighet hafver rört dig i qvalena; eller stora gåfvor icke hafva böjt dig.

19 Zou Hij uw rijkdom achten, dat gij niet in benauwdheid zoudt zijn; of enige versterkingen van kracht?

Menar du, att din väldighet skall bestå kunna utan bedröfvelse; eller eljest någon starkhet eller förmåga?

20 Haak niet naar dien nacht, als de volken van hun plaats opgenomen worden.

Du torf icke begära nattena till att öfverfalla menniskorna i deras rum.

21 Wacht u, wend u niet tot ongerechtigheid; overmits gij ze in dezen verkoren hebt, uit oorzake van de ellende.

Vakta dig, och vänd dig icke till det orätt är, såsom du för jämmers skull dig företagit hafver.

22 Zie, God verhoogt door Zijn kracht; wie is een Leraar, gelijk Hij?

Si, Gud är för hög i sine kraft; ho är en lagförare såsom han är?

23 Wie heeft Hem gesteld over Zijn weg? Of wie heeft gezegd: Gij hebt onrecht gedaan?

Ho vill hemsöka öfver honom hans väg? Och ho vill säga till honom: Du gör orätt?

24 Gedenk, dat gij Zijn werk groot maakt, hetwelk de lieden aanschouwen.

Tänk uppå, att du intet vetst hans verk, såsom menniskorna sjunga.

25 Alle mensen zien het aan; de mens schouwt het van verre.

Ty alla menniskor se det, menniskorna se det fjerran.

26 Zie, God is groot, en wij begrijpen het niet; er is ook geen onderzoeking van het getal Zijner jaren.

Si, Gud är stor och okänd; hans åratal kan ingen utfråga.

27 Want Hij trekt de druppelen der wateren op, die den regen na zijn damp uitgieten;

Han gör vattnet till små droppar, och drifver sina skyar samman till regn;

28 Welke de wolken uitgieten, en over den mens overvloediglijk afdruipen.

Så att skyarna flyta, och drypa fast uppå menniskorna.

29 Kan men ook verstaan de uitbreidingen der wolken, en de krakingen Zijner hutte?

Då han tager sig före att skingra sina skyar, och tager sitt täckelse bort;

30 Zie, Hij breidt over hem Zijn licht uit, en de wortelen der zee bedekt Hij.

Si, så utbreder han sitt ljus öfver dem, och öfvertäcker hafvet, dädan de komma.

31 Want daardoor richt Hij de volken; Hij geeft spijze ten overvloede.

Ty dermed dömer han folket, och gifver dem mat tillfyllest.

32 Met handen bedekt Hij het licht, en doet aan hetzelve verbod door dengene, die tussen doorkomt.

Han håller händerna före, och betäcker ljuset, och bjuder thy, att det skall igenkomma.

33 Daarvan verkondigt Zijn geklater, en het vee; ook van den opgaanden damp.

Om det samma förkunnar hans herde, och hans boskap om skyn.