Job 32

1 Toen hielden de drie mannen op van Job te antwoorden, dewijl hij in zijn ogen rechtvaardig was.

Then those three men stopped answering Job, because [they could not convince Job that he was wrong in claiming that] he had not done anything that was wrong.

2 Zo ontstak de toorn van Elihu, den zoon van Baracheel, den Buziet, van het geslacht van Ram; tegen Job werd zijn toorn ontstoken, omdat hij zijn ziel meer rechtvaardigde dan God.

Then Elihu, the son of Barachel, a descendant of Buz, from the clan of Ram, became very angry at Job. He was angry because Job continued to claim that he was righteous/innocent, and that God was wrong [to punish him].

3 Zijn toorn ontstak ook tegen zijn drie vrienden, omdat zij, geen antwoord vindende, nochtans Job verdoemden.

He was also angry with Job’s three friends, because they had declared that Job must have done many things that were wrong, but they were unable to convince Job [that what they said was true]. As a result, [it seemed to Elihu that] God did what was wrong by punishing Job.

4 Doch Elihu had gewacht op Job in het spreken, omdat zij ouder van dagen waren dan hij.

Elihu was younger than the others, so he waited [until they had finished speaking] before he replied to Job.

5 Als dan Elihu zag, dat er geen antwoord was in den mond van die drie mannen, ontstak zijn toorn.

But when Elihu realized that the three men had no more to say [MTY] to Job, he became angry.

6 Hierom antwoordde Elihu, de zoon van Baracheel, den Buziet, en zeide: Ik ben minder van dagen, maar gijlieden zijt stokouden; daarom heb ik geschroomd en gevreesd, ulieden mijn gevoelen te vertonen.

And this is what he said: “I am young, and you all are much older than I am. So, I was timid, and I was afraid to tell you what I was thinking.

7 Ik zeide: Laat de dagen spreken, en de veelheid der jaren wijsheid te kennen geven.

I thought, ‘Let those [PRS] who are much older speak, because older people [should be able to] say things that are wise.’

8 Zekerlijk de geest, die in den mens is, en de inblazing des Almachtigen, maakt henlieden verstandig.

But the Spirit of Almighty [God] is within people, and it is he who enables them to be wise.

9 De groten zijn niet wijs, en de ouden verstaan het recht niet.

It is not people becoming old that enables them to be wise; not [all] old people understand what is right.

10 Daarom zeg ik: Hoor naar mij; ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

“So, I say, ‘Listen to me, and allow me to say what I think.’

11 Ziet, ik heb gewacht op ulieder woorden; ik heb het oor gewend tot ulieder aanmerkingen, totdat gij redenen uitgezocht hadt.

I waited for you all to speak; I wanted to hear the wise things that you would say. I waited while you thought carefully about what [would be the right things] to say.

12 Als ik nu acht op u gegeven heb, ziet, er is niemand, die Job overreedde, die uit ulieden zijn redenen beantwoordde;

I paid attention carefully, but surprisingly, none of you were able to prove that what Job said was wrong.

13 Opdat gij niet zegt: Wij hebben de wijsheid gevonden; God heeft hem nedergestoten, geen mens.

So, do not say [to yourselves], ‘We have discovered what is wise!’ It is God who must (refute Job/show that what Job said was wrong), because you three have not been able to do that.

14 Nu heeft hij tegen mij geen woorden gericht, en met ulieder woorden zal ik hem niet beantwoorden.

Job was replying to you, [not to me], but I will not reply to him by saying what you three said.

15 Zij zijn ontzet, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van zich verzet.

“You three are dismayed [because you have not been able to convince him that he was wrong], so you are not saying any more to him [DOU].

16 Ik heb dan gewacht, maar zij spreken niet; want zij staan stil; zij antwoorden niet meer.

But because you do not speak, I certainly will not wait any longer [RHQ]; you merely stand there and do not reply any more.

17 Ik zal mijn deel ook antwoorden, ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

So [now] I also will reply [to Job] and say what I think.

18 Want ik ben der woorden vol; de geest mijns buiks benauwt mij.

I have plenty to say, and my spirit compels me to say it.

19 Ziet, mijn buik is als de wijn, die niet geopend is; gelijk nieuwe lederen zakken zou hij bersten.

My inner being is like [SIM] a (wineskin/bag that has (new/fermenting) wine in it), and it will soon burst.

20 Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen openen, en zal antwoorden.

I must speak [MTY], in order that I do not have to keep holding what I want to say; I must say something [MTY] to reply [to you all].

21 Och, dat ik niemands aangezicht aanneme, en tot den mens geen bijnamen gebruike!

I will speak [fairly], not favoring any of you, and I will not try to flatter anyone.

22 Want ik weet geen bijnamen te gebruiken; in kort zou mijn Maker mij wegnemen.

I [really] do not know how to flatter people; and if I did that, God would soon get rid of me.”