Job 31

1 Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?

Szövetséget kötöttem szemeimmel, hogyan vetnék hát ügyet hajadonra?

2 Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?

Hisz mely osztályrész jut Istentől felülről s mely örökség a Mindenhatótól a magasból?

3 Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?

Nemde balsors a jogtalannak s viszontagság a gonosztevőknek.

4 Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?

Nemde ő látja útaimat s mind a lépéseimet megszámlálja!

5 Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;

Ha hamissággal jártam és csalárdságra sietett a lábam –

6 Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.

mérjen meg engem igaz serpenyőn s tudja meg Isten gáncstalanságomat –

7 Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;

ha léptem elhajolt az útról és szemeim után járt a szívem, kezeimhez hiba tapadt:

8 Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!

hadd vessek és más egyék, és sarjaim tépessenek ki gyökerestül!

9 Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;

Ha szívem elcsábíttatta magát asszony miatt, felebarátom ajtaján leskelődtem:

10 Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!

másnak őröljön a feleségem és mások hajoljanak reá;

11 Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.

mert gazság az, s bírák elé való bűn az,

12 Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.

mert tűz az, mely az enyészetig emészt, s minden termésemet gyökerestül tépi ki!

13 Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;

Ha megvetettem szolgám és szolgálóm jogát, mikor pöröltek velem –

14 (Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?

hiszen mit teszek majd, midőn Isten fölkel s midőn számon kér, mit felelek neki,

15 Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)

hiszen az anyaméhben ki engem alkotott, alkotta őt és Egy formált minket a méhben –

16 Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;

ha megvontam a kívántat a szegényektől s az özvegy szemeit epesztettem,

17 En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;

s én egyedül ettem falatomat s árva nem evett belőle

18 (Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid; )

– hisz ifjúkorom óta nálam nőtt fel, mint atyánál, s mint anyám méhéből valót úgy vezettem -;

19 Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;

ha láttam bujdosót öltözet nélkül s takarója nincs a szűkölködőnek,

20 Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;

ha nem áldottak engem ágyékai s bárányaim nyíretéből fel nem melegedett;

21 Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;

ha fölemeltem kezemet az árvára, midőn a kapuban láttam segítségemet:

22 Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!

vállam essék ki a lapoczkájából és törjék el karom a szárából;

23 Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.

mert rettenet nekem az Istentől való balsors, s fensége miatt nem tehetném!

24 Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

Ha aranyat tettem bizalmammá és a színaranyat mondtam bizodalmamnak;

25 Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;

ha örültem, hogy nagy a vagyonom s hogy sokat ért el kezem;

26 Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;

ha láttam a napvilágot, hogy ragyog, s a holdat, a mint dicsőn halad,

27 En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;

és szívem elcsábult titokban és kezem csókra nyúlt a szájamhoz:

28 Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.

az is bíró elé való bűn, mert megtagadtam volna Istent felülről!

29 Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;

Ha örültem gyűlölőm elesésén s felbuzdultam, midőn baj érte –

30 (Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).

hisz nem engedtem ínyemet, hogy vétkezzen, hogy átokkal kérjem lelkét -;

31 Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

ha nem mondták sátram emberei: bár volna, ki húsából nem lakott jól

32 De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;

az utczán nem hált meg jövevény, az út felé tártam ki ajtaimat -;

33 Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!

ha emberek módjára takargattam bűntetteimet, keblemre rejtve bűnömet,

34 Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

mert rettegtem a nagy tömegtől s megijesztett a családok gúnyja, úgy hogy csendben voltam, nem mentem ki a kapun!

35 Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

Vajha volna, ki rám hallgatna – íme jegyem, feleljen nekem a Mindenható – és a vádlevél, melyet írt a pörös felem:

36 Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.

bizony, vállamon hordanám azt, felfűzném koszorúnak magamra,

37 Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.

lépéseim számát bevallanám neki, akár egy fejedelem közeledném hozzá!

38 Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

Ha ellenem kiáltott földem s egyaránt sírtak barázdái;

39 Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

ha erejét emésztettem pénz nélkül és gazdájával kileheltettem lelkét:

40 Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.

búza helyett sarjadjon bogáncs, és árpa helyett gazfű! Vége Jób beszédeinek.