Job 3
1 Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.
Po tem je Job odprl svoja usta in preklel svoj dan.
2 Want Job antwoordde en zeide:
Job je spregovoril in rekel:
3 De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;
»Naj izgine dan, na katerega sem bil rojen in noč, v kateri je bilo rečeno: ›Tukaj je spočet fantek.‹
4 Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;
Naj bo ta dan tema. Naj ga Bog od zgoraj ne upošteva niti naj svetloba ne sije nad njim.
5 Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!
Naj ga tema in smrtna senca omadežujeta. Naj oblak prebiva nad njim. Naj ga straši črnina dneva.
6 Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!
Glede tiste noči naj se je polasti tema. Naj ta ne bo pridružena dnevom leta, naj ta ne pride v število mesecev.
7 Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;
Glej, naj bo ta noč osamljena, naj noben radosten glas ne pride vanjo.
8 Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;
Naj jo prekolnejo tisti, ki preklinjajo dan, ki so pripravljeni dvigniti svoje žalovanje.
9 Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!
Naj bodo zvezde njene polteme temne; naj oprezujejo za svetlobo, toda nimajo nobene niti naj ne zagledajo jutranjega svitanja,
10 Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.
ker ta ni zaprla vrat maternice moje matere niti pred mojimi očmi ni skrila bridkosti.
11 Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?
Čemu nisem umrl v maternici? Zakaj nisem izročil duha, ko sem prišel iz trebuha?
12 Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?
Zakaj sem bil [vzet na] kolena? Ali zakaj [na] prsi, da bi sesal?
13 Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;
Kajti sedaj bi mirno ležal in bi bil tiho; spal bi. Potem bi počival
14 Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;
s kralji in svetovalci zemlje, ki so zapuščene kraje gradili zase,
15 Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.
ali s princi, ki so imeli zlato, ki so svoje hiše napolnjevali s srebrom,
16 Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.
ali ne bi bil kakor prezgodnji porod, kakor otročiči, ki nikoli niso videli svetlobe.
17 Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;
Tam zlobni odnehajo od nadlegovanja in tam bodo izmučeni pri počitku.
18 Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.
Tam jetniki počivajo skupaj. Oni ne poslušajo glasu zatiralca.
19 De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.
Majhni in veliki so tam in služabnik je prost pred svojim gospodarjem.
20 Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?
Zakaj je svetloba dana tistemu, ki je v bedi in življenje zagrenjenemu v duši,
21 Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;
ki hrepeni po smrti, toda ta ne prihaja in koplje za njo bolj kakor za skritimi zakladi,
22 Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;
ki se silno razveseljujejo in so veseli, ko lahko najdejo grob?
23 Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?
Zakaj je svetloba dana možu, čigar pot je skrita in katerega je Bog ogradil?
24 Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.
Kajti moje vzdihovanje prihaja preden jem in moja rjovenja so izlita ven kakor vode.
25 Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.
Kajti stvar, ki sem se je silno bal, je prišla nadme in to, česar sem se bal, je prišlo k meni.
26 Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.
Nisem bil na varnem niti nisem imel počitka niti nisem bil tiho, vendar je težava prišla.«
