Job 29

1 En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

Poleg tega je Job nadaljeval svojo prispodobo in rekel:

2 Och, of ik ware, gelijk in de vorige maanden, gelijk in de dagen, toen God mij bewaarde!

»Oh, da bi bil kakor v preteklih mesecih, kakor v dneh, ko me je Bog varoval,

3 Toen Hij Zijn lamp deed schijnen over mijn hoofd, en ik bij Zijn licht de duisternis doorwandelde;

ko je njegova sveča svetila nad mojo glavo in ko sem z njegovo svetlobo hodil skozi temo,

4 Gelijk als ik was in de dagen mijner jonkheid, toen Gods verborgenheid over mijn tent was;

kakor sem bil v dneh svoje mladosti, ko je bila Božja skrivnost na mojem šotoru,

5 Toen de Almachtige nog met mij was, en mijn jongens rondom mij;

ko je bil Vsemogočni še z menoj, ko so bili moji otroci okoli mene,

6 Toen ik mijn gangen wies in boter, en de rots bij mij oliebeken uitgoot;

ko sem svoje korake umival z maslom in mi je skala izlivala reke olja,

7 Toen ik uitging naar de poort door de stad, toen ik mijn stoel op de straat liet bereiden.

ko sem šel ven k velikim vratom skozi mesto, ko sem svoj sedež pripravil na ulici!

8 De jongens zagen mij, en verstaken zich, en de stokouden rezen op en stonden.

Mladeniči so me videli in se skrili in ostareli so se vzdignili in stali.

9 De oversten hielden de woorden in, en leiden de hand op hun mond.

Princi so zadržali govorjenje in na svoja usta položili svojo roko.

10 De stem der vorsten verstak zich, en hun tong kleefde aan hun gehemelte.

Plemiči so molčali in njihov jezik se je prilepil na nebo njihovih ust.

11 Als een oor mij hoorde, zo hield het mij gelukzalig; als mij een oog zag, zo getuigde het van mij.

Ko me je uho zaslišalo, potem me je blagoslovilo in ko me je oko zagledalo, mi je dalo pričevanje,

12 Want ik bevrijdde den ellendige, die riep, en den wees, die geen helper had.

ker sem osvobodil reveža, ki je jokal in osirotelega in tistega, ki ni imel nikogar, da mu pomaga.

13 De zegen desgenen, die verloren ging, kwam op mij; en het hart der weduwe deed ik vrolijk zingen.

Blagoslov tistega, ki je bil pripravljen, da umre, je prišel nadme. Vdovinemu srcu sem storil, da prepeva od radosti.

14 Ik bekleedde mij met gerechtigheid, en zij bekleedde mij; mijn oordeel was als een mantel en vorstelijke hoed.

Nadel sem si pravičnost in ta me je oblekla. Moja sodba je bila kakor svečano oblačilo in diadem.

15 Den blinden was ik tot ogen, en den kreupelen was ik tot voeten.

Bil sem oči slepemu in stopala hromemu.

16 Ik was den nooddruftigen een vader; en het geschil, dat ik niet wist, dat onderzocht ik.

Bil sem oče revnemu in zadevo, ki je nisem poznal, sem preiskal.

17 En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit zijn tanden.

Zlomil sem čeljusti zlobnemu in izpulil plen iz njegovih zob.

18 En ik zeide: Ik zal in mijn nest den geest geven, en ik zal de dagen vermenigvuldigen als het zand.

Potem sem rekel: ›Umrl bom v svojem gnezdu in svoje dneve bom pomnožil kakor pesek.‹

19 Mijn wortel was uitgebreid aan het water, en dauw vernachtte op mijn tak.

Moja korenina je bila razprostrta pri vodah in rosa je vso noč ležala na moji mladiki.

20 Mijn heerlijkheid was nieuw bij mij, en mijn boog veranderde zich in mijn hand.

Moja slava je bila sveža v meni in moj lok je bil obnovljen v moji roki.

21 Zij hoorden mij aan, en wachtten, en zwegen op mijn raad.

Možje so mi prisluhnili, čakali in molčali ob mojem nasvetu.

22 Na mijn woord spraken zij niet weder, en mijn rede drupte op hen.

Po mojih besedah niso ponovno spregovorili in moj govor je rosil nanje.

23 Want zij wachtten naar mij, gelijk naar den regen, en sperden hun mond open, als naar den spaden regen.

Name so čakali kakor na dež in svoja usta so široko odprli kakor za pozni dež.

24 Lachte ik hun toe, zij geloofden het niet; en het licht mijns aangezichts deden zij niet nedervallen.

Če sem se jim smejal, temu niso verjeli. Svetlobe mojega obličja niso zavrgli.

25 Verkoos ik hun weg, zo zat ik bovenaan, en woonde als een koning onder de benden, als een, die treurigen vertroost.

Izbral sem njihovo pot in sedel [kot] vodja in prebival kakor kralj v vojski, kakor nekdo, ki tolaži žalovalce.