Job 29
1 En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:
| ויסף איוב שאת משלו ויאמר |
2 Och, of ik ware, gelijk in de vorige maanden, gelijk in de dagen, toen God mij bewaarde!
| מי-יתנני כירחי-קדם כימי אלוה ישמרני |
3 Toen Hij Zijn lamp deed schijnen over mijn hoofd, en ik bij Zijn licht de duisternis doorwandelde;
| בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך |
4 Gelijk als ik was in de dagen mijner jonkheid, toen Gods verborgenheid over mijn tent was;
| כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי |
5 Toen de Almachtige nog met mij was, en mijn jongens rondom mij;
| בעוד שדי עמדי סביבותי נערי |
6 Toen ik mijn gangen wies in boter, en de rots bij mij oliebeken uitgoot;
| ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי-שמן |
7 Toen ik uitging naar de poort door de stad, toen ik mijn stoel op de straat liet bereiden.
| בצאתי שער עלי-קרת ברחוב אכין מושבי |
8 De jongens zagen mij, en verstaken zich, en de stokouden rezen op en stonden.
| ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו |
9 De oversten hielden de woorden in, en leiden de hand op hun mond.
| שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם |
10 De stem der vorsten verstak zich, en hun tong kleefde aan hun gehemelte.
| קול-נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה |
11 Als een oor mij hoorde, zo hield het mij gelukzalig; als mij een oog zag, zo getuigde het van mij.
| כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני |
12 Want ik bevrijdde den ellendige, die riep, en den wees, die geen helper had.
| כי-אמלט עני משוע ויתום ולא-עזר לו |
13 De zegen desgenen, die verloren ging, kwam op mij; en het hart der weduwe deed ik vrolijk zingen.
| ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן |
14 Ik bekleedde mij met gerechtigheid, en zij bekleedde mij; mijn oordeel was als een mantel en vorstelijke hoed.
| צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי |
15 Den blinden was ik tot ogen, en den kreupelen was ik tot voeten.
| עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני |
16 Ik was den nooddruftigen een vader; en het geschil, dat ik niet wist, dat onderzocht ik.
| אב אנכי לאביונים ורב לא-ידעתי אחקרהו |
17 En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit zijn tanden.
| ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף |
18 En ik zeide: Ik zal in mijn nest den geest geven, en ik zal de dagen vermenigvuldigen als het zand.
| ואמר עם-קני אגוע וכחול ארבה ימים |
19 Mijn wortel was uitgebreid aan het water, en dauw vernachtte op mijn tak.
| שרשי פתוח אלי-מים וטל ילין בקצירי |
20 Mijn heerlijkheid was nieuw bij mij, en mijn boog veranderde zich in mijn hand.
| כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף |
21 Zij hoorden mij aan, en wachtten, en zwegen op mijn raad.
| לי-שמעו ויחלו וידמו למו עצתי |
22 Na mijn woord spraken zij niet weder, en mijn rede drupte op hen.
| אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי |
23 Want zij wachtten naar mij, gelijk naar den regen, en sperden hun mond open, als naar den spaden regen.
| ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש |
24 Lachte ik hun toe, zij geloofden het niet; en het licht mijns aangezichts deden zij niet nedervallen.
| אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון |
25 Verkoos ik hun weg, zo zat ik bovenaan, en woonde als een koning onder de benden, als een, die treurigen vertroost.
| אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם |
