Job 27

1 En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

Job prit de nouveau la parole sous forme sentencieuse et dit:

2 Zo waarachtig als God leeft, Die mijn recht weggenomen heeft, en de Almachtige, Die mijner ziel bitterheid heeft aangedaan!

Dieu qui me refuse justice est vivant! Le Tout-Puissant qui remplit mon âme d’amertume est vivant!

3 Zo lang als mijn adem in mij zal zijn, en het geblaas Gods in mijn neus;

Aussi longtemps que j’aurai ma respiration, Et que le souffle de Dieu sera dans mes narines,

4 Indien mijn lippen onrecht zullen spreken, en indien mijn tong bedrog zal uitspreken!

Mes lèvres ne prononceront rien d’injuste, Ma langue ne dira rien de faux.

5 Het zij verre van mij, dat ik ulieden rechtvaardigen zou; totdat ik den geest zal gegeven hebben, zal ik mijn oprechtigheid van mij niet wegdoen.

Loin de moi la pensée de vous donner raison! Jusqu’à mon dernier soupir je défendrai mon innocence;

6 Aan mijn gerechtigheid zal ik vasthouden, en zal ze niet laten varen; mijn hart zal die niet versmaden van mijn dagen.

Je tiens à me justifier, et je ne faiblirai pas; Mon cœur ne me fait de reproche sur aucun de mes jours.

7 Mijn vijand zij als de goddeloze, en die zich tegen mij opmaakt, als de verkeerde.

Que mon ennemi soit comme le méchant, Et mon adversaire comme l’impie!

8 Want wat is de verwachting des huichelaars, als hij zal gierig geweest zijn, wanneer God zijn ziel zal uittrekken?

Quelle espérance reste-t-il à l’impie, Quand Dieu coupe le fil de sa vie, Quand il lui retire son âme?

9 Zal God zijn geroep horen, als benauwdheid over hem komt?

Est-ce que Dieu écoute ses cris, Quand l’angoisse vient l’assaillir?

10 Zal hij zich verlustigen in den Almachtige? Zal hij God aanroepen te aller tijd?

Fait-il du Tout-Puissant ses délices? Adresse-t-il en tout temps ses prières à Dieu?

11 Ik zal ulieden leren van de hand Gods; wat bij den Almachtige is, zal ik niet verhelen.

Je vous enseignerai les voies de Dieu, Je ne vous cacherai pas les desseins du Tout-Puissant.

12 Ziet, gij zelve allen hebt het gezien; en waarom wordt gij dus door ijdelheid verijdeld?

Mais vous les connaissez, et vous êtes d’accord; Pourquoi donc vous laisser aller à de vaines pensées?

13 Dit is het deel des goddelozen mensen bij God, en de erve der tirannen, die zij van den Almachtige ontvangen zullen.

Voici la part que Dieu réserve au méchant, L’héritage que le Tout-Puissant destine à l’impie.

14 Indien zijn kinderen vermenigvuldigen, het is ten zwaarde; en zijn spruiten zullen van brood niet verzadigd worden.

S’il a des fils en grand nombre, c’est pour le glaive, Et ses rejetons manquent de pain;

15 Zijn overgeblevenen zullen in den dood begraven worden, en zijn weduwen zullen niet wenen.

Ceux qui échappent sont enterrés par la peste, Et leurs veuves ne les pleurent pas.

16 Zo hij zilver opgehoopt zal hebben als stof, en kleding bereid als leem;

S’il amasse l’argent comme la poussière, S’il entasse les vêtements comme la boue,

17 Hij zal ze bereiden, maar de rechtvaardige zal ze aantrekken, en de onschuldige zal het zilver delen.

C’est lui qui entasse, mais c’est le juste qui se revêt, C’est l’homme intègre qui a l’argent en partage.

18 Hij bouwt zijn huis als een motte, en als een hoeder de hutte maakt.

Sa maison est comme celle que bâtit la teigne, Comme la cabane que fait un gardien.

19 Rijk ligt hij neder, en wordt niet weggenomen; doet hij zijn ogen open, zo is hij er niet.

Il se couche riche, et il meurt dépouillé; Il ouvre les yeux, et tout a disparu.

20 Verschrikkingen zullen hem als wateren aangrijpen; des nachts zal hem een wervelwind wegstelen.

Les terreurs le surprennent comme des eaux; Un tourbillon l’enlève au milieu de la nuit.

21 De oostenwind zal hem wegvoeren, dat hij henengaat, en zal hem wegstormen uit zijn plaats.

Le vent d’orient l’emporte, et il s’en va; Il l’arrache violemment de sa demeure.

22 En God zal dit over hem werpen, en niet sparen; van Zijn hand zal hij snellijk vlieden.

Dieu lance sans pitié des traits contre lui, Et le méchant voudrait fuir pour les éviter.

23 Een ieder zal over hem met zijn handen klappen, en over hem fluiten uit zijn plaats.

On bat des mains à sa chute, Et on le siffle à son départ.