Job 24

1 Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?

Zakaj, videč, da časi niso skriti pred Vsemogočnim, tisti, ki ga ne poznajo, vidijo njegove dni?

2 Zij tasten de landpalen aan; de kudden roven zij, en weiden ze.

Nekateri odstranjujejo mejnike, na silo odvedejo trope in se hranijo z njimi.

3 Den ezel der wezen drijven zij weg; den os ener weduwe nemen zij te pand.

Odvedli so osla osirotelemu, vdovinega vola so vzeli za jamstvo.

4 Zij doen de nooddruftigen wijken van den weg; te zamen versteken zich de ellendigen des lands.

Pomoči potrebnega odvrnejo iz poti. Revni na zemlji se skupaj skrivajo.

5 Ziet, zij zijn woudezels in de woestijn; zij gaan uit tot hun werk, makende zich vroeg op ten roof; het vlakke veld is hem tot spijs, en den jongeren.

Glej, kakor divji osli v puščavi gredo naprej k svojemu delu; ob zori se dvigajo za plenom. Divjina zanje in za njihove otroke obrodi hrano.

6 Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen lezen zij af.

Žanjejo vsak svoje žito na polju, in zbirajo trgatev zlobnih.

7 Den naakten laten zij vernachten zonder kleding, die geen deksel heeft tegen de koude.

Nagim povzročajo, da prenočujejo brez oblačil, da v mrazu nimajo nobenega pokrivala.

8 Van den stroom der bergen worden zij nat, en zonder toevlucht zijnde, omhelzen zij de steenrotsen.

Mokri so od nalivov z gora in se oklepajo skale v želji po zatočišču.

9 Zij rukken het weesje van de borst, en dat over den arme is, nemen zij te pand.

Siroto trgajo od prsi in jemljejo jamstvo revnemu.

10 Den naakte doen zij weggaan zonder kleed, en hongerig, die garven dragen.

Povzročajo mu, da hodi nag, brez obleke in jemljejo snop pred lačnim,

11 Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de wijnpersen, en zijn dorstig.

ki dela olje znotraj njihovih zidov in mendra njihove vinske stiskalnice in trpi žejo.

12 Uit de stad zuchten de lieden, en de ziel der verwonden schreeuwt uit; nochtans beschikt God niets ongerijmds.

Iz mesta stokajo ljudje in duša ranjenega vpije, vendar Bog nanje ne polaga nespametnosti.

13 Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.

Oni so izmed tistih, ki se upirajo svetlobi. Ne poznajo njenih poti niti ne ostajajo na njenih stezah.

14 Met het licht staat de moorder op, doodt den arme en den nooddruftige; en des nachts is hij als een dief.

Morilec vstaja s svetlobo, ubija uboge in pomoči potrebne in v noči je kakor tat.

15 Ook neemt het oog des overspelers de schemering waar, zeggende: Geen oog zal mij zien; en hij legt een deksel op het aangezicht.

Tudi oko zakonolomca čaka na mrak, rekoč: ›Nobeno oko me ne bo videlo‹ in skriva svoj obraz.

16 In de duisternis doorgraaft hij de huizen, die zij zich des daags afgetekend hadden; zij kennen het licht niet.

V temi kopljejo skozi hiše, ki so si jih označili podnevi; oni ne poznajo svetlobe.

17 Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.

Kajti jutro jim je celo kakor senca smrti. Če jih kdo prepozna, so v strahotah smrtne sence.

18 Hij is licht op het vlakke der wateren; vervloekt is hun deel op de aarde; hij wendt zich niet tot den weg der wijngaarden.

Nagel je kakor vode. Njihov delež je preklet na zemlji. Ne gleda poti v vinograde.

19 De droogte mitsgaders de hitte nemen de sneeuwwateren weg; alzo het graf dergenen, die gezondigd hebben. (Sheol h7585)

Suša in vročina použijeta snežne vode; tako grob tiste, ki so grešili. (Sheol h7585)

20 De baarmoeder vergeet hem, het gewormte is hem zoet, zijns wordt niet meer gedacht; en het onrecht wordt gebroken als een hout.

Maternica ga bo pozabila, ličinka se bo medéno hranila na njem. Ne bo se ga več spominjalo in zlobnost bo zlomljena kakor drevo.

21 De onvruchtbare, die niet baart, teert hij af, en aan de weduwe doet hij niets goeds.

Z jalovo, ki ne rojeva, postopa hudobno in ne dela dobrega vdovi.

22 Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men des levens niet zeker.

S svojo močjo priteguje tudi mogočne. On vstaja in noben človek ni prepričan v življenje.

23 Stelt hem God in gerustigheid, zo steunt hij daarop; nochtans zijn Zijn ogen op hun wegen.

Čeprav mu je dano, da bi bil na varnem, kjer počiva, so vendar njegove oči na njihovih poteh.

24 Zij zijn een weinig tijds verheven, daarna is er niemand van hen; zij worden nedergedrukt; gelijk alle anderen worden zij besloten; en gelijk de top ener aar worden zij afgesneden.

Povišani so za malo časa, toda izginejo in so ponižani. Vzeti so iz poti kakor vsi drugi in odsekani kakor vrhovi žitnega klasja.

25 Indien het nu zo niet is, wie zal mij leugenachtig maken, en mijn rede tot niet brengen?

Če ne bi bilo to sedaj tako, kdo me bo naredil za lažnivca in moj govor naredil brez vrednosti?«