Job 24

1 Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?

Miért nincsenek eltéve a Mindenható által idők s ismerői nem láthatják meg az ő napjait?

2 Zij tasten de landpalen aan; de kudden roven zij, en weiden ze.

Határokat tolnak el, nyájat raboltak s legeltették.

3 Den ezel der wezen drijven zij weg; den os ener weduwe nemen zij te pand.

Árvák szamarát elhajtják, zálogul veszik özvegy marháját.

4 Zij doen de nooddruftigen wijken van den weg; te zamen versteken zich de ellendigen des lands.

Az útról elhajtják a szűkölködőket, egyaránt elbújtak az ország szegényei.

5 Ziet, zij zijn woudezels in de woestijn; zij gaan uit tot hun werk, makende zich vroeg op ten roof; het vlakke veld is hem tot spijs, en den jongeren.

Lám, akár vadszamarak a pusztákban, kimentek dolgukra az eledelt keresve: sivatag neki kenyere a gyermekek számára.

6 Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen lezen zij af.

A mezőn learatják abrakjukat s tallóznak a gonosznak szőlőjében.

7 Den naakten laten zij vernachten zonder kleding, die geen deksel heeft tegen de koude.

Meztelenül hálnak, öltözet híján s nincs takarójuk a hidegben;

8 Van den stroom der bergen worden zij nat, en zonder toevlucht zijnde, omhelzen zij de steenrotsen.

hegyek záporától átáznak s menedék híján sziklát ölelnek.

9 Zij rukken het weesje van de borst, en dat over den arme is, nemen zij te pand.

Emlőtől elrabolják az árvát s a mi rajta van a szegényen, zálogul veszik;

10 Den naakte doen zij weggaan zonder kleed, en hongerig, die garven dragen.

meztelenül járnak öltözet híján s éhesen hordanak kévét.

11 Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de wijnpersen, en zijn dorstig.

Falaik között olajat készítenek, a présházakban sajtoltak és szomjaztak.

12 Uit de stad zuchten de lieden, en de ziel der verwonden schreeuwt uit; nochtans beschikt God niets ongerijmds.

A városból emberek hörögnek, a megöltek lelke könyörög és Isten ügyet sem vet a fonákságára.

13 Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.

Azok vannak a világosság ellen lázadók közt, nem ismerték fel útjait s nem laktak ösvényein.

14 Met het licht staat de moorder op, doodt den arme en den nooddruftige; en des nachts is hij als een dief.

Virradatra fölkel a gyilkos, megöli a szegényt és szűkölködőt, éjjel pedig olyan lesz mint a tolvaj.

15 Ook neemt het oog des overspelers de schemering waar, zeggende: Geen oog zal mij zien; en hij legt een deksel op het aangezicht.

A házasságtörő szeme leste az alkonyatot, mondván nem pillant meg engem szem, és leplet tesz arczára.

16 In de duisternis doorgraaft hij de huizen, die zij zich des daags afgetekend hadden; zij kennen het licht niet.

Sötétben betörnek házakba, nappal elzárták magukat, nem ismerik a világosságot;

17 Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.

mert egyaránt reggel nekik a vakhomály, mert ismerik a vakhomály rémségeit.

18 Hij is licht op het vlakke der wateren; vervloekt is hun deel op de aarde; hij wendt zich niet tot den weg der wijngaarden.

Gyorsan eltűnik a víz színén, átkozott a birtokuk az országban, nem fordul a szőlők útjára.

19 De droogte mitsgaders de hitte nemen de sneeuwwateren weg; alzo het graf dergenen, die gezondigd hebben. (Sheol h7585)

Szárazság meg hőség elrabolják a hó vízét, az alvilág azokat, kik vétkeztek. (Sheol h7585)

20 De baarmoeder vergeet hem, het gewormte is hem zoet, zijns wordt niet meer gedacht; en het onrecht wordt gebroken als een hout.

Elfelejti őt az anyaméh, édesnek találja a féreg; többé nem emlékeznek rá, s mint a fa, megtöretik a jogtalanság:

21 De onvruchtbare, die niet baart, teert hij af, en aan de weduwe doet hij niets goeds.

a ki kifosztja a magtalan nőt, ki nem szül, s az özveggyel nem tesz jót.

22 Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men des levens niet zeker.

Ereje által tartós életű a hatalmas, fennmarad, bár nem bízik életében.

23 Stelt hem God in gerustigheid, zo steunt hij daarop; nochtans zijn Zijn ogen op hun wegen.

Megadja neki, hogy bizton támaszkodik, és szemei rajta vannak útjaikon.

24 Zij zijn een weinig tijds verheven, daarna is er niemand van hen; zij worden nedergedrukt; gelijk alle anderen worden zij besloten; en gelijk de top ener aar worden zij afgesneden.

Emelkedtek, kevés még s nincsenek, aláhanyatlottak, mint minden elkapatnak s mint kalász feje levágatnak.

25 Indien het nu zo niet is, wie zal mij leugenachtig maken, en mijn rede tot niet brengen?

S ha nem így van, ki hazudtol meg engem, hogy semmivé tegye szavamat?