Job 21
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Job svarade och sade:
2 Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
Hörer dock till min ord, och låter säga eder;
3 Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
Hafver tålamod med mig, att jag ock må tala; och görer sedan spott af mig.
4 Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
Månn jag handla med en mennisko, att min ande icke skulle härutinnan ångse varda?
5 Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
Vänder eder hit till mig; I skolen förundra eder, och måsten lägga handena på munnen.
6 Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
När jag tänker deruppå, så förskräckes jag; och ett bäfvande kommer uppå mitt kött.
7 Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
Hvi lefva då de ogudaktige, varda gamle, och växa till i ägodelar?
8 Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
Deras säd är säker omkring dem, och deras afföda är när dem.
9 Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
Deras hus hafver frid för räddhåga, och Guds ris är icke öfver dem.
10 Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
Deras oxa släpper man till, ock missgår icke; deras ko kalfvar, och är icke ofruktsam.
11 Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
Deras unga barn gå ut såsom en hjord, och deras barn springa.
12 Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
De fröjda sig med trummor och harpor, och äro glade med pipande;
De varda gamle med göda dagar, och förskräckas som nogast ett ögnablick för helvetet; (Sheol h7585)
14 Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
De dock säga till Gud: Gack bort ifrån oss; vi vilje intet veta af dina vägar;
15 Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
Ho är den Allsmägtige, att vi honom tjena skole? Eller hvad kan det båta oss, om vi löpe emot honom?
16 Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
Men si, deras ägodelar stå icke uti deras händer; derföre skall de ogudaktigas sinne vara långt ifrå mig.
17 Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
Huru varder de ogudaktigas lykta utsläckt; och deras förderf kommer öfver dem? Han skall utskifta jämmer i sine vrede.
18 Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
De skola varda såsom strå för vädret, och såsom agnar, hvilka stormen bortförer.
19 Dat God Zijn geweld weglegt voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
Gud förvarar hans barnom bedröfvelse; när han skall löna honom, då skall man förnimmat,
20 Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
Hans ögon skola se hans förderf, och af dens Allsmägtigas vrede skall han dricka.
21 Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
Ty ho skall hafva behag till hans hus efter honom? Och hans månaders tal skall näppliga halft blifva.
22 Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
Ho vill lära Gud, den ock dömer de höga?
23 Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
Denne dör frisk och helbregda, rik och säll.
24 Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
Hans mjölkekar äro full med mjölk, och hans ben varda full med märg.
25 De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
Men en annan dör med bedröfvada själ, och hafver aldrig ätit i glädje.
26 Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
Och de ligga tillhopa med hvarannan i jordene, och matkar öfvertäcka dem.
27 Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
Si, jag känner väl edra tankar, och edor vrånga anslag emot mig.
28 Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
Ty I sägen: Hvar är Förstans hus? Och hvar äro hyddorna, der de ogudaktige bodde?
29 Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
Talen I dock derom såsom meniga folket; och veten icke hvad de andras väsende betyder?
30 Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
Ty den onde varder behållen intill förderfvelsens dag, och intill vredenes dag blifver han.
31 Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
Ho vill säga hvad han förtjenar, när man det utvärtes anser? Ho vill vedergälla honom hvad han gör?
32 Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
Men han varder bortdragen till grafvena, och man vaktar efter honom i högomen.
33 De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
Bäckaslem behagar honom väl, och alla menniskor varda dragna efter honom; och uppå dem, som för honom varit hafva, är intet tal.
34 Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
Huru trösten I mig så fåfängt, och edor svar finnas dock orätt?
