Job 21
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Porém Jó respondeu, dizendo:
2 Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
Ouvi atentamente minhas palavras, e seja isto vossas consolações.
3 Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
Suportai-me, e eu falarei; e depois de eu ter falado, [então] zombai.
4 Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
Por acaso eu me queixo de algum ser humano? Porém ainda que [assim fosse], por que meu espírito não se angustiaria?
5 Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
Olhai-me, e espantai-vos; e ponde a mão sobre a boca.
6 Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
Pois quando eu me lembro [disto], me assombro, e minha carne é tomada de tremor.
7 Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
Por que razão os perversos vivem, envelhecem, e ainda crescem em poder?
8 Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
Seus filhos progridem com eles diante de seus rostos; e seus descendentes diante de seus olhos.
9 Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
Suas casas têm paz, sem temor, e a vara de Deus não está contra eles.
10 Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
Seus touros procriam, e não falham; suas vacas geram filhotes, e não abortam.
11 Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
Suas crianças saem como um rebanho, e seus filhos saem dançando.
12 Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
Levantam [a voz] ao [som] de tamboril e de harpa e se alegram ao som de flauta.
Em prosperidade gastam seus dias, e em um momento descem ao Xeol. (Sheol h7585)
14 Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
Assim dizem a Deus: Afasta-te de nós, porque não queremos conhecer teus caminhos.
15 Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
Quem é o Todo-Poderoso, para que o sirvamos? E de que nos aproveitará que oremos a ele?
16 Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
Eis que sua prosperidade não se deve às mãos deles. Longe de mim esteja o conselho dos perversos!
17 Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
Quantas vezes sucede que a lâmpada dos perversos se apaga, e sua perdição vem sobre eles, [e] Deus em sua ira [lhes] reparte dores?
18 Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
Eles serão como palha diante do vento, como o restos de palha que o turbilhão arrebata.
19 Dat God Zijn geweld weglegt voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
[Vós dizeis]: Deus guarda sua violência para seus filhos. Que [Deus] pague ao próprio [perverso], para que o conheça.
20 Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
Seus olhos vejam sua ruína, e beba da ira do Todo-Poderoso.
21 Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
Pois que interesse teria ele em sua casa depois de si, quando o número for cortado o número de seus meses?
22 Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
Poderia alguém ensinar conhecimento a Deus, que julga [até] os que estão no alto?
23 Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
Alguém morre na sua força plena, estando todo tranquilo e próspero,
24 Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
Seus baldes estando cheios de leite, e o tutano de seus ossos umedecido.
25 De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
Porém outro morre com amargura de alma, nunca tendo experimentado a prosperidade.
26 Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
Juntamente jazem no pó, e os vermes os cobrem.
27 Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
Eis que eu sei vossos pensamentos, e os mais intentos que planejais contra mim.
28 Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
Porque dizeis: Onde está a casa do príncipe?, e: Onde está tenda das moradas dos perversos?
29 Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
Por acaso não perguntastes aos que passam pelo caminho, e não conheceis seus sinais?
30 Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
Que os maus são preservados no dia da destruição, [e] são livrados no dia das fúrias?
31 Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
Quem lhe denunciará seu caminho em sua face? E quem lhe pagará pelo que ele fez?
32 Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
Finalmente ele é levado à sepultura, e no túmulo fazem vigilância.
33 De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
Os torrões do vale lhe são doces; e todos o seguem; e adiante dele estão inúmeros.
34 Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
Como, pois, me consolais em vão, já que vossas em vossas respostas [só] resta falsidade?
