Job 21
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Bet Ījabs atbildēja un sacīja:
2 Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
Klausāties, klausāties manu valodu, un tā mani iepriecinājāt.
3 Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
Paciešaties man runājot, pēc apsmejiet manu valodu.
4 Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
Vai tad es vaidu par cilvēkiem, un kā lai mans prāts nav skumīgs?
5 Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
Skatāties uz mani, tad jūs iztrūcināsities un liksiet roku uz muti.
6 Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
Kad es to pieminu, tad es iztrūkstos, un šaušalas pārņem manu miesu.
7 Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
Kāpēc bezdievīgi paliek dzīvi, top veci, un vareni spēkā?
8 Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
Viņu sēkla pastāv viņu priekšā līdz ar viņiem, un viņu bērni priekš viņu acīm.
9 Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
Viņu namam ir miers bez bailēm, un Dieva rīkste nenāk pār tiem.
10 Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
Viņa vērsis aplec un nepaliek bez augļiem, viņa govs vedās un neizmetās.
11 Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
Savus bērnus tie izlaiž kā avju pulku, un viņu puikas lēkā.
12 Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
Tie ir līksmi ar bungām un koklēm un priecājās ar stabules skaņu.
Tie pavada savas dienas labklājībā, un acumirklī tie iegrimst kapā. (Sheol h7585)
14 Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
Taču tie sacījuši uz Dievu: Nost no mums, jo Tavus ceļus mēs negribam atzīt.
15 Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
Kas ir tas Visuvarenais, ka mēs tam kalpotu, un kāds labums mums atlec, ka to piesauktu?
16 Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
(Bet) redzi, viņu labums nestāv viņu rokā; tādēļ bezdievīgo padoms lai ir tālu nost no manis.
17 Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
Cikkārt tad izdziest bezdievīgo gaišums, un posts tiem uznāk, ka Dievs (tiem) liek valgus Savā dusmībā?
18 Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
Ka tie ir kā rugāji priekš vēja un kā pelus, ko vētra aizrauj.
19 Dat God Zijn geweld weglegt voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
Dievs pataupot viņa nelaimi uz viņa bērniem. Lai Viņš to viņam pašam atmaksā, ka pats to mana.
20 Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
Viņa paša acis lai redz savu postu, un pats lai dzer no tā Visuvarenā bardzības.
21 Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
Jo kādas tam bēdas par savu namu, kad paša vairs nav, kad viņa mēnešu skaits ir beigts.
22 Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
Kas mācītu saprašanu Dievam, kas arī tos augstos tiesā?
23 Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
Viens nomirst pilnā spēkā visā mierā un laimē;
24 Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
Viņa trauki ir pilni piena, un viņa kauli ir tauki no smadzenēm.
25 De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
Cits atkal mirst ar rūgtu dvēseli un nekad nav baudījis labuma.
26 Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
Tie kopā guļ pīšļos, un abus tārpi apklāj.
27 Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
Redzi, es zinu jūsu domas un jūsu gudrību, ar ko jūs mani gribat nomākt.
28 Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
Jo jūs sakāt: kur ir tā varenā nams, un kur to bezdievīgo telts un dzīve?
29 Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
Vai neesat vaicājuši, kas tālus ceļus gājuši; vai nezināt, ko tie stāsta?
30 Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
Ka ļaunais glābjās nelaimes dienā, un bardzības dienā tie top pasargāti.
31 Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
Kas viņam acīs pārmetīs viņa ceļu, kas viņu sodīs, kad tas ko dara?
32 Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
Ar godu viņš top pavadīts kapā, un kaps tam stāv par dzīvu piemiņu.
33 De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
Kapa smiltis ir viņam vieglas, un visi cilvēki iet viņam pakaļ, kā tie priekš viņa bijuši bez skaita.
34 Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
Kā tad jūs mani tik velti iepriecinājat? Jūsu atbildes ir un paliek blēņas.
