Job 21
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Felelt Jób és mondta:
2 Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
Hallva halljátok szavaimat s ez legyen vigasztalástok.
3 Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
Tűrjetek el engem, majd én beszélek, s miután beszéltem, gúnyolódhatsz!
4 Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
Vajon embernek szól-e az én panaszom, avagy miért nem volnék türelmetlen?
5 Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
Forduljatok hozzám, iszonyodjatok el s tegyétek kezeteket szátokra!
6 Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
Hisz, ha rágondolok, megrémülök, s borzadály fogja el testemet.
7 Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
Miért élnek a gonoszok, megszilárdulnak, meg is erősödnek vagyonban?
8 Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
Magzatjuk bizton áll előttük, velök, és ivadékaik szemeik előtt.
9 Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
Házaik csupa béke, félelem nélkül, és nincsen rajtuk Isten vesszeje.
10 Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
Bikája hág s el nem vetél, tehene ellik és nem szül idétlent.
11 Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
Kieresztik, mint a juhokat, gyerkőczeiket, és gyermekeik ugrándoznak.
12 Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
Énekelnek dobszó és hárfa mellett s örülnek a fuvola hangjánál.
Jóban végzik el napjaikat a egy pillanat alatt az alvilágba szállanak alá. (Sheol h7585)
14 Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
Pedig mondták Istennek: Távozz tőlünk s útaidat megismerni nem kívánjuk;
15 Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
mi a Mindenható, hogy szolgáljuk őt, s mi hasznunk lesz, ha imádjuk őt?
16 Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
Lám, nem kezökben van javuk, – a gonoszok tanácsa távol legyen tőlem!
17 Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
Hányszor alszik ki a gonoszok mécsese, és jön reájuk szerencsétlenségök, midőn részeket oszt ki haragjában!
18 Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
Lesznek olyanok, mint szalma szél előtt s mint polyva, melyet elragad a vihar.
19 Dat God Zijn geweld weglegt voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
Isten majd gyermekei számára teszi el jogtalanságát. – Fizessen neki magának, hogy érezze;
20 Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
saját szemei lássák vesztét és a Mindenható haragjából igyék!
21 Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
Mert mi dolga van ő utána házával a hónapjainak száma után, melyek neki rendeltettek?
22 Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
Istent lehet-e tanítani tudásra, őt, ki a magasakat is ítéli?
23 Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
Emez teljes épségében hal el, egészen gondtalan és boldog;
24 Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
sajtárai telve voltak tejjel és csontjainak veleje üde.
25 De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
Amaz pedig keserű lélekkel hal meg és nem élvezett a jóból:
26 Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
Együtt a porban feküsznek és féreg fedi el őket.
27 Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
Lám, ismerem a ti gondolataitokat a a fondorlatokat, melyekkel erőszakot míveltek ellenem.
28 Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
Midőn mondjátok: hol van a hatalmasnak háza és hol a gonoszoknak sátra, lakása?
29 Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
– nem kérdeztétek-e az úton járókat, hisz az ő jeleiket nem ismerhetitek félre:
30 Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
hogy a szerencsétlenség napjára tartatik fenn az, a ki rossz, a harag napjára vitetik el?
31 Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
Ki mondja meg neki szemébe az útját, s a mit cselekedett, ki fizeti meg neki?
32 Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
Hisz ő a sírkertbe vitetik és a sírhalom fölött virraszt;
33 De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
édesek neki a völgy göröngyei, és ő utána húzódik minden ember, s őelőtte számtalanok.
34 Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
Hogy vigasztaltok hát engem hiábavalóval, hisz válaszaitok – a mi marad, hűtelenség!
