Job 19

1 Maar Job antwoordde en zeide:

E GIOBBE rispose, e disse:

2 Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?

Infino a quando addoglierete voi l'anima mia, E mi triterete con parole?

3 Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.

Già dieci volte voi mi avete fatta onta; Non vi vergognate voi di procedere [così] stranamente meco?

4 Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.

Ma pure, [sia così] certamente che io abbia fallito, Il mio fallo dimorerà meco.

5 Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;

Se pur volete innalzarvi sopra a me, [E volete] rimproverarmi il mio vituperio,

6 Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.

Sappiate ora che Iddio mi ha sovvertito, E ch'egli mi ha intorniato della sua rete.

7 Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.

Ecco, io grido violenza, e non sono esaudito; Io sclamo, e non [mi si fa] ragione.

8 Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.

Egli ha abbarrata la mia via sì che io non posso passare; Ed ha poste le tenebre sopra i miei sentieri.

9 Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.

Egli mi ha spogliato della mia gloria, E [mi] ha tolta la corona del mio capo.

10 Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.

Egli mi ha disfatto d'ogn'intorno, sì che io me ne vo via; Ed ha fatta dileguar la mia speranza, come quella di un albero;

11 Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.

Ed ha accesa la sua ira contro a me, E mi ha reputato per [uno de]' suoi nemici.

12 Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.

Le sue schiere son venute tutte insieme, E si hanno spianata la via contro a me, E si sono accampate intorno al mio tabernacolo.

13 Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.

Egli ha allontanati d'appresso a me i miei fratelli; I miei conoscenti si son del tutto alienati da me.

14 Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.

I miei prossimi se ne son rimasti, Ed i miei conoscenti mi hanno dimenticato.

15 Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.

I miei famigliari, e le mie serventi, mi tengono per istraniero; Io paio loro un forestiere.

16 Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.

Io chiamo il mio servitore, ed egli non risponde, [Quantunque] io lo preghi di mia bocca.

17 Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.

Il mio fiato è divenuto stranio alla mia moglie, Benchè io [la] supplichi per li figliuoli del mio ventre.

18 Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.

Fino a' piccoli fanciulli mi disdegnano; [Se] io mi levo, sparlano di me.

19 Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.

Tutti i miei consiglieri segreti mi abbominano; E quelli che io amava si son rivolti contro a me.

20 Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.

Le mie ossa sono attaccate alla mia pelle ed alla mia carne; E non mi è rimasto altro di salvo che la pelle d'intorno a' miei denti.

21 Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.

Abbiate pietà di me, abbiate pietà di me, o voi amici miei; Perciocchè la mano del Signore mi ha toccato.

22 Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?

Perchè mi perseguitate voi come Iddio, E non vi saziate della mia carne?

23 Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!

Oh! fosser pur ora scritti i miei ragionamenti! Oh! fosser pure stampati in un libro!

24 Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!

Oh! fossero in sempiterno intagliati con uno scarpello di ferro E con del piombo, sopra un sasso!

25 Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;

Ora, quant'è a me, io so che il mio Redentore vive, E che nell'ultimo [giorno] egli si leverà sopra la polvere;

26 En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;

[E quantunque], dopo la mia pelle, questo [corpo] sia roso, Pur vedrò con la carne mia Iddio;

27 Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.

Il quale io vedrò, gli occhi miei [lo] vedranno, e non un altro; Le mie reni si consumano in me.

28 Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.

Anzi dovreste dire: Perchè lo perseguitiamo noi? Poichè la radice della parola si ritrova in me.

29 Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.

Temiate della spada; Perciocchè il supplicio dell'iniquità [è] la spada; Acciocchè sappiate che [vi è] un giudicio.