Job 17
1 Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
Mój oddech jest skażony, moje dni gasną, groby na mnie [czekają].
2 Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
Czy nie szydercy są przy mnie? Czy moje oko nie czuwa przez ich zniewagi?
3 Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
Złóż więc zastaw za mnie u siebie. Któż jest ten, który za mnie poręczy?
4 Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
Ich serce bowiem ukryłeś przed zrozumieniem, dlatego [ich] nie wywyższysz.
5 Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
Kto pochlebia przyjaciołom, tego dzieciom zgasną oczy.
6 Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
Uczynił mnie tematem przysłowia wśród ludzi i pośmiewiskiem przed nimi.
7 Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
Moje oko zaćmiło się od smutku, a wszystkie moje członki są jak cień.
8 De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
Prawi zdumieją się nad tym, a niewinny powstanie przeciwko obłudnikowi.
9 En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
Sprawiedliwy będzie trwał przy swojej drodze, a kto ma czyste ręce, nabierze siły.
10 Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
Lecz wy wszyscy zawróćcie i przyjdźcie; bo mądrego wśród was nie znajduję.
11 Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
Moje dni przeminęły, rozwiały się moje zamiary, myśli mego serca.
12 Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
Noc zamieniają w dzień, światłość skraca się z powodu ciemności.
13 Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
Gdybym czegoś oczekiwał, grób [będzie] moim domem, w ciemności rozłożyłem swoje posłanie. (Sheol h7585)
14 Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
Powiedziałem do zniszczenia: Jesteś moim ojcem, a robactwu: Moja matko i moja siostro.
15 Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
Gdzie jest więc teraz moja nadzieja? Kto zobaczy moją nadzieję?
